زکریا چکاپ
کهیر
کهیر [1]
کهیر تورمی برجسته و خارش داری است که بر روی پوست ایجاد می شود. این حالت در هر یک از بخش های بدن یا در بخش های بزرگ بدن می تواند، ایجاد شود.
این ضايعه معمولا بسیار خارش دارد و اندازه آن از چند میلی متر تا به اندازه یک دست متغیر است.
اگرچه ظاهر ناحیه درگیر ظرف 24 ساعت می تواند تغییر کند، اما معمولا ظرف چند روز بهبود می یابد.
پزشکان هریک از موارد زیر را به عنوان کهیر می شناسند :
کهیر حاد – اگر ضايعه ظرف 6 هفته کاملا از بین برود.
کهیر مزمن – در موارد کمیاب، كه ضايعه برای بیش از 6 هفته و بیش از چند سال تداوم داشته و یا بهبود یابد و مجدد ایجاد شود.
نوع کمیاب تر کهیر، واسکولیت نامیده می شود که می تواند سبب التهاب رگ های خون در داخل پوست شود. در این صورت، ضايعه بیش از 24 ساعت دوام دارد و دردناک تر است و می تواند سبب کبودی شود.
چه زمانی باید به پزشک مراجعه شود :
اگر علائم شما ظرف 48 ساعت ناپدید نشدند، به پزشک مراجعه کنید .
همچنین در صورتیکه علائم شما به شکل زیر باشند نیز به پزشک مراجعه کنید :
شدید
منجر به درد
مخل فعالیت های روزمره
بروز در کنار دیگر علائم
چه کسانی درگیر کهیر می شوند ؟
کهیر حاد حالتی متداول است و يك نفر از هر 5 نفر آن را در زندگی خود تجربه می کنند.
کودکان اغلب دچار این حالت می شوند و همچنین زنان در سن 30 تا 60 سال و افراد با سابقه آلرژی نیز مبتلا می شوند.
چه عواملی سبب کهیر می شود ؟
کهیر زمانی ایجاد می شود که یک محرک منجر به ترشح سطوح بالایی از هیستامین و دیگر انتقال دهنده های شیمیایی در پوست می شود. این مواد سبب می شوند که رگ های خونی در منطقه درگیر پوست باز شوند ( اغلب منجر به قرمز شدن یا صورتی شدن می شود ) و در اطراف آن ها مايع تجمع می يابد. این مایع اضافی در بافت ها منجر به التهاب و خارش می شود.
هیستامین به دلایل متعددی ترشح می شود :
یک واکنش آلرژیک – مانند آلرژی به غذا یا واکنش به گزش حشرات یا گازگرفتگی
قرار گرفتن در معرض گرما یا سرما
عفونت – مانند سرماخوردگی
داروهای خاص مانند داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) یا آنتی بیوتیک ها
اما در اغلب موارد کهیر ، هیچ دليل روشنی پیدا نمی شود.
برخی موارد کهیر طولانی مدت متاثر از حمله اشتباهی سیستم ایمنی به بافت سالم می باشد. اما تشخیص آن دشوار است و گزینه های درمانی مشترک هستند.
محرک های خاصی می توانند علائم را تشدید کنند از جمله :
نوشیدن الکل یا کافئین
استرس عاطفی
هوای گرم
تشخیص کهیر
پزشک با معاینه ضايعه قادر به تشخیص بیماری خواهد بود. همچنین سوالاتی را مطرح خواهد کرد تا عوامل تحریک کننده را دریابد.
اگر پزشک شما گمان کند که این حالت متاثر از یک واکنش آلرژیک می باشد، شما را به یک کلینیک آلرژی برای آزمایش آلرژی ارجاع می دهد. اما اگر شما بیش از 6 هفته و در اغلب روزها کهیر داشته اید، بعید است که به علت آلرژی باشد.
همچنین ممکن است مجموعه ای از آزمایشات مانند شمارش سلول های خون (CBC) درخواست شود تا مشخص شود که علت اصلی علائم شما کدام است.
درمان كهير
در بسیاری از موارد، درمانی برای كهير مورد نیاز نمی باشد چرا که در عرض چند روز این ضايعات پوستی بهبود می یابند.
اگر خارش سبب ناراحتی شما می شود، آنتی هیستامین می تواند کمک کننده باشد. آنتی هیستامین ها به صورت بدون نسخه در داروخانه ها در دسترس هستند. برای گرفتن مشاوره می توانید با داروساز صحبت کنید.
دوره کوتاهی مصرف داروهای استروئیدی ( کورتیکواستروئیدهای خوراکی ) می تواند در برخی موارد برای موارد شدیدتر کهیر مورد نیاز باشد.
اگر شما مبتلا به کهیر مزمن هستید، ممکن است به یک متخصص پوست ( درماتولوژیست ) ارجاع داده شوید. درمان این حالت معمولا مستلزم داروهایی برای تسکین علائم ضمن شناسایی و اجتناب از محرک های احتمالی می باشد.
عوارض کهیر
حدود یک چهارم از افراد مبتلا به کهیر حاد و نیمی از افراد مبتلا به کهیر مزمن با آنژیوادم[2] روبرو می شوند که التهاب شدیدتر بافت ها می باشد.
کهیر مزمن می تواند ناراحت کننده باشد و تاثیرات منفی بر روان و کیفیت زندگی فرد داشته باشد.
آنژیوادم
آنژیوادم التهاب لایه های عمیق پوست می باشد. این حالت معمولا شدیدتر است و بر اثر افزایش تدریجی مایعات ميان بافتی ایجاد می شود. علائم آنژیوادم می تواند هر بخش از بدن را متاثر کند اما معمولا بر بخش های زیر تاثیر می گذارد :
چشم ها
لب ها
اندام های تناسلی
دست ها
پاها
داروهایی مانند آنتی هیستامین ها و دوره کوتاهی از کورتیکواستروئیدهای خوراکی میتوانند برای تسکین التهاب به کار بروند.
تاثیرات عاطفی
زندگی با هر نوع بیماری طولانی مدت می تواند دشوار باشد. کهیر مزمن می تواند تاثیرات منفی قابل توجهی بر روان و کیفیت زندگی فرد داشته باشد. زندگی با پوست خارش دار می تواند تا حد زیادی ناراحت کننده باشد. همچنین نشان داده است که 1 نفر از هر 7 نفر مبتلا به کهیر مزمن دارای نوعی مشکل روانشناختی یا عاطفی مانند موارد زیر می باشد :
اضطراب
افسردگی
با پزشک خود در صورت مشکل ساز شدن کهیر صحبت کنید. درمان های موثری برای بهبود علائم در دسترس هستند.
صحبت با دوستان و خانواده می تواند احساس تنهایی را بهبود بخشد و به مقابله با این بیماری کمک کند.
آنافیلاکسی[3]
کهیر می تواند از علائم اولیه یک واکنش آلرژیک شدید به نام آنافیلاکسی باشد.
دیگر علائم آنافیلاکسی عبارتند از :
ورم چشم ها، لب ها و دست و پا
احساس سبکی در سر یا احساس ضعف
انسداد راه های هوایی که می تواند سبب خس خس سینه و مشکلات تنفسی شود.
دردهای شکمی، حالت تهوع و استفراغ
غش و ناهشیاری
آنافیلاکسی همواره باید در قالب یک حالت اورژانسی درمان شود. فورا با 115 تماس بگیرید و درخواست آمبولانس کنید. در مورد علائم خود یا فرد دیگر به اپراتور اورژانس اطلاع دهید.
علل کهیر
کهیر زمانی اتفاق می افتد که هیستامین و دیگر مواد شیمیایی از زیر سطح پوست ترشح می شوند و سبب التهاب بافت می شوند.
کهیر کوتاه مدت ( حاد )
محرک کهیر حاد در حدود نیمی از موارد ناشناخته می باشد.
محرک های شناخته شده عبارتند از :
آلرژی غذایی به غذاهایی مانند بادام زمینی، صدف، تخم مرغ و پنیر
واکنش آلرژیک به عوامل زیست محیطی مانند گرده، کنه های گرد و غبار یا مواد شیمیایی
یا واکنش آلرژیک به لاتکس که می تواند مشکل متداولی در کارکنان مراقبت از سلامت باشد.
عفونت ها که می توانند از انواع جزئی مانند سرماخوردگی تا موارد جدی مانند HIV متغیر باشند.
گزش حشرات
استرس های عاطفی
داروهای خاصی که می توانند به عنوان عارضه جانبی سبب کهیر شوند مانند آنتی بیوتیک ها، داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) و آسپرین.
محرک های فیزیکی مانند فشار به پوست، تغییرات در دما، نور خورشید، ورزش و یا آب.
کهیر طولانی مدت یا مزمن
کهیر مزمن زمانی اتفاق می افتد که سیستم ایمنی بدن به بافت های خود حمله می کند. این در قالب یک واکنش خودایمنی شناخته می شود.
در حدود یک سوم تا نیمی از موارد مزمن کهیر مربوط به خودایمنی هستند.
مشخص نیست که چرا کهیر خودایمنی ایجاد می شود اما ممکن است در برخی موارد همراه با دیگر بیماری های خود ایمنی مانند موارد زیر ایجاد شود :
آرتریت روماتوئید –که سیستم ایمنی به مفصل ها حمله می کند.
لوپوس – سیستم ایمنی به مفصل ها و پوست حمله می کند و افراد در تمام اوقات احساس خستگی می کنند.
کهیر مزمن می تواند به دیگر بیماری های مزمن و عفونت ها نیز مرتبط باشد از جمله :
هپاتیت ویروسی ( عفونت کبد )
مشکلات گوارشی
تنبلی غده تیروئید ( کم کاری تیروئید )
پرکاری غده تیروئید
کهیر مزمن اغلب می آید و می رود. اغلب افراد درمی یابند که عوامل مشخصی منجر به شروع مجدد یا تشدید علائم موجود می شود. گاهی این محرک ها شامل موارد زیر هستند :
استرس
الکل
کافئین
درجه حرارت بالا
فشار شدید بر پوست به واسطه پوشیدن لباس های تنگ
داروهایی مانند NSAIDs و مسکن های کدئین دار
افزودنی های ویژه غذایی مانند سالیسیلات که در گوجه فرنگی، آب پرتقال و چای وجود دارد.
حشره کش ها و نیش حشرات
قرار گرفتن در معرض گرما، سرما، فشار یا آب
مهار كننده های ACE که اغلب برای درمان فشار خون بالا استفاده می شوند، می توانند با التهاب شدید آنژیوادم ارتباط داشته باشند.
تشخیص کهیر
کهیر با استفاده از بررسی و معاینه ورم با دانه های قرمز قابل تشخیص است.
اگر شما کهیر مزمن دارید، برخی آزمایشات برای شناسایی علل مورد نیاز خواهند بود.
کهیر حاد ( کوتاه مدت )
پزشک با استفاده از بررسی ضايعات قادر به تشخیص کهیر حاد خواهد بود.
او همچنین سوالاتی را در مورد علائم محرک خواهد پرسید از جمله :
زمان و مکان آغاز ضايعه ها
چه مواد غذایی قبل از آغاز كهير استفاده شده و رژیم غذایی کلی به چه صورت است؟
آیا در در محیطی زندگی یا کار می کنید که با محرک های احتمالی مانند حیوانات خانگی، مواد شیمیایی یا دستکش های لاتکس در تماس هستید؟
آیا قبل از آغاز علائم گزیده یا گاز گرفته شده اید ؟
شرایط سلامت شما اخیرا به چه صورت بوده آیا اخیرا دچار عفونت شده اید ؟
آیا اخیرا به کشور خارجی سفر کرده اید؟ کدام کشور؟
آیا سابقه کهیر را در خانواده خود دارید؟
در حدود نیمی از موارد کهیر حاد، علت قابل شناسایی نمی باشد.
اگر پزشک گمان کند که علائم شما ناشی از یک واکنش آلرژیک می باشد، باید به یک کلینیک آلرژی مراجعه کنید.
آزمایشات آلرژی برای اطلاع از محرک های احتمالی کهیر مورد نیاز خواهند بود.
کهیر مزمن ( طولانی مدت )
اگر کهیر شما برای بیش از 6 هفته تداوم داشته باشد، بعید است که متاثر از یک آلرژی باشد، بنابراین در این حالت آزمایشات آلرژی مورد نیاز نمی باشد. اما پزشک شما باید در مورد هر چیزی که می تواند سبب تشدید کهیر شود ، سوال نماید، از جمله :
مصرف هر نوع دارو
سطح استرس شما
ممکن است تعدادی آزمایش از شما گرفته شود تا مشخص شود که علت اصلی کهیر مزمن چه چیزی می باشد. این آزمایشات شامل موارد زیر است :
آزمایش شمارش کامل سلول های خون (CBC) که می تواند کم خونی را نشان دهد.
آزمایشاتی برای تعیین سطوح آنتی بادی در خون
آزمایش مدفوع که می تواند اختلالات گوارشی را نشان دهد.
آزمایش میزان رسوب گویچه های سرخ (ESR) که می تواند به شناسایی مشکلات سیستم ایمنی کمک کند.
آزمایش عملکرد غده تیروئید که می تواند برای بررسی کم کاری یا پرکاری تروئید مورد استفاده باشد.
آزمایش عملکرد کبد که می تواند برای بررسی مشکلات کبد کمک کننده باشد.
درمان کهیر
اغلب موارد کهیر نیازی به درمان ندارند چرا که معمولا علایم خفيف هستند و در عرض چند روز بهبود می یابند.
کهیر کوتاه مدت ( حاد )
اگر علائم شما مشکل ساز بوده و یا پایدار باشد، آنتی هیستامین ها به صورت بدون نسخه در داروخانه ها مورد نیاز هستند. در صورت تشدید علائم با پزشک یا داروساز خود مشورت کنید. اگر علائم شدید بودند، پزشک می تواند دیگر داروها مانند دوره های کوتاهی از داروهای کورتیکو استروئید را نیز تجویز کند.
در صورت تشدید علائم یا موثر نبودن درمان پس از دو هفته، مجدد به پزشک مراجعه کنید.
آنتی هیستامین ها
آنتی هیستامین ها اثرات هیستامین را متوقف کرده، به توقف خارش و کاهش تورم ضايعه کمک می کنند. نمونه آنتی هیستامین ها شامل موارد زیر است :
سیتی ریزین
فکسوفنادین
لوراتادین
داروهای کورتیکواستروئید
ممکن است دوره کوتاهی از داروهای کورتیکواستروئید با دوز بالا مانند پردنیزولون در صورت تشدید علائم برای شما تجویز شود.
کهیر طولانی مدت ( مزمن )
درمان کهیر مزمن مستلزم تلاش برای کنترل علائم و اجتناب از هر نوع محرک تشدید کننده آن ها می باشد. اگر شما دچار کهیر مزمن یا آنژیوادم هستید، به یک متخصص پوست ارجاع داده خواهید شد. چرا که آنژیوادم احتمالا جدی تر است و می تواند مشکلات تنفسی به همراه داشته باشد.
همچنین اگر دچار کهیر مزمن باشید و علائم علی رغم درمان ادامه داشته باشند نیز باید به متخصص پوست مراجعه کنید.
آنتی هیستامین ها
کهیر مزمن با استفاده از آنتی هیستامین ها درمان می شود. شما باید آن ها را به صورت منظم تا زمانیکه علائم داشته باشید، مصرف کنید.
کرم منتول
کرم منتول می تواند به عنوان جایگزین و یا در کنار آنتی هیستامین استفاده شود چرا که به تسکین خارش کمک می کند. پزشک شما می تواند این مورد را تجویز کند.
داروهای کورتیکواستروئید
گاهی در موارد جدی تر کهیر، دوزهای پایین داروهای کورتیکواستروئید مانند پردنیزولون ها تجویز می شود.
آنتی هیستامین های H2
نوعی از آنتی هیستامین ها که در داروخانه قابل دسترسی هستند، آنتی هیستامین های H1 نامیده می شوند. اما انواع متعدد دیگر آنتی هیستامین مانند آنتی هیستامین های H2 نیز وجود دارد.
آنتی هیستامین های H2 گاهی برای درمان کهیر مزمن مفید هستند چرا که رگ های خونی را باریک تر می کنند که می تواند قرمزی پوست را کاهش دهد.
آنتاگونیست های گیرنده لکوترین (LTRA) [4]
آنتاگونیست های گیرنده لکوترین نوعی دارو هستند که به کاهش قرمزی و التهاب پوست کمک می کنند.
این داروها جایگزین های طولانی مدت مناسبی برای داروهای کورتیکواستروئید هستند چرا که خطر منجر شدن به عوارض جانبی زیاد را مانند کورتیکواستروئید ها به همراه ندارند.
سیکلو سپورین
در حدود دو سوم از موارد کهیر ، داروی قدرتمندی با نام سیکلو سپورین در درمان ، موثر واقع شده است.
سیکلو سپورین به شیوه ای مشابه کورتیکواستروئیدها کار می کند. این دارو عوارض مضر سیستم ایمنی بدن را سرکوب می کند و به شکل کپسول یا شربت وجود دارد.
اومالوزيماب[5]
در کهیرهایی که به آنتی هیستامین پاسخ نداده اند، داروهای جدیدتری در دسترس می باشد که یکی از آن ها اومالوزيماب می باشد. اومالوزيماب به صورت تزریقی وارد بدن می شود و منجر به کاهش نوعی آنتی بادی می شود که در کهیر نقش دارند.
رژیم غذایی
ممکن است رژیم غذایی در کهیر طولانی مدت نقش داشته باشد. شما باید رژیم غذایی داشته باشید تا دریابيد اجتناب از کدام غذاها به شما کمک می کند. اما باید قبل از محدود کردن رژیم غذایی خود با یک متخصص تغذیه صحبت کنید. تا مطمئن شوید که از غذاهای غیر ضروری اجتناب می کنید و رژیم غذایی سالمی دارید.
اجتناب از محرک ها
اگر می دانید که کدام محرک ها منجر به ایجاد کهیر یا تشدید آن می شود، اجتناب از آن ها به کنترل نمودن علائم شما کمک خواهد کرد. محرک هایی مانند الکل و کافئین به سادگی قابل اجتناب می باشند. اگر گمان می کنید که داروهای خاصی محرک علائم شما هستند، با پزشک تجویز کننده مشورت کنید تا راه های جایگزینی پیدا کنید. اجتناب از استرس می تواند دشوار باشد به ویژه اگر علائم شما تاثیر منفی بر کیفیت زندگی تان داشته اند. اگر دچار کهیر شدید یا کهیر عود کننده هستید، تکنیک های آرام سازی مانند مدیتیشن و یا هیپنوتیزم می تواند به کاهش سطح استرس و شدت علائم کمک کند.
[1] Urticaria
[2] Angioedema
[3] Anaphylaxis
[4] Leukotriene receptor antagonists
[5] Omaluzimab