زکریا چکاپ

پوکی استخوان[1]

پوکی استخوان، شرایطی است که در آن، استخوان ها ضعیف می شوند و همین باعث می شود، شکننده تر شده و احتمال شکستن آنها بیشتر شود. پوکی استخوان در طی چندین سال و به صورت خیلی آهسته و تدریجی اتفاق می افتد و معمولا زمانی تشخیص داده می شود که یک سقوط کوچک و یا یک تاثیر ناگهانی بر روی استخوان، موجب شکستگی استخوان می شود. 

شايع ترین آسیب ها در افراد مبتلا به پوکی استخوان عبارتند از: 

شکستگی های مچ دست 

شکستگی های ران[2]   

شکستگی های استخوان های ستون فقرات 

با این وجود، این شکستگی ها در دیگر استخوان ها مانند استخوان بازو و یا استخوان لگن خاصره[3]هم می توانند اتفاق بیفتند. بعضی اوقات، یک سرفه و یا عطسه می تواند موجب شکستگی دنده ها و یا فروپاشی جزئی از یکی از استخوان های ستون فقرات شود. 

پوکی استخوان، معمولا تا موقعی که شکستگی اتفاق نیفتاده، دردناک نمی باشد. ولی شکستگی استخوان های ستون فقرات ، یکی از دلایل عمده درد طولانی مدت (مزمن) می باشند.

اگرچه، شکستگی، اولین علامت پوکی استخوان می باشد، ولی برخی از افراد مسن، حالت خمیده (خم شدن رو به جلو) پیدا می کنند. این حالت زمانی اتفاق می افتد که استخوانهای ستون فقرات شکسته شده اند و توان تحمل وزن بدن را ندارند. 

علل پوکی استخوان 

از دست دادن استخوان ها، یک بخش نرمال فرایندهای پیر شدن می باشد، ولی برخی از افراد، تراکم استخوانی خود را بیشتر از حد طبیعی از دست می دهند. این رخداد می تواند موجب پوکی استخوان و هم چنین افزایش خطر شکستگی شود. 

زنها نیز، همان چند سال اول بعد از یائسگی (زمانی که عادات ماهیانه قطع می شوند و تخمدان ها، تولید تخمک را متوقف می کنند)، به سرعت، استخوانهای خود را از دست می دهند. زن ها بیشتر از مردها در خطر ابتلا به پوکی استخوان هستند. به خصوص، اگر زودتر یائسه شوند (قبل از 45 سالگی).

خیلی از عوامل دیگر هم می توانند خطر ابتلا به پوکی استخوان را افزایش دهند، که در زیر به آنها اشاره می شود:

استفاده طولانی مدت از کورتیکواستروئیدهای خوراکی با دوز بالا 

دیگر مشکلات پزشکی – از قبیل مشکلات التهابی، مشکلات مرتبط با هورمون ها  یا مشکلات مرتبط با سوء جذب 

سابقه خانوادگی ابتلا به پوکی استخوان – به ویژه، سابقه شکستگی استخوان لگن در یکی از والدین 

استفاده طولانی مدت از قرص های خاصی که می توانند بر روی قدرت استخوان و یا سطوح هورمونی تاثیر بگذارند.

داشتن  نمایه توده بدنی بالا (BMI)

سیگار کشیدن و نوشیدن بیش از حد الکل 

تشخیص پوکی استخوان 

اسکن DEXA: ممکن است پزشکان، برای اسکن DEXA شما را ارجاع دهند، تا تراکم معدنی استخوان شما اندازه گرفته شود. اسکن DEXA ، یک روش سريع  و بدون درد بوده و برحسب منطقه ای از بدن که می خواهید اسکن انجام دهید، تقریبا 5 دقیقه طول می کشد. 

تراکم معدنی استخوان شما می تواند، با تراکم معدنی یک فرد جوان و کسی که هم سن و هم جنس شما می باشد، مقایسه شود. در نهایت تفاوت بین این دو مقدار، محاسبه می شود. 

بیشتر از 1-  انحراف معیار، طبیعی است 

بین 1- و 2/5-  انحراف معیار، به عنوان تراکم معدنی کاهش یافته[4] استخوان در مقایسه  با بیشترین حجم استخوان شناخته می شود 

کمتر از 2/5- انحراف معیار هم به عنوان پوکی استخوان شناخته می شود. 

استئوپنی (نرمی استخوان) 

اگر در تقسیم بندی تراکم معدنی استخوان، نشان داده شود که تراکم معدنی استخوان شما کاهش یافته، ولی در حدی نیست که به عنوان پوکی استخوان آن را بشناسیم، می توانیم آن را استئوپنی بنامیم.

پزشک شما، بر حسب نتایج شما و خطر شکستگی در شما، ممکن است هنوز هم برخی از درمانهایی که در زیر به آنها اشاره شده است را به شما پیشنهاد بدهد.

درمان استئوپروز

درمان استئوپروز، بر اساس درمان و پیشگیری از شکستگی ها و هم چنین استفاده از داروها برای قدرتمند کردن استخوان ها می باشد. 

تصمیم گیری در مورد اینکه آیا شما نیاز به درمان دارید یا خیر، بستگی به خطر شکستگی در شما دارد. خطر شکستگی هم می تواند بر حسب فاکتورهایی مانند سن، جنسیت و هم چنین نتایج اسکن DEXA متفاوت باشد. 

اگر شما نیاز به درمان داشته باشید، پزشک شما می تواند بی خطرترین و موثرترین برنامه درمانی را برای شما پیشنهاد کند. 

پیشگیری از استئوپروز:

اگر شما در خطر ابتلا به استئوپروز هستید، باید برای سالم نگه داشتن استخوان های خود، قدم هایی بردارید. این قدم ها، شامل موارد زیر می باشند:

غذای سالم - یعنی غذاهای سرشار از کلسيم و ویتامین D

تغییر در سبک زندگی – ترک سیگار و ترک یا کاهش مصرف الکل 

زندگی کردن با استئوپروز 

اگر استئوپروز شما تشخیص داده شده است، می توانید برای کاهش شانس سقوط، گام هایی بردارید. از جمله این گام ها می توان به حذف خطراتی که در منزل وجود دارند و هم چنین  انجام مرتب تست های بینایی و شنوایی، اشاره کرد.

برای بهبودی پیدا کردن از یک شکستگی، می توان به موارد زیر اشاره کرد:

درمان های سرد و گرم، مانند حمام کردن با آب گرم و استفاده از کمپرس سرد 

محرک عصبی برقی پوست (TENS) – که در آن یک دستگاه باتری دار برای تحریک کردن اعصاب و کاهش درد استفاده می شود. 

تکنیک های ریلکس کننده [5]

اگر نگرانید که با یک مشکل پزشکی طولانی مدت رو به رو خواهید بود، با پزشک و یا پرستار خود مشورت کنید. آنها می توانند به هر سوالی که داشتید پاسخ بدهند. 

هم چنین شما می توانید در مورد شرایط موجود، با یک مشاور و یا روانشناس آموزش دیده و دیگر افراد مرتبط مشورت کنید.

علت های استئوپروز

استئوپروز، باعث می شود تا استخوانها، تراکم خود را از دست داده و شکننده تر شوند. برخی از افراد، نسبت به سایرین، در خطر بیشتری برای ابتلا به پوکی استخوان هستند. 

استخوانها، در اوایل دوران بزرگسالی، بیشترین قدرت و ضخامت را دارند و تراکمشان تا اواخر دهه سوم زندگی (قبل از 30 سالگی)، در حال افزایش می باشد. شما به تدریج و تقریبا از سن 35 سالگی، شروع به از دست دادن استخوانهای خود می کنید. این اتفاق، برای همه ما می افتد. ولی برخی از افراد، بیشتر از حد نرمال، تراکم استخوانی خود را از دست می دهند و مبتلا به پوکی استخوان می شوند.  این، بدین معنی است که آنها در معرض خطر بالاتری برای شکستگی ها می باشند. 

گروه های در معرض خطر

افزايش سن : استئوپروز، می تواند مردها و زن ها را مبتلا کند. استئوپروز، در افراد مسن تر بیشتر دیده می شود، ولی می تواند افراد جوانتر را نیز درگیر کند. 

زن ها : زن ها، به دلیل اینکه تغییرات هورمونی که در یائسگی اتفاق می افتند مستقیما بر روی تراکم استخوانی تاثیر می گذارد، نسبت به مردها، در معرض خطر بالاتری برای ابتلا به استئوپروز می باشند. هورمون زنانه استروژن، برای سلامت استخوان ها ضروری می باشد. بعد از یائسگی (هنگامی که دوره های ماهیانه متوقف می شوند)، سطح استروژن کاهش می یابد و همین امر، منجر به کاهش سریع تراکم استخوانی می شود. 

زن ها اگر شرایط زیر را دارا باشند در معرض خطر بيشتری برای ابتلا به استئوپوز خواهند بود: 

یائسگی زودرس[6] (قبل از 45 سالگی) 

عمل هیسترکتومی (برداشتن رحم) قبل از 45 سالگی، به ویژه، اگر تخمدان ها هم برداشته شوند. 

نداشتن عادات ماهیانه برای مدت بیش از 6 ماه، در نتیجه ورزش خیلی زیاد و یا غذا خوردن خیلی زیاد یا رژیم های سنگین

مردها

در بیشتر موارد، علت استئوپروز، نامشخص می باشد. با این وجود، یک رابطه با هورمون مردانه تستوسترون وجود دارد که کمک می کند تا استخوانها سالم بمانند. مردها تا سن پیری، تولید تستوسترون را ادامه می دهند. ولی خطر ابتلا به استئوپروز در مردان، باکاهش سطح تستوسترون، افزایش می یابد. 

در حدود نیمی از مردان علت دقیق سطوح پایین تستوسترون مشخص نیست. اما علت های شناخته شده، شامل موارد زیر می باشند:

استفاده از داروهای خاص، مانند کورتیکواستروئیدهای خوراکی

سوء مصرف الکل

هیپوگنادیسم (مشکلی که موجب سطوح پایین غیر نرمال تستوسترون می شود).

عوامل خطر[7]

 خیلی از هورمون ها می توانند، بر روی فرایندهای مربوط به استخوانها تاثیر بگذارند. اگر شما یک مشکل در غدد تولید کننده هورمون داشته باشید، احتمالا در معرض خطر بالاتری برای ابتلا به استئوپروز می باشید. مشکلات مرتبط با هورمون ها که می توانند شروع کننده استئوپروز باشند عبارتند از:

اختلالات غدد آدرنال، مانند سندرم کوشینگ 

مقادیر کاهش یافته هورمون های جنسی (استروژن و تستوسترون)

اختلال در غده هیپوفیز

هاپیرپاراتیروئیدیسم (بیش فعالی غدد پاراتیروئید)

دیگر عوامل خطر 

دیگر عواملی که احتمالا می توانند خطر استئوپروز را افزایش داده و منجر به شکستگی استخوان شوند، عبارتند از:

سابقه خانوادگی استئوپروز 

سابقه شکستگی استخوان هیپ در والدین 

نمایه توده بدنی 19 و کمتر از آن 

استفاده طولانی مدت از دوز های بالای کورتیکواستروئیدها (بیشتر برای مشکلاتی مانند آرتریت و آسم استفاده می شوند)، که می تواند بر روی قدرت استخوان تاثیر بگذارد 

داشتن یک اختلال در غذا خوردن، مانند بی اشتهایی و یا پرخوری 

سیگار کشیدن و نوشیدن الکل به صورت بی رویه 

مشکلات سوء جذب، مثل مشکلاتی که در بیماری کولیت اولسروز و بیماری کرون به وجود می آیند

برخی داروهایی که برای درمان سرطان پستان و سرطان پروستات به کار گرفته می شوند که می توانند بر روی سطح هورمون ها تاثیر بگذارند 

دروه های طولانی غیر فعال بودن فیزیکی، مانند استراحت طولانی مدت در تخت خواب 

درمان استئوپروز 

اگرچه تشخیص استئوپروز، بر اساس یافته های اسکن تراکم معدنی استخوان می باشد (DEXA و یا اسکن DEXA)، تصمیم گیری در مورد درمانی که باید دریافت کنید - البته اگر نیازی به درمان باشد- هم چنین بر حسب تعداد دیگری از سایر عوامل می باشد. این موارد شامل موارد زیر هستند:

سن 

جنسیت 

خطر شکستگی 

سابقه قبلی جراحت 

اگر شما یک شکستگی داشته و به دنبال آن استئوپروز در شما تشخیص داده شده است، شما هنوز باید درمان های خود را دریافت کنید تا خطر شکستگی در شما کاهش یابد. 

شما ممکن است، برای درمان استئوپروز، نیاز به گرفتن دارو نداشته باشید و یا تمایلی به دریافت دارو نداشته باشید. 

با این وجود، شما باید مطمئن باشید که سطوح کافی کلسیم و ویتامین D را در بدن خود دارید. برای رسیدن به چنین اطمینانی، تیم مراقبت شما از شما در مورد رژیم غذایی سوال خواهند پرسید و ممکن است نیاز باشد تا تغییراتی در رژیم غذایی تان بدهید و یا مکمل های غذایی دریافت کنید. 

توصیه ها[8]

قبل از اینکه بخواهید تصمیم بگیرید چه درمانی را باید دریافت کنید، بهتر است چندین عامل را مد نظر داشته باشید، این عوامل در زیر لیست شده اند:

سن 

تراکم معدنی استخوان (بر اساس نمره T  شما به دست می آید)

عوامل خطر شکستگی 

راهنمایی های برای دو حالت اصلی وجود دارد:

خانم هایی که بعد از یائسگی هستند، مبتلا به استئوپروز بوده ولی شکستگی ندارند (پیشگیری اولیه)

خانم هایی که بعد از یائسگی هستند، مبتلا به استئوپروز بوده و شکستگی دارند (پیشگیری ثانویه)

داروهایی[9] که برای درمان استئوپروز به کار می روند 

تعداد داروهای متفاوتی برای درمان استئوپروز به کار گرفته می شوند. پزشک شما در مورد درمان های در دسترس، بحث خواهد کرد و مطمئن می شود که درمان مد نظر برای شما مناسب می باشد. 

بیس فسفونات ها

بیس فسفونات ها، سرعت کاهش تراکم استخوانها در بدن شما  را کم می کنند. این کار موجب حفظ تراکم استخوانی و کاهش خطر شکستگی می شود. 

تعداد زیادی بیس فسفونات وجود دارند، که در زیر به آن اشاره می شود. 

آلندرونات ها 

اتیدرونات 

ایباندرونات 

ایزدرونات 

زولندروینک اسید 

این داروها، به صورت قرص و یا تزریقی مصرف می شوند. 

شما باید همیشه بیس فسفونات ها را با شکم خالی و با یک لیوان پر از آب  بخورید. 

بعد از مصرف آنها، باید به مدت 30 دقیقه، به صورت عمودی (صاف) بایستید و یا بشینید. هم چنین بین 30 دقیقه تا 2 ساعت هم ، بعد از مصرف این داروها، نباید چیزی بخورید یا بیاشامید. 

استرونتیوم رانلات 

استرونتیوم رانلات، به نظر می رسد، هم  بر روی سلول هایی که باعث شکستگی استخوان می شوند و هم بر روی سلوهایی که باعث تشکیل استخوانهای جدید می شوند (استئوبلاست ها) تاثیر می گذارند. 

این مواد می توانند، در مواقعی که مصرف بیس فسفونات ها برای فرد مناسب نیست، به عنوان جایگزینی برای آنها مصرف شوند. استرونتیوم رانلات، به صورت پودر مصرف می شود که باید در آب حل شود. 

تعدیل کننده های گیرنده استروژن انتخابی[10] (SERMs)

SERMs، دراوهایی هستند که اثراتی مانند استروژن بر روی استخوان ها دارند. آنها به حفظ تراکم معدنی استخوان کمک کرده و خطر شکستگی را  به ویژه در استخوان های ستون فقرات  کاهش می دهند.

رالوکسیفن، تنها SERMs می باشد که برای درمان استئوپروز به کار می رود. این دارو به صورت قرص بوده و هر روز باید مصرف شود. 

هورمون پاراتیروئید (تری پاراتید)

هورمون پاراتیروئید به صورت طبیعی در بدن تولید می شود. این هورمون، مقادیر کلسیم را در استخوانها تنظیم می کند. 

درمان با هورمون پاراتیروئید (هورمون پاراتیروئید ترکیبی انسان و یا تری پاراتیروئید)، برای تحریک سلول هایی که استخوان جدید می سازند (استئوبلاست ها) مورد استفاده قرار می گیرد. این داروها به صورت تزریقی[11] وارد بدن می شوند. 

مکمل های کلسیم و ویتامین D

کلسیم، ماده معدنی است که در استخوانها دیده می شود و داشتن مقادیر بالایی از آن، در رژیم غذایی سالم، برای سالم نگه داشتن استخوانها، ضروری می باشد. 

برای اغلب بزرگسالان سالم، مقدار توصیه شده کلسیم، 700 میلی گرم در روز می باشد. افراد، باید این مقدار توصیه شده کلسیم را از طریق رژیم غذایی متنوعی که دارند، به صورت روزانه دریافت کنند. 

با این وجود، اگر شما مبتلا به استئوپرزو هستید، باید کلسیم بیشتر دریافت کنید، که معمولا به صورت مکمل خواهد بود. در مورد گرفتن مکمل های کلسیم، با پزشک خود مشورت کنید. 

ویتامین D ، برای کمک به بدن در جذب کلسیم، ضروری می باشد. دريافت ویتامین D تنها از طریق رژیم غذایی دشوار است، چون اکثر غذاها  از نظر ویتامین D فقیر هستند. 

با این وجود، برای افرادی که در خطر عدم دریافت مقادیر کافی ویتامین D هستند، مکمل با 10 میکروگرم ویتامین D به صورت روزانه (400 واحد بین المللی (IU))، برای پیشگیری از کمبود آن مورد نیاز می باشد.

گروه های در معرض خطر عبارتند از: افراد بالای 65 سال، افرادی که به دلایل فرهنگی، پوست خود را در برابر نور خورشید می پوشانند و کمتر در معرض نور خورشید می باشند و  افرادی که مدت طولانی در خانه می باشند. 

اگر تشخیص داده شود که شما کمبود ویتامین D دارید، پزشک شما ممکن است که برای درمان، مقادیر بالاتر از آن چیزی که در بالا گفته شد برای شما تجویز کند، تا کمبود این ویتامین، جبران شود. 

درمان جایگزین هورمون[12] (HRT)

درمان جایگزین هورمون، برخی اوقات، برای درمان کمبود ویتامین D در خانم های یائسه به کار گرفته میشود. چون می تواند به کنترل علائم، کمک کند. 

هم چنین این نوع درمان می تواند به حفظ تراکم استخوانی و کاهش خطر شکستگی استخوان در طی درمان، نیز کمک کند. 

با این وجود، استفاده از این روش درمانی برای درمان استئوپروز، کمتر توصیه می شود و استفاده از آن برای این هدف، رایج نیست. 

دلیل استفاده کمتر از این نوع درمان نیز، این است که بیشتر از اینکه باعث درمان کمبود ویتامین D شود، باعث مشکلاتی مانند سرطان پستان، سرطان دهانه رحم، سرطان تخمدان، سکته مغزی و هم چنین ترومبوآمبولی رگ ها می شود. 

در مورد مزایا و معایب HRT با پزشک خود مشورت کنید.  

درمان با تستوسترون 

در آقایان، این نوع درمان موقعی استفاده می شود که دلیل ابتلا به استئوپروز، مقادیر کم هورمون های جنسی مردانه (هیپوگنادیسم) باشد. 

پیشگیری از استئوپروز

ژنهای شما، مسئول تعیین قد شما و قدرت اسکلتی شما می باشند. ولی عوامل سبک زندگی، مانند تغذیه و ورزش تعیین می کنند که استخوان های شما، چقدر سالم هستند. 

ورزش مرتب 

ورزش کردن مرتب، بسیار مهم می باشد. بزرگسالان سنین 19 تا 64 سال، باید هر هفته، حداقل 150 دقیقه (2 ساعت و 30 دقیقه)، فعالیت هوازی با شدت متوسط، مانند دوچرخه سواری و پیاده روی سریع[13] داشته باشند.

برای ارتقای تراکم استخوان و پیشگیری از پوکی استخوان، ورزش های تحمل وزن[14] و هم چنین ورزش های مقاومتی[15] می توانند خیلی مفید باشند.

علاوه بر ورزش های هوازی، بزرگسالان 19 تا 64 سال، باید ورزش های قدرتی ماهیچه را نیز، به صورت 2 یا بیشتر از 2 روز در هفته انجام دهند و در آن همه عضلات، شامل عضلات پا، هیپ، کمر، شکم، قفسه سینه، بازوها و شانه ها را درگیر کنند. 

اگر استئوپروز در شما تشخیص داده شده است، بهتر است برای آغاز برنامه ورزش خود  با پزشک و یا متخصص سلامتی مشورت کنید تا مطمئن شوید، این برنامه ورزشی، برای شما مناسب می باشد. 

ورزش های تحمل وزن

این ورزش ها، ورزش هایی هستند که هنگام انجام آن، پاهای شما، وزن شما را حمایت می کنند. ورزش های تحمل وزن با اثر بالا، مثل دویدن، پریدن، رقصیدن، ورزش های هوازی و حتی بالا و پایین پریدن هم ، برای قدرتمند تر کردن عضلات، رباط ها[16] و مفاصل بسیار مفید می باشند. هنگامی که ورزش می کنید باید برای پاهای خود از كفش هایی مانند كفش های پیاده روی[17] استفاده کنید تا به اندازه کافی از پاها و مچ پاهای شما حمایت کند.

افراد بالای 60 سال، هم چنین می توانند از ورزش های تحمل وزن به صورت مرتب استفاده کنند. این ورزش ها، می توانند شامل پیاده روی با سرعت بالا، کلاس های تناسب اندام و یا بازی تنیس باشد. شنا و دوچرخه سواری، جزو ورزش های تحمل وزن محسوب نمی شوند. 

ورزش های مقاومتی 

ورزش های مقاومتی، از قدرت ماهیچه ها استفاده می کنند. در این نوع ورزش ها، با کشیده شدن تاندون ها بر روی استخوانها، قدرت ماهیچه ای افزایش می یابد. از جمله این ورزش ها، می توان به انجام حرکات شنا[18]، وزنه برداری، و هم چنین کار با وزنه در باشگاه اشاره کرد. 

رژِم غذایی سالم 

داشتن یک رژیم غذایی سالم، برای هر کسی توصیه می شود. این رژیم غذایی سالم، می تواند از بسیاری از مشکلات جدی سلامتی، مانند دیابت، بیماری های قلبی و بسیاری از سرطان ها و هم چنین استئوپروز  پیشگیری کند.

 کلسیم، برای قوی نگه داشتن استخوان ها لازم می باشد. مقدار روزانه مورد نیاز کلسیم برای بزرگسالان، به اندازه 700 میلی گرم می باشد که می توان آن را از رژیم غذایی روزانه دریافت کرد. غذاهای غنی از کلسیم عبارتند از:

سبزیجاتی که برگ سبز رنگ دارند [19]

میوه های خشک شده

ماست 

هم چنین، برای سالم نگه داشتن استخوانها و دندانها، ویتامین D نیز مورد نیاز می باشد، چون این ویتامین، به بدن شما کمک می کند تا  کلسیم را جذب کند. ویتامین D ، می تواند در مواد غذایی زیر دیده شود:

تخم مرغ 

شیر 

ماهی های روغنی 

با این وجود، اکثر ویتامین D موجود در بدن، در واکنش به نور خورشید  ساخته می شود. مواجهه کوتاه مدت با نور خورشید، بدون استفاده از کرم های ضد آفتاب (10 دقیقه در روز)، در تابستان، می تواند ویتامین D مورد نیاز سالانه شما را تامین کند. 

گروههای خاصی از مردم، در خطر دریافت ناکافی ویتامین D هستند، که در زیر به آنها اشاره می شود:

افرادی که در خانه می مانند و مخصوصا نحیف هم هستند. 

افرادی که غذا کمتر می خورند و رژیم غذایی ضعیفی دارند. 

افرادی که در بیرون  پوششی دارند که مانع از رسیدن نور خورشید به پوست آنها می شود.

زنان حامله و شیرده 

اگر شما مقادیر کافی ویتامین D را از طریق غذا و یا سبک زندگی تان، دریافت نمی کنید، بهتر است که از مکمل های ویتامین D استفاده کنید. 

عوامل دیگر 

عوامل دیگر مربوط به سبک زندگی که می توانند از استئوپروز پیشگیری کنند عبارتند از:

ترک سیگار – سیگار با افزایش خطر ابتلا به استئوپروز در ارتباط می باشد 

ترک یا محدود کردن مصرف الکل

زندگی کردن با استئوپروز 

پزشک شما، ممکن است بتواند هر سوالی که در مورد استئوپروز دارید پاسخ داده و نگرانی تان در مورد این بیماری را برطرف کند. 

بهبود یافتن از یک شکستگی استخوان:

استخوانهای شکسته بین 6 تا 8 هفته طول می کشند تا خوب شوند. مبتلا شدن به استئوپروز، تاثیری در طول این مدت نخواهد داشت. بهبود شکستگی استخوان، بستگی به نوع شکستگی دارد. برخی شکستگی ها زودتر خوب می شوند، در حالیکه بقیه شکستگی ها برای بهبودی، نیاز به مداخله دارند. 

اگر شما یک شکستگی خیلی بد در ناحیه هیپ و یا مچ دست دارید، شاید لازم باشد، عمل کنید. جا انداختن هیپ، معمولا بعد از در رفتگی هیپ لازم می باشد و برخی از مردم، به دلیل ضعفی که در استخوانها اتفاق افتاده است، توانایی حرکت را از دست می دهند. 

استئوپروز، می تواند به دلیل شکستگی هایی که در ستون فقرات اتفاق می افتد، باعث کوتاهی قد شود. این بدین معنی است که ستون فقرات شما  دیگر توانایی تحمل وزن بدن را نداشته و همین امر، منجر به ايجاد یک حالت خمیده[20] در فرد می شود. 

این اتفاق می تواند، زمانی که رخ می دهد بسیار دردناک بوده و حتی برخی از اوقات، منجر به درد مزمن (طولانی مدت) شود. پزشک و یا پرستار شما می تواند در اینجا کمک کننده باشد. 

در طی فرایند بهبودی، شما ممکن است نیاز به کمک یک فیزیوتراپ و یا درمانگر تخصصی داشته باشید. بنابراین، شما می توانید کامل ترین بهبودی ممکن را به دست بیاورید. 

کنار آمدن با درد

هرکسی تجربه درد کشیدن مختلفی دارد. بنابراین، آن چیزی که برای شما ممکن است خوب عمل کند با آن چیزی که برای بقیه خوب عمل می کند ممکن است، متفاوت باشد. 

راه های مختلفی برای مدیریت درد وجود دارد، که شامل موراد زیر می باشند:

درمان گرمایی، مانند حمام آب داغ و یا پک های آب داغ 

درمان های سرمایی، مانند پک های آب سرد 

محرک های عصبی برقی پوستی (TENS) – این وسیله، با تحریک کردن عصب ها، موجب کاهش درد می شود. 

تکنیک های معمول ریلکس شدن و ماساژ و یا هیپنوتيزم

شما می توانید در یک دوره، چند مورد از موارد بالا را برای مدیریت درد خود به کار ببرید – به عنوان مثال، شما می توانید ترکیبی از درمان دارویی،استفاده از پک های گرمایی و روش های ریلکسیشن را به کار ببرید. 

کار کردن و پول درآوردن[21]

در صورت ابتلا به استئوپروز نیز، باید به کار کردن ادامه دهید. مهم است که از نظر فیزیکی فعال باشید و یک سبک زندگی کامل داشته باشید. 

کار کردن موجب می شود که استخوانهای شما سالم بمانند و خیلی بر روی مشکلات سلامتی تان تمرکز نکنید. با این وجود، اگر شغل شما به گونه ای است که احتمال سقوط و یا شکستگی استخوانها در آن وجود دارد، ببینید که کارفرما و هم چنین پزشک شما چه توصیه هایی برایتان دارند تا خطر سقوط در حوادث کاری و یا آسیب های کاری که میتواند منجر به شکستگی استخوان شود، محدود گردد.

[1] Osteoporosis

[2] Hip fractures

[3] Pelvis

[4] Decreased bone mineral density 

[5] Relaxation techniques

[6] Early menopause 

[7] Risk factors

[8] Recommendations 

[9] Medications

[10] Selective eostrogen receptor modulators

[11] Injection

[12] Hormone replacement tharapy

[13] Fast walking

[14] Weight – bearing exercise 

[15] Resistance exercise 

[16] Ligaments

[17] Trainer or walking boots 

[18] Press up 

[19] Leafy green vegetables 

[20] Hunched posture

[21] Money