زکریا چکاپ

پسوریازیس 

پسوریازیس نوعی بیماری پوستی است که باعث ایجاد لکه های قرمز ، پوسته پوسته و پوشیده شده از پوسته های نقره ای می شود. 

وجود این لکه ها بر روی آرنج ها، زانوها، پوست سر و کمر شايع بوده، ولی می توانند در هر جایی از بدن بروز کند. در اکثر افراد، تنها لکه های کوچکی بر روی بدن وجود دارند. در برخی موارد، لکه های می توانند خارش دار و یا زخمی باشند. 

این لک ها می توانند در هر سنی شروع شوند، ولی اغلب موارد در بزرگسالان بالای 35 سال اتفاق می افتند. این مشکل، زنان و مردان را به یک نسبت مبتلا می کند. 

شدت پسوریازیس از فردی به فرد دیگر، خیلی می تواند متفاوت باشد. برای برخی افراد، این وضعيت می تواند یک تحریک جزئی باشد ولی برای بقیه افراد، می تواند تاثیر خیلی زیادی بر روی کیفیت زندگی فرد بگذارد. 

پسوریازیس، یک بیماری طولانی مدت (مزمن) است که شامل دوره هایی می باشد که شما هیچ علامتی ندارید و یا علائم خفیف می باشند و بعد از آن علائم شدید می شوند. 

چرا چنین اتفاقی می افتد؟

افراد مبتلا به پسوریازیس، تولید خیلی زیاد سلول های پوستی دارند. سلول های پوستی، به صورت طبیعی تولید می شوند و هر 3 تا 4 هفته، جایگزین می شوند، ولی در افراد مبتلا به پسوریازیس، این مدت بین 3 تا 7 روز می باشد. تجمع سلول های پوستی حاصله همان چیزی است که لکه های مرتبط با پسوریازیس را ایجاد می کند. 

هرچند که  این فرایند کامل شناخته نشده است، ولی حدس زده می شود که در اثر مشکل در سيستم ایمنی ایجاد می شود. سیستم ایمنی، دفاع بدن در برابر بیماری و عفونت می باشد، ولی برای افراد مبتلا به پسوریازیس سیستم ایمنی به سلول های پوستی سالم به اشتباه حمله می کند. 

پسوریازیس، می تواند در خانواده ها ایجاد شود، با این وجود، نقش دقیق ژنتیک در اين بيماری شناخته شده نیست. 

علائم در خیلی از افراد مبتلا به پسوریازیس، به دلیل رخدادهای خاصی که به عنوان "شروع کننده ها" معروف می باشند، به مرور زمان بدتر می شود. شروع کننده های احتمالی پسوریازیس، شامل یک نوع جراحت در روی پوست يا بيماری های عفونی و استفاده از داروهای خاص می باشد. 

این مشکل، مسری نیست. بنابراین، نمی تواند از فردی به فرد دیگر منتقل شود. 

پسوریازیس چگونه تشخیص داده می شود؟

پزشک، از روی ظاهر پوست شما می تواند پسوریازیس را تشخیص دهد.

در موارد نادر، یک نمونه کوچک از پوست که بیوپسی نامیده می شود، برای بررسی زیر میکروسکوپ، به آزمایشگاه فرستاده می شوند. با این کار، نوع دقیق پسوریازیس مشخص می شود و دیگر مشکلات پوستی، مانند درماتیت سبورئیک، لیكن پلان، لیكن سیمپلکس و پیتیریازیس روزاسه  رد می شوند. اگر پزشک در مورد تشخیص مشکل شما مطمئن نباشد و یا مشکل شما شدید باشد، ممکن است به یک متخصص پوست ارجاع داده شوید. 

اگر پزشک شما به آرتریت پسوریازیس مظنون شود، که برخی اوقات، به عنوان عارضه پسوریازیس می باشد، باید به روماتولوژیست (متخصص درمان بیماری های مفاصل) ارجاع داده شوید. هم چنین باید برای رد کردن دیگر مشکلات، مانند آرتریت روماتوئید، باید آزمایش های خونی دیگری انجام دهید و ممکن است که از مفاصل درگیر، با اشعه X عکس گرفته شود. 

درمان پسوریازیس 

هیچ درمانی برای پسوریازیس وجود ندارد، ولی چندین درمان، می توانند علائم این بیماری و ظاهر لکه های پوستی را تسکین دهند. 

در بیشتر موارد، اولین درمان مورد استفاده، احتمالا یک درمان موضعی، مانند آنالوگ های ویتامین E و یا کورتیکواستروئیدهای موضعی می باشد. درمان های موضعی به صورت کرم و پماد می باشند و بر روی پوست به کار گرفته می شوند. 

اگر این درمان ها موثر نبودند و یا مشکل شما شدید بود، یک درمان با نام نوردرمانی ممکن است استفاده شود. در نوردرمانی، پوست بدن شما در مواجهه نورهای فرابنفش مختلف قرار می گیرد. 

در موارد شدید، وقتی درمان های بالا موثر نباشند، درمان های سیستمیک ممکن است استفاده شوند. این داروها، به صورت خوراکی بوده و یا به صورت داروهای تزریقی استفاده می شوند. 

زندگی کردن با پسوریازیس 

هرچند که پسوریازیس، برای برخی از افراد، تنها باعث یک تحریک کوچک می باشد، ولی برای افرادی که شدیدا درگیر این بیماری می باشند، می تواند تاثیر بسیار بیشتری بگذارد. به عنوان مثال، به دلیل تاثیر این بیماری بر روی ظاهر افراد، این افراد دچار کاهش عزت نفس می شوند. هم چنین این بیماری می تواند باعث بروز حساسیت، درد و تورم در مفاصل و بافت های پیوندی شود. این حالت، به عنوان آرتریت پسوریاتیک شناخته می شود.

اگر مبتلا به پسوریازیس هستید و در مورد سلامت فیزیکی و روانی خود نگرانی دارید، با پزشک و یا تیم مراقبت سلامت خود صحبت کنید. آنها می توانند توصیه های لازم را به شما بدهند و در صورت نیاز، درمان های اضافی ارائه دهند. 

علائم پسوریازیس 

پسوریازیس معمولا باعث ایجاد لک در پوست می شود که خشک و قرمز بوده و دارای پوسته نقره ای می باشند در برخی افراد لکه ها خارش دار یا زخمی می باشند 

چندین نوع پسوریازیس وجود دارند خیلی از این افراد تنها یک نوع از این بیماری را دارند با این وجود دو نوع از این بیماری می توانند همزمان باهم ایجاد شوند و یک نوع این بیماری به نوع دیگر تبدیل شود و یا شدید تر شود

علل پسوریازیس

پسوریازیس زمانی ایجاد می شود که سلول های پوستی سریع تر از حد معمول جایگزین می شود هنوز مشخص نیست که چرا این اتفاق می افتد ولی محققان حدس می زنند که این بیماری به دلیل مشکل در سیستم ایمنی به وجود می آید. بدن شما سلول های جدید پوستی را در عمیق ترین لایه پوست تولید می کند. این سلول های پوستی به تدریج به سمت بالا حرکت کرده تا اینکه به بیرونی ترین لایه می رسند. سپس این سلول ها می میرند و از بین می روند. کل این فرایند به صورت طبیعی بین 3 تا 4 هفته طول می کشد.

در افراد مبتلا به پسوریازیس این زمان بین 3 تا 7 روز می باشد. در نتیجه سلول هایی که هنوز به صورت کامل بالغ نشده اند به سرعت بر روی سطح پوست تجمع پیدا می کنند و باعث ایجاد لکه های قرمز ، پوسته پوسته شده با پوسته های نقره ای می شود. 

مشکلات ناشی از سیستم ایمنی 

ژنتیک 

پسوریازیس، در خانواده ها اتفاق می افتد. تقریبا از هر 3 نفر مبتلا به پسوریازیس، 1 نفر یک خویشاوند نزدیک مبتلا به اين بيماری دارند. 

شروع کننده های پسوریازیس 

خیلی از علائم پسوریازیس، به دلیل یک رخداد خاص، شروع می شوند و یا تشدید می شوند و این رخدادها، با نام شروع کننده شناخته می شوند. اطلاع از شروع کننده های خودتان، می تواند از شعله ور شدن علائم پيشگيری کند. شروع کننده های رایج، عبارتند از: 

آسیب به پوست، مانند برش، خراش و یا نیش پشه و یا آفتاب سوختگی (که با عنوان پاسخ کوئبنر شناخته می شود). 

نوشیدن مقادیر خیلی زیاد الکل 

سیگار کشیدن 

استرس 

تغییرات هورمونی، به ویژه در زنان (به عنوان مثال، در طی بلوغ و یائسگی) 

داروهای خاصی مانند لیتیوم، برخی داروهای ضد مالاریا، داروهای ضد التهابی مانند ایبوپروفن، بازدرانده های ACE (که برای درمان پرفشاری خون به کار می روند) و بتابلوکر ها (برای درمان ناهنجاری قلبی مادرزادی) 

دیگر اختلالات ایمنی، مانند HIV، که باعث می شود تا پسوریازیس طغیان کرده و یا برای اولین بار ظاهر شود. 

عفونت های گلو – در برخی از افراد، به ویژه در کودکان و بزرگسالان جوان، یک نوع پسوریازیس به نام پسوریازیس قطره ای، بعد از عفونت استرپتوکوک گلو ایجاد می شود. (با این وجود، اکثر افراد مبتلا به عفونت استرپتوکوکی، پسوریازیس نمی گیرند). 

پسوریازیس، مسری نیست. بنابراین، نیم تواند از فردی به فرد دیگر منتقل شود. 

درمان پسوریازیس 

مروری بر درمان 

درمان ها، بر اساس نوع و شدت پسوریازیس و قسمت درگیر پوست تعیین می شوند. پزشک، احتمالا با یک درمان خفیف، مانند کرم های موضعی (که بر روی پوست به کار می روند) شروع خواهد کرد و بعد از آن، اگر لازم باشد، به سراغ درمان های قوی تر خواهد رفت. 

چندین نوع درمان مختلف برای پسوریازیس، وجود دارند، ولی تشخیص اینکه کدام درمان، بهترین خواهد بود، سخت می باشد. اگر احساس کردید که یک نوع درمان خوب کار نمی کند و یا اثرات جانبی ناراحت کننده ای دارند، با پزشک خود مشورت کنید. 

درمان ها به سه گروه عمده تقسیم بندی می شوند: 

موضعی – کرم ها و پمادهایی که بر روی پوست به کار می روند 

نوردرمانی -  پوست شما با نورهای فرابنفش خاصی مواجهه خواهد داشت 

سیستمیک – داروهای خوراکی و تزریقی که در کل بدن اثر خود را می گذارند. 

اغلب، چندین نوع درمان، در ترکیب با هم به کار گرفته می شوند. 

درمان شما برای پسوریازیس، ممکن است نیاز باشد تا مرتبا تكرار شود. شما ممکن است که یک برنامه مراقبت داشته باشید (قراردادی بین شما و متخصص سلامت شما). چون این کار، می تواند به شما کمک کند تا سلامت روز به روز خود را مدیریت کنید. 

زندگی کردن با پسوریازیس 

هر چند که پسوریازیس برای برخی از افراد تنها یک تحریک جزئی می باشد، ولی، این بیماری می تواند بر روی برخی از افراد بیشتر تاثیر گذاشته و کیفیت زندگی آنها را کاهش دهد. 

اگر پسوریازیس دارید، ممکن است توصیه های زیر برای شما مفید باشد. 

خودمراقبتی

مراقبت از خود، یک بخش ضروری زندگی شما می باشد. این مراقبت، شامل قبول کردن مسئولیت مراقبت از سلامت و بهزیستی خود همراه با حمایت افرادی است که در اطراف شما وجود دارند. در مراقبت از خود، باید وزن خود را در حالت ایده آل نگه داشته و سلامت فیزیکی و ذهنی خود را حفظ کنید، از بیماری ها یا اتفاقات پیشگیری کنید و هم چنین، از خود در برابر بیماری های جزئی و مشکلات طولانی مدت، مراقبت کنید. 

افراد مبتلا به مشکلات طولانی مدت، می توانند از برنامه های خودمراقبتی و خودياری خیلی سود ببرند. این افراد، بیشتر عمر می کنند، درد، اضطراب، افسردگی و خستگی کمتری تجربه می کنند و کیفیت زندگی بهتری دارند و فعال تر و مستقل تر می باشند. داشتن برنامه خودمراقبتی به شما کمک خواهد کرد تا درمان خود را مدیریت کنید، بنابراین، این برنامه ، می تواند سبک زندگی شما را متعادل کند. 

ادامه درمان 

خیلی مهم است که درمان خود را همانگونه که تجویز شده است، ادامه دهید، حتی اگر پسوریازیس رو به بهبودی باشد. درمان پیوسته می تواند از شعله ور شدن بیماری پيشگیری کند. اگر شما سوال و یا نگرانی درباره  درمان خود و یا هر اثر جانبی داشتید، با پزشک خود مشورت کنید. 

چكاپ های مكرر

چون پسوریازیس، معمولا یک مشکل مزمن می باشد، باید به صورت منظم با تیم مراقبت سلامت خود در ارتباط باشید. در مورد علائم و نگرانی های خود با تیم مراقبت سلامت، مشورت کنید، چون هرچقدر تیم مراقبت سلامت بیشتر اطلاعات داشته باشد، بیشتر هم می توانند به شما کمک کنند. 

تغذیه ی سالم و ورزش 

افراد مبتلا به پسوریازیس، به طور مختصر، در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به دیابت و بیماری قلبی عروقی نسبت به جمعیت عمومی می باشند. ولی علت این رخداد مشخص نیست. ورزش مرتب  و تغذیه سالم، نه تنها برای افراد مبتلا به پسوریازیس بلکه برای همه افراد توصیه می شود، چون می تواند به پیشگیری از بسیاری از مشکلات سلامتی کمک کند. 

داشتن یک رژیم غذایی سالم و متعادل و ورزش منظم می تواند استرس را کاهش داده و پسوریازیس را بهبود ببخشد. 

تاثیر احساسی پسوریازیس 

به دلیل تاثیر پسوریازیس بر روی ظاهر فیزیکی عزت نفس پایین و اضطراب در بین افراد مبتلا به پسوریازیس رایج می باشد. این علائم می تواند منجر به افسردگی شود، به خصوص اگر پسوریازیس تشدید شود.  پزشک شما و یا متخصص پوست، اثر احساسی و روانی پسوریازیس را متوجه خواهد شد. بنابراین، با پزشک در مورد نگرانی ها و اضطراب خودتان صحبت کنید. 

آرتریت روماتوئید 

برخی از افراد مبتلا به پسوریازیس، آرتیت روماتوئید هم می گیرند. این نوع عارضه موجب حساسیت درد و تورم و هم چنین سفتی در مفاصل و بافتهای پیوندی می شود. این عارضه به طور کلی انتهاهای دست ها و پاها را درگیر می کند. در برخی از افراد، هم چنین می تواند کمر، گردن و زانوها را نیز تحت تاثیر قرار دهد. اغلب افراد آرتریت روماتوئید را به دنبال پسوریازیس می گیرند، ولی تقریبا 20 % از این افراد قبل از اینکه پسوریازیس در آنها تشخیص داده شود، آرتریت روماتوئید می گیرند. 

هیچ آزمایش مشخصی برای آرتریت روماتوئید وجود ندارد. تشخیص این بیماری، معمولا با استفاده از ترکیبی از روش ها، که شامل مشاهده سوابق پزشکی بیمار، معاینات فیزیکی، آزمایش های خونی و اسکن های MRI و اشعه X می باشند، انجام می شود. اگر شما پسوریازیس داشتید، معمولا باید یک ارزیابی سلالانه برای مشاهده نشانه های آرتریت پسوریازیسی داشته باشید.  اگر پزشک شما فکر کند که شما مبتلا به آرتریت پسوریازیسی می باشید، معمولا شما را به یک متخصص، به نام روماتولوژیست، ارجاع می دهد، سپس می توانید با داروهای ضد التهابی و داروهای ضد روماتوئیدی درمان شوید. 

بارداری 

پسوریازیس بر روی باروری تاثیر نمی گذارد و زنان مبتلا به پسوریازیس حاملگی نرمال داشته و یک نوزاد سالم خواهند داشت. برخی زنان احساس می کنند که پسوریازیس در دوره حاملگی شان بهتر شده، در صورتی که بقیه زنان فکر می کنند این بیماری در حاملگی بدتر شده است. 

اگر فکر می کنید که حامله هستید، با پزشک خود صحبت کنید. برخی از درمانهایی که برای پسوریازیس در نظر گرفته می شوند، می توانند برای دوره حاملگی ضرر داشته باشند. بنابراین، هنگامی که این داروها را مصرف می کنید، باید از داروهای ضد بارداری نیز استفاده کنید. این استراتژی، بر حسب نوع دارویی که تجویز می شود، می توانند هم برای مردان و هم برای زنان به کار گرفته شود. 

صحبت کردن با بقیه 

خیلی از افراد مبتلا به پسوریازیس، شرکت کردن در گروههای حمایتی را خیلی مفید می دانند. گروه های حمایتی می توانند اعتماد به نفس را افزایش دهند، احساس انزوا را کاهش دهند و توصیه هایی عملی، برای زندگی کردن با این مشکلات ارائه می دهد.