زکریا چکاپ
پرخوری
پرخوری
مقدمه
پرخوری نوعی اختلال در خوردن غذا است که در آن فرد حس می کند مجبور است كه به شكل منظم و پيوسته مقدار زيادی غذا ميل کند. همچنين اين افراد مقدار زيادی غذا در طی زمان کوتاه می خورند در حاليكه احساس گرسنگی ندارند.
پرخوری اکثرا از قبل برنامه ریزی شده است و می تواند شامل خرید از غذاهای "ویژه" باشد.
در موارد کمی ، افراد خود را "دچار حالت گيجی و سردرگمی" در حین پرخوری توصیف می کنند - خصوصا پرخوری در شب – به اين صورت كه بعد صرف غذا قادر به یادآوری آن چه خورده اند، نیستند.
افرادی که پرخوری می كنند، حس می کنند کنترلی بر خوردن غذا ندارند. آن ها اکثرا در خلوت پرخوری می کنند ، چون بعد از اتمام غذا از رفتار خود احساس خجالت، گناه یا انزجار می کنند.
دفعات پرخوری گاها با دوره هایی که فرد مقدار غذایی که می خورد کم می کند مرتبط است. به اين شكل كه بعد از هر بار پرخوری كم غذا می خورند يا بلعكس. كه این امر می تواند به یک چرخه معیوب تبدیل شود که از بین بردن آن دشوار است - چون سطح قند خون سریعا بالا و پایین می رود و پیام های اشتباه به مغز ارسال می گردد، که در نتیجه بدن شما احساس گرسنگی می كند در حالی كه به غذا احتیاج ندارد.
چه کسانی مبتلا می شوند
هرکس می تواند تحت تأثیر پرخوری قرار گیرد.
در حالی که این مشکل در زنان کمی بیشتر از مردان است، اما نسبت به سایر اختلالات خوردن ، مثل بی اشتهایی عصبی، اختلاف شيوع در زن و مرد كمتر است.
این بیماری ابتدا در بالغین جوان ایجاد می شود ، گرچه خیلی از افراد تا 30 یا 40 سالگی به دنبال درمان نیستند. تخمین زده می شود که در كل زندگی فرد در هر زمان 1 به 30 نفر تا یک در 50 نفر احتمال ابتلا به اختلال پرخوری وجود دارد.
چه وقت به پزشك مراجعه كنيم
خیلی از افراد گاها در مصرف غذا پرخوری می کنند - این لزوما به این معنا نیست که شما اختلال پرخوری دارید. اما، اگر بیش از حد پرخوری کنید، خصوصا اگر که درسلامت جسمی و / یا روانی شما تأثیر بگذارد، باید به پزشک مراجعه کنید.
پزشک شما می تواند شرایط را تشخیص دهد و ممکن است شما را به یک متخصص مانند روانپزشک یا روانشناس ارجاع دهد. پزشک شما در مورد عادات غذایی سوالاتی خواهد کرد و در پی علائم زیر است:
در حین پرخوری خیلی سریع تر از حد نرمال غذا می خورید
تا زمانی که احساس سیری ناخوشایند می کنید غذا می خورید
مقدار زیادی غذا می خورید
وقتی گرسنه نیستید غذا می خورید
به تنهایی یا مخفیانه غذا می خورید
از میزان غذایی که می خورید خجالت می کشید یا احساس گناه می کنید، یا شرمندگی یا انزجار پس از پرخوری دارید
افرادی که به طور منظم این گونه غذا می خورند احتمالاً دچار اختلال پرخوری هستند.
چه عللی سبب پرخوری می شود؟
مشخص نیست که چه دلایلی سبب پرخوری می شوند، اما مانند اکثر اختلالات خوردن، این روش شیوه ای برای کنار آمدن با احساس ناراحتی و عزت نفس پایین است.
مواردی که ممکن است خطر ابتلا به مشکلات پرخوری را افزایش دهد شامل موارد زیر است:
عزت نفس پایین و عدم اعتماد به نفس
افسردگی یا اضطراب
احساس استرس، عصبانیت، بی حوصلگی یا تنهایی
عدم رضایت از بدن و احساس فشار در شما به دلیل لاغر بودن
استرس یا حوادث آسیب زا در گذشته
سابقه خانوادگی اختلالات خوردن که ممکن است مرتبط با ژنتیک باشد
تفاوت در مغز یا سطح هورمون های تولید شده توسط مغز در مقایسه با افرادی که زیاد غذا نمی خورند
پرخوری گاها ممکن است به دنبال یک رژیم غذایی سخت ایجاد گردد، خصوصاً اگر از وعده های غذایی صرف نظر می کنید ، بعضی از غذاها را قطع می کنید و غذای کافی نمی خورید. اینها روش های ناسالم برای كاهش وزن است و ممکن است به این معنی باشد که شما در یک زمان دیگر پرخوری خواهيد كرد.
چگونه پرخوری درمان می شود
پرخوری قابل درمان است و نهایتا خیلی از افراد با کمک و حمایت مناسب بهتر خواهند شد. درمان های اصلی شامل:
برنامه های خودياری - ممکن است انفرادی با یک کتاب یا یک دوره آنلاین باشد یا به عنوان بخشی از یک گروه ياری باشد
خود ياری تحت راهنمایی يك مشاور و متخصص
مداخلات گروهی با متخصص
درمان روانشناختی فردی مثل روش های CBT
داروهای مهارکننده انتخابی سروتونین
درمان ها می تواند به شما کمک کنند بر مسائل روانشناختی مرتبط با پرخوری خود غلبه کنید ، اما عموما اثر قابل توجهی در وزن شما ندارند.
اگر اضافه وزن دارید ، یک متخصص مراقبت های سلامتی می تواند یک برنامه کاهش وزن تهیه کند كه در پی درمان روانشناختی یا پس از آن اجرا کنید.
خطرات پرخوری
پرخوری می تواند با مشکلات جدی روانی، از جمله افسردگی و اختلالات اضطرابی همراهی داشته باشد. این احساسات می توانند بدتر شوند، در حالی که فرد هنوز بیش از حد غذا می خورد.
یک اثر جسمی رایج در پرخوری ، افزایش وزن است که ممکن است منجر به چاقی شود. این می تواند مشکلات سلامتی و جسمی را سبب شود که برخی از آنها می توانند زندگی را تهدید کنند.
این موارد شامل:
کلسترول بالا و فشار خون بالا - که می تواند خطر بیماری های قلبی عروقی هم چون بیماری عروق کرونر قلب و سکته مغزی را افزایش دهد
دیابت - یک بیماری مزمن که سبب می شود سطح قند خون تان بیش از حد بالا رود.
استئوآرتریت – بیماری که سبب درد و تورم مفاصل می شود
برخی از انواع سرطان ها – هم چون سرطان پستان و سرطان روده
بنابراین اگر تصور می کنید ممکن است مشکل پرخوری داشته باشید، کمک گرفتن مهم است ، چون ممکن است برای مقابله با مشکلات روحی و روانی و جسمی به کمک نیاز داشته باشید.
درمان
اختلالات پرخوری عموما قابل درمان اند و اکثر افراد با کمک و پشتیبانی مناسب بهتر می شوند.
درمان های اصلی در زیر بیان شده است.
برنامه های خودياری
یک برنامه خودياری اغلب اولین قدم برای بهبودی است. انواع گوناگونی از خودياری وجود دارد و یافتن راه حل مناسب، مفید است. پزشک ممکن است بتواند کتابی برای خودياری انفرادی یا گروهی که مناسب است، توصیه کند.
اگر برای کمک به یک متخصص بهداشت روان مراجعه کنید ، آن ها ممکن است شما را تشویق کنند تا از طریق یک کتاب خودياری تحت نظارت آن ها کار کنید. این روش " خودياری با راهنمایی" نامیده می شود.
برای بعضی از افراد، فقط یک برنامه خودياری می تواند برای غلبه بر مشکلات غذایی کافی باشد.
درمان روانشناختی
ممکن است برای کمک به رفع مشکلات اساسی که سبب پرخوری شما می شود، برای درمان روانشناختی ارجاع شويد.
سه نوع اصلی درمانی برای کمک به افرادی که زیاد غذا می خورند استفاده می شود:
درمان رفتاری شناختی برای اختلال پرخوری، CBT-BED نوع خاصی از CBT که در آن گفتگو با یک درمان گر و روش های جدید تفکر درباره موقعیت ها ، احساسات و غذا را شامل می شود.
نوعی انطباق يافته از رفتار درمانی دیالکتیکی- درمانی که عمدتا بر بهبود توانایی در کنترل و تنظیم احساسات درمان بین فردی متمرکز است - درمانی که بر مسائل مبتنی بر رابطه و چگونگی تأثیرشان بر عادات غذایی متمرکز است.
این متد های درمانی می توانند در کمک به افرادی که بیش از حد غذا می خورند بسیار موثر باشند، گرچه مشخص نیست که این نتایج تا چه مدت موثر است.
معمولاً تجربه دوره هايی از بهبودی و فروكش حالت پرخوری و سپس عود مجدد پرخوری، به ویژه در مراحل اولیه درمان وجود دارد.
مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین
به بعضی افراد ممکن است مهار کننده های انتخابی بازجذب سروتونین تجویز شود.كه ممكن است اين داروها در همراهی برنامه های خودياری باشد يا اين كه به تنهايی تجويز شود.
اين داروها سطح یک ماده شیمیایی به نام سروتونین را در مغز زیاد می کنند، که ممکن است به افزایش روحیه شما منجر شود و به بهبود عادات غذایی کمک کند. اما اثرات طولانی مدت درمان پرخوری ناشناخته است.
كاهش وزن
در تمام درمان های ذکر شده در بالا به طور مستقیم وزن تان كم نمی شود، اگرچه ممکن است تجربه کاهش وزن را داشته باشید - به ویژه اگر شما یک درمان با ورزش منظم را انجام دهید.
اگر برای کاهش وزن تلاش می کنید ، متخصص سلامت یا پزشک تان قادر به تنظیم برنامه کاهش وزن می باشد که در عين اين كه نيازهای غذايی شما برای سلامتی را تامين می كند به کاهش وزن شما نيز كمك خواهد كرد. شاید به شما توصیه شود که در کنار باقی روش های درمانی، به صورت برنامه ریزی شده رژيم بگيريد یا بعد از درمان روانشناختی به سراغش بروید
برنامه شما ممکن است شامل این موارد شود:
یک دفترچه غذایی بنویسید تا ببینید آیا الگویی برای پرخوری وجود دارد یا اینکه انواع مواد غذایی را که در روز مصرف می کنید و زیاد می خورید کدام ها هستند
داشتن وعده های منظم و برنامه ریزی شده و عدم حذف وعده غذا
خوردن میان وعده های سالم بین وعده های غذایی تا گرسنه نشوید
خود را از غذاهی خاص و مورد علاقه تان به شكل كامل محروم نکنید. شما می توانيد بعضی اوقات، بعضی غذاهای ناسالم را در برنامه غذایی خود قرار دهید تا اشتیاق تان را برای انجام یک رژیم غذایی متعادل و کنترل شده با کالری ، همان گونه که پزشک شما توصیه می کند، انجام دهید.
هر هفته ورزش داشته باشید. مهم است که شما به طور سالم وزن کم کنید. مصرف بیش از حد يا قطع وعده های غذایی سبب بدتر شدن پرخوری می شود.