فیبروم

فیبروم ها زائده های غیرسرطانی هستند که درون یا اطراف رحم رشد می کنند .

فیبروم ها میتوانند هرجایی در رحم و در اندازه های مختلف به طور قابل توجهی رشد کنند. بسیاری از زنان از این که فیبروم دارند بی خبر هستند زیرا آنها هیچ علائمی ندارند.

زنانی که علائم یا نشانه هایی دارند (حدود یک مورد در هر سه مورد) ممکن است این موارد را تجربه کنند:

عادت ماهانه سنگین یا عادت ماهانه دردناک

درد شکمی 

درد خفیف کمر

نیاز مکرر به ادرار

یبوست

درد یا ناراحتی درطول رابطه جنسی

در موارد نادر، عوارض بیشتر توسط فیبروم ها می تواند بر بارداری یا نازایی آنها تاثیر گذارد. 

مراجعه به پزشک 

همانطور که فیبروم ها اغلب نشانه ای ندارند، گاهی اوقات به صورت اتفاقی در طول یک معاینه معمولی بیماری های زنانه، آزمایش یا اسکن تشخیص داده میشوند.

هرچندکه، اگر علائم پایدار فیبروم ها را دارید باید به پزشک مراجعه نمایید بدینسان آنها می توانند دلایل ممکن را بررسی نمایند. 

اگر پزشک فکر کند که شما ممکن است فیبروم داشته باشید، معمولا شما را برای تائید تشخیص برای انجام سونوگرافی ارجاع می دهد. 

چرا فیبروم ها ایجاد می شوند

دلیل قطعی ایجاد فیبروم ها ناشناخته است. هرچندکه آنها مرتبط با هورمون های استروژنی هستند. استروژن ها هورمون های جنسی زنانه هستند که توسط تخمدان ها تولید میشوند. 

فیبروم ها معمولا در طول سال های باروری زنان (بین حدود 16 تا 50 سال) هنگامی که سطح استروژن در بالاترین سطح هستند رشد می کنند. زمانی که سطح استروژن پائین می آید فیبروم ها تمایل به جمع شدن دارند، همانند دوره یائسگی (هنگامی که عادت ماهانه زنان متوقف میشود).

چه کسانی به فیبروم دچار می شوند؟

فیبروم ها شایع هستند، در بین هر سه زن در یک نفر فیبروم ها در برهه ای از زندگی شان رشد می کند. فیبروم ها اغلب در زنان بین سنین 50-30 سال اتفاق می افتد.

همچنین به نظر میرسد که آنها اغلب در زنانی که چاقی مفرط یا اضافه وزن دارند، اتفاق می افتد زیرا اضافه وزن سطح استروژن در بدن را افزایش می دهد.

در زنانی که بچه داشته اند خطر رشد فیبروم ها کمتر است و هر چه تعداد فرزندان بیشتر باشد خطر متعاقب کمتر میشود. 

درمان فیبروم ها

فیبروم ها اگر علائمی نداشته باشند یا اگر تنها علائم کمی دارند که به صورت واضح بر فعالیت های روزانه فرد تاثیر نمی گذارند، به درمان نیازی ندارند. در طول زمان، فیبروم ها اغلب بدون درمان به خصوص بعد از دوران قاعدگی کوچک شده و از بین می روند. 

اگر علائمی دارید که توسط فیبروم ها ایجاد شده است، در ابتدا معمولا دارو برای تسکین علائم پیشنهاد شده و کمک خواهد کرد. همچنین داروهای دردسترسی برای کوچک شدن فیبروم ها وجود دارد. اگر اینها بی اثر باشند، جراحی یا دیگر اقدامات کمتر تهاجمی ممکن است پیشنهاد شود.

تشخیص فیبروم 

اگر متخصص زنان مظنون به فیبروم شد، معمولا معاینه لگنی انجام می دهد تا هر نشانه موجود را جستجو کند. گاهی اوقات فیبروم ها تنها در طی آزمایشات روتین زنان یا آزمایشاتی برای دیگر مشکلات انجام میشوند، یافت می شوند. زیرا آنها اغلب هیچ علامتی ندارند. 

سونوگرافی

یکی از آزمایشات اصلی برای تشخیص فیبروم ها انجام سونوگرافی است.

بیوپسی

در برخی موارد، نمونه بافت کوچکی (بیوپسی) ممکن است در طول یک هیستروسکوپی یا لاپاروسکوپی برای آزمایش دقیق زیر یک میکروسکوپ برداشته شود. اگر ضروری باشد پزشک متخصص زنان آزمایشات تشخیصی بیشتری را به شما پیشنهاد خواهد کرد. 

درمان فیبروم 

اگر فیبروم دارید اما هیچ علامتی ندارد، یا اگر تنها علائم کمی داشته باشید که به صورت واضح به فعالیت های روزانه شما تاثیر نمی گذارند، ممکن است درمان نیازی نباشد. فیبروم ها اغلب بعد از یائسگی محو می شوند و نشانه هایتان معمولا هم به طور کامل محو و ناپدید می شوند. 

اگر فیبروم هایی دارید که نیازمند درمان هستند، پزشک تان ممکن است برای تسکین علائم تان دارو تجویز کند. هرچندکه شما ممکن است برای درمان بیشتر یا جراحی اگر درمان های دارویی بی اثر باشند نیازمند مراجعه به یک متخصص زنان شوید. برای مشورت درباره بهترین برنامه درمانی با پزشک ملاقات نمایید. 

درمان های مختلفی برای فیبروم در زیر به صورت خلاصه بیان شده است.

دارو برای علائم شامل داروهای ضد التهاب

داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAIDs) مانند ایبوپروفن و مفنامیک اسید را می توانید سه بار در روز از روز اول دوره عادت ماهانه تا زمانی که خونریزی متوقف شود یا تا سطح کنترل پذیری کاهش یابد مصرف نمایید. 

قرص جلوگیری از حاملگی

قرص جلوگیری از بارداری روش رایجی به منظور جلوگیری از بارداری است که از رهاسازی تخمک از تخمدان ها به منظور جلوگیری از بارداری استفاده میشود. به علاوه خونریزی را آهسته تر می کند، برخی قرص های جلوگیری از بارداری میتواند به کاهش درد عادت ماهانه کمک کنند. 

پروژسترون خوراکی

پروژسترون یکی از هورمون های جنسی زنان است که می تواند به کاهش عادت ماهانه سنگین کمک کند. معمولا به صورت کپسول روزانه از روز 5 تا 26  از چرخه قاعدگی تان مصرف می شود، روز اول قاعدگی تان به عنوان اولین روز محاسبه می شود.

پروژسترون تزریقی

پروژسترون به شکل تزریقی برای درمان عادات ماهانه های سنگین دردسترس است. این امر توسط جلوگیری از رشد سریع مخاط رحم شما کار می کند. این نمونه از پروژسترون میتواند یک مرتبه در هر 12 هفته برای مدت زمانی که درمان نیاز است، تزریق شود.

دارو برای محو فیبروم ها

هورمون های مشابه آزاد کننده گنادوتروپین ها (GnRHas)

اگر همچنان علائم مرتبط با فیبروم ها را با وجود درمان با داروهای بالا تجربه می کنید، پزشک تان میتواند شما را به متخصص زنان ارجاع دهد. آنها ممکن است داروهایی را به نام هورمون های مشابه آزاد کننده گنادوتروپین ها که هورمون های را برای کمک به رفع فیبروم هایتان آزاد می کند، برایتان تجویز نماید. 

اولی پریستال استات

اولی پریستال استات روش جدیدی برای درمان فیبروم است که نشانه های شدید را کاهش می دهد. این درمان فقط برای زنان بالای 18 سال پیشنهاد می شود. درمان مستلزم مصرف قرص خوراکی به صورت یک روز درمیان است و دوره ای درمان معمولا بیش از سه ماه طول می کشد. در طول این زمان نباید خونریزی داشته باشید و فیبروم هایتان محو خواهد شد. 

بعد از دوره ابتدایی درمان، صبر کنید تا ببینید که عادت ماهانه اول و دوم در حالیکه تحت درمان نیستید، به چه صورت هستند. اگر همچنان سنگین هستند، برای دوره سه ماهه بعدی استفاده از اولی پریستال استات احتمالا پیشنهاد شود. روی هم رفته با این درمان نیاز به جراحی ممکن است برطرف شود.

جراحی

اگر خصوصا نشانه هایتان شدید هستند و دارو اثر نداشته است ممکن است برای خارج کردن فیبروم هایتان جراحی درنظر گرفته شود. 

روندهای غیرجراحی

به علاوه روش های جراحی سنتی برای درمان فیبروم ها، درمان های غیرجراحی نیز دردسترس هستند. اینها روش ها در زیر شرح داده شده اند.

آمبولیزاسیون شریان رحم (UAE)

آمبولیزاسیون شریان رحم یک روش جایگزین برای عمل خارج کردن رحم یا خارج کردن فیبروم ها است. ممکن است برای زنانی با فیبروم های بزرگ پیشنهاد شود. 

ریشه کنی یا قطع اندومتریال

ریشه کنی اندومتریال یک روش کمتر تهاجمی جایگزین است که پاکسازی مخاط رحم را شامل می شود. به صورت عمده برای کاهش خونریزی سنگین در زنان بدون فیبروم استفاده می شود اما میتوان برای درمان فیبروم های کوچک در مخاط رحم نیز مورد استفاده قرار گیرد.

روش های تحت راهنمایی ام آر آی

همچنین روش های جایگزین برای درمان فیبروم ها وجود دارد که از تصویربرداری تشدید مغناطیسی در آنها استفاده می شود. مثل ریشه کنی لیزری از راه پوست تحت هدایت MRI 

عوارض فیبروم ها

اکثر زنان هیچ علائمی از فیبروم را تجربه نمی کنند، اما آنها می توانند مشکلات قابل توجهی را در موارد نادر باعث شوند. احتمال پیشامد عوارض بسته بر عواملی مانند موقعیت فیبروم ها و اندازه شان دارد. برخی عوارض اصلی در ذیل عنوان شده اند.

مشکلاتی در طول بارداری

اگر فیبروم ها در طول بارداری وجود داشته باشند گاهی اوقات میتوانند منجر به مشکلاتی در رشد کودک یا سختی هایی در طول زایمان شود. زنان مبتلا به فیبروم ممکن است درد شکمی را در طول دوره بارداری تجربه کنند و خطر زایمان زودرس وجود داشته باشد. اگر فیبروم بزرگی واژن را مسدود کند، عمل سزارین ممکن است ضروری باشد (که نوزاد با ایجاد یک برش در شکم و رحم به دنیا می آید). در موارد نادر، فیبروم ها میتوانند باعث سقط جنین شوند. (از دست دادن بارداری درطی 23 هفته اول بارداری).

اگر فیبروم دارید و باردار هستید، پزشک یا مامای شما قادر خواهد بود که اطلاعات و مشورت های بیشتری را به شما ارائه دهد. 

ناباروری (ناتوانی در حامله شدن) ممکن است در مواردی رخ دهد که زنان فیبروم های بزرگ دارند. فیبروم ها گاهی اوقات می توانند از اتصال تخمک بارور شده به لایه رحم جلوگیری کنند یا از رسیدن اسپرم به تخمک جلوگیری به عمل آورند، اگرچه این امر نادر است. 

اگر فیبروم ساب موکوزال دارید (فیبرومی که از دیواره ی ماهیچه درون حفره رحم برجسته می شود)، ممکن است لوله فالوپ یا شیپور رحمی را مسدود سازد و بارداری شما را سخت تر سازد. لوله فالوپ تخمدان ها را به رحم متصل می کند ( جایی که تخمک آزاد شده است).