زکریا چکاپ
سرطان پستان(زنان)
سرطان پستان (زنان)
بیشتر خانمهایی که مبتلا به این بیماری میشوند (۸ نفر از ۱۰ نفر) بالای ۵۰ سال سن دارند، اما خانم های جوان و در موارد نادر مردان نیز ممکن است به سرطان پستان مبتلا شوند.
اگر سرطان پستان در مراحل اولیه درمان شود، میتوان از انتشار آن به دیگر ارگان‌های بدن پیشگیری به عمل آورد.
علائم سرطان پستان
سرطان پستان میتواند علائم متعددی داشته باشد، اما اولین علائم قابل تشخیص معمولاً برجستگی و یا ناحیه ضخیم شده از بافت پستان است. بیشتر برآمدگیهای پستان سرطانی نیستند، اما همیشه بهتر است که آنها را با پزشک خود بررسی کنید. شما در صورت مشاهده هر یک از علائم زیر بایستی به پزشک رجوع کنید:
- تغییر در اندازه و شکل یک یا هر دو پستان
- ترشحات از هر یک از نوک پستان ها (که ممکن است ترشحات خونی باشد)
- برآمدگی و یا تورم در زیر بغل
- برآمدگی بر روی پوست پستان
- ضایعات پوستی بر روی نوک پستان و یا اطراف آن
- تغییر در ظاهر نوک پستان مانند فرورفتگی داخل پستان
- درد پستان به تنهایی علامت سرطان پستان نیست
بعد از بررسی پستان ها پزشک ممکن است شما را به یک کلینیک تخصصی سرطان پستان برای تست های آتی ارجاع دهد. این مسئله میتواند شامل ماموگرافی (جهت غربالگری پستان) و یا بیوپسی باشد.
غربالگری سرطان پستان
در حدود 1 نفر از هر 8 زن در طول زندگی خود به سرطان پستان مبتلا میشوند. احتمال بهبود در صورت تشخیص در مراحل اولیه بالا است، به همین دلیل بسیار مهم است که خانم ها به صورت منظم برای بررسی تغییرات، پستان های خود را چک کنند و همیشه تحت نظر پزشک باشند.
غربالگری ماموگرافیک (که در آن تصاویر اشعه ایکس پستان گرفته میشود) بهترین متد موجود برای تشخیص ضایعات اولیه پستان است.
با این حال شما بایستی آگاه باشید که ماموگرام، ممکن است همیشه نتواند برخی از انواع سرطان ها را تشخیص دهد و این مسئله میتواند احتمال تستهای بیشتر و مداخلاتی مانند جراحی را افزایش دهد.
خانم ها با خطر بیشتر از متوسط ابتلا به سرطان پستان ممکن است غربالگری و تستهای ژنتیکی را برای این بیماری را لازم داشته باشند.
از آنجایی که احتمال ابتلا به سرطان پستان با افزایش سن بالا میرود، تمام خانمهای 50 تا 70 ساله برای غربالگری سرطان پستان هر یک تا دو سال باید ماموگرافی انجام دهند. خانم های بالای ۷۰ سال نیز میتوانند از با نظر پزشک معالج خود فواصل غربالگری مورد نیاز را تنظیم نمایند.
درمان سرطان پستان
اگر سرطان در مراحل اولیه تشخیص داده شود، میتواند قبل از انتشار به بخش‌های نزدیک بدن درمان شود. سرطان پستان با استفاده از ترکیبی از جراحی، شیمی درمانی و رادیوتراپی درمان میشود. جراحی معمولاً اولین نوع درمانی است که شما خواهید داشت و بعد از آن شیمی‌درمانی و رادیوتراپی انجام می گردد. در برخی از موارد، درمان های بیولوژیکی و هورمونی در پی خواهند بود.
نوع جراحی و درمانی که شما خواهید داشت، به نوع سرطان پستان شما بستگی دارد. پزشک بهترین برنامه درمانی برای شما انتخاب میکند.
در درصد کمی از خانمها، سرطان پستان بعد از انتشار به بخش‌های دیگر بدن (متاستاز) کشف میشود. سرطان ثانویه که با عنوان سرطان متاستاتیک و یا پیشرفته شناخته میشود، غیرقابل درمان است و در نتیجه هدف درمان در آنجا بهبود علائم می باشد.
پیشگیری از سرطان پستان
از آنجایی که دلایل مربوط به سرطان پستان کاملاً شناخته نشده اند، امکان دانستن این مسئله موجود نیست که آیا میتوان از آن به صورت کامل پیشگیری کرد یا خیر. اما اگر شما در معرض خطر بالای ابتلا به این بیماری قرار دارید، برخی از درمان ها برای کاهش خطر وجود دارند.
مطالعات به بررسی ارتباط سرطان پستان و رژیم غذایی پرداخته‌اند. اگرچه در حال حاضر هیچ نتیجه گیری قطعی وجود ندارد، اما حفظ وزن سالم، تمرین ورزشی منظم و مصرف کمتر الکل و غذاهای چربی اشباع مزایایی برای خانم ها دارد.
پیش‌بینی شده است که ورزش منظم میتواند خطر ابتلا به سرطان پستان را به یک سوم کاهش دهد. اگر شما وارد مرحله یائسگی شده‌اید، چاق نبودن و نداشتن اضافه وزن از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است. این مسئله به این خاطر است که چاقی و اضافه وزن باعث تولید استروژن بیشتر میشود که میتواند خطر ابتلا به سرطان پستان را افزایش دهد.
زندگی با سرطان پستان
تشخیص سرطان پستان میتواند زندگی روزانه را به شیوه‌های بسیار تحت تأثیر قرار دهد و این مسئله به مرحله بیماری و درمان آن بستگی دارد.
اینکه خانم ها چطور با تشخیص و درمان خود را مطابقت میدهند، از فردی به فرد دیگر متفاوت است. شما میتوانید مطمئن باشید که چندین فرم از حمایت در صورت نیاز وجود دارد به عنوان نمونه:
- خانواده و دوستان شما میتوانند یک سیستم حمایتی قدرتمند را به وجود بیاورند.
- شما میتوانید با افراد دیگر در همین موقعیت خودتان، ارتباط برقرار کنید.
- تا آنجایی که میتوانید اطلاعات بیشتری درباره بیماری خود به دست بیاورید.
- سعی نکنید فشار زیادی بر خودتان وارد کنید.
- برای خودتان زمان بگذارید.
علائم سرطان پستان
اولین نشانه سرطان پستان زمانی است که بیشتر خانم ها متوجه یک برآمدگی و یا بافت قابل لمس در پستان خود میشوند. بیشتر برآمدگیهای پستان (۹۰ درصد) سرطانی نیستند، اما همیشه بهتر است که آنها توسط پزشک بررسی شوند.
شما در صورت مشاهده هر یک از موارد زیر، بایستی بلافاصله با پزشک خود تماس بگیرید.
- برآمدگی و یا بافت ضخیم در هر یک از پستان ها
- تغییر اندازه و شکل یک و یا هر دو پستان
- ترشحات از نوک پستان ( که ممکن است خونی باشد)
- برآمدگی و یا تورم در زیر بغل
- تغییرات پوستی بر روی پستان
- راش پوستی بر روی نوک پستان و یا اطراف آن
- تغییرات در ظاهر نوک پستان به عنوان مثال فرو رفتن در پستان
- درد پستان به تنهایی نشانه سرطان پستان نیست
آگاهی درباره وضعیت پستان
بهتر است که از وضعیت پستان خود آگاه باشید و هرگونه تغییر را بلافاصله تشخیص دهید و بدانید که چه چیزی برای شما نرمال است. به عنوان نمونه، پستان های شما ممکن است در زمانهای متفاوتی در زندگی‌تان ظاهر متفاوتی داشته باشد. این مسئله پیدا کردن مشکلات احتمالی را بسیار ساده تر می کند.
علل و عوامل خطر مربوط به سرطان پستان
علل سرطان پستان هنوز کاملاً درک نشده اند و در نتیجه نمی‌توان دقیقاً گفت که چرا یک خانم به سرطان پستان مبتلا میشود و دیگری نمیشود. با این حال، عوامل خطر شناخته شده ای وجود دارند که بر احتمال ابتلا به سرطان پستان تأثیر میگذارند:
سن
خطر ابتلا به سرطان پستان با افزایش سن، افزایش پیدا میکند. این بیماری در بین خانمهای۵۰ سال به بالا بیشترین شیوع را دارد که وارد مرحله یائسگی شده‌اند. در حدود 8 نفر از هر10 مورد سرطان پستان در زنان بالای ۵۰ سال رخ میدهد.
سابقه خانوادگی
اگر خویشاوندان نزدیک شما مبتلا به سرطان پستان و یا سرطان تخمدان بوده اند، خطر ابتلا به سرطان پستان در شما بالاتر است. با این حال از آنجایی که سرطان پستان شایعترین سرطان در خانم ها است، میتواند در بیش از یک عضو از خانواده رخ دهد.
بیشتر موارد سرطان پستان موروثی نیستند (یعنی در خانواده منتقل نمیشوند)، اما برخی از ژنهای خاص مانندBRCA1 و BRCA2 میتواند خطر ابتلا به سرطان پستان و همچنین سرطان تخمدان را در شما افزایش دهد.
به عنوان نمونه اگر شما دو یا چند خویشاوند نزدیک از یک سمت خانواده به عنوان مثال مادر، خواهر و یا دختر دارید که زیر سن ۵۰ سالگی مبتلا به سرطان پستان شده اند، بایستی برای غربالگری ژنتیکی مورد بررسی قرار بگیرید تا ژن هایی در شما بررسی شود که احتمال ابتلا به سرطان پستان را افزایش داده اند. اگر شما درباره سابقه خانوادگی سرطان پستان تان نگرانی دارید، میتوانید آن را با پزشکتان در میان بگذارید.
تشخیص قبلی سرطان پستان
اگر شما قبلاً سرطان پستان داشته اید و یا اینکه تغییرات سلولی سرطانی غیرتهاجمی در مجراهای پستان شما مشاهده شده است، خطر ابتلای مجدد در آن برای شما در همان پستان و یا پستان دیگر بالاتر است.
برآمدگیهای خوشخیم پستان قبلی
برآمدگی خوشخیم پستان بدین معنا نیست که شما مبتلا به سرطان پستان هستید، اما برخی از انواع برآمدگی ها ممکن است کمی خطر ابتلا به سرطان پستان را در شما افزایش دهد. برخی از تغییرات خوشخیم در بافتهای پستان مانند هیپرپلازیای مجرایی غیرمعمول (رشد غیرمعمول سلولهای مجرا) و یا کارسینومای درجای لوبولار (سلولهای غیرمعمول درون لوپ های سینه) میتواند خطر ابتلا به سرطان پستان را افزایش دهد.
تراکم پستان
پستان شما از هزاران غده کوچک (لوبول) تشکیل شده است که شیر تولید می کند. خانم ها با بافت پستان متراکم تر خطر ابتلا به سرطان پستان بالاتری دارند، زیرا این سلولها ممکن است سرطانی شوند.
بافت متراکم پستان میتواند اسکن پستان (ماموگرام) را برای تفسیر دشوارتر کند، زیرا هرگونه برآمدگی و یا ناحیه بافتی غیرنرمال سخت تر تشخیص داده میشود. خانم های جوانتر معمولاً پستان های متراکم تری دارند. با افزایش سن، میزان بافت گلاندولار در پستان ها کاهش پیدا میکند و چربی جایگزین آن میشود و در نتیجه پستان ها کمتر متراکم میگردند.
قرار گرفتن در معرض استروژن
هورمون زنانه استروژن میتواند گاهی اوقات سلول های سرطانی پستان را تحریک کند و باعث رشد آنها شود. تخمدانها جایی که درآن تخمکها ذخیره میشوند، زمانی استروژن را آزاد میکنند که بلوغ شما آغاز شده، تا بدین ترتیب پریود شما تنظیم گردد. احتمال ابتلا به سرطان پستان ممکن است با میزان استروژن بدن شما افزایش پیدا کند. به عنوان نمونه، اگر قاعدگی شما در سن کمی آغاز شده و یائسگی هم در سن بالایی اتفاق بیفتد، شما در مدت زمان طولانیتری در معرض استروژن قرار گرفته‌اید. به طرز مشابهی نداشتن بچه و یا بچه دار شدن در سنین بالاتر زندگی ممکن است کمی باعث افزایش ابتلا به سرطان شود، زیرا قرار گرفتن در معرض استروژن با بارداری قطع میگردد.
داشتن اضافه وزن و یا چاقی
اگر یائسه شده اید و چاق هستید و یا اضافه وزن دارید، احتمال ابتلا به سرطان پستان در شما افزایش پیدا میکند. باور بر این است که این موضوع به میزان استروژن بدن ارتباط دارد، زیرا داشتن اضافه وزن و یا چاقی بعد از یائسگی باعث تولید بیشتر استروژن میشود.
بلندی قد
اگر شما از میانگین جمعیت زنان قد بلندتری دارید، احتمال ابتلا به سرطان پستان در شما نسبت به افراد کوتاه قد بیشتر است. دلیل این مسئله کاملاً شناخته شده نیست، اما میتواند به دلیل تعاملات بین ژن، تغذیه و هورمون ها باشد.
الکل
خطر ابتلا به سرطان پستان میتواند با میزان الکل مصرفی افزایش پیدا کند. تحقیقات نشان میدهند که برای هر ۲۰۰ خانمی که به صورت منظم، دو نوشیدنی الکلی در روز مصرف میکند، سه نفر بیشتر مبتلا به سرطان پستان در مقایسه با خانم هایی وجود دارد که اصلاً الکل مصرف نمی‌کنند.
اشعه
برخی از روش‌های درمانی که از اشعه استفاده میکنند (مانند اشعه ایکس و اسکن توموگرافی کامپیوتری یا سی تی اسکن) میتواند باعث افزایش خطر ابتلا به سرطان پستان شود.
اگر شما قبلاً برای درمان بیماری لنفوما هوچکین رادیوتراپی در منطقه اطراف پستان داشته اید، بایستی برای مشاوره با متخصص درباره بحث پیرامون افزایش خطر ابتلا به سرطان پستان وقتی را اختصاص دهید.پس باید به پزشک خود مراجعه کنید و مشاوره لازم را دریافت کنید. اگر در حال حاضر، رادیوتراپی برای درمان لنفوما هوچکین انجام می دهید، متخصص شما بایستی خطر ابتلا به سرطان پستان را قبل از آغاز درمان با شما مورد بحث قرار دهد.
درمان جایگزینی هورمون (HRT)
درمان جایگزینی هورمون (HRT) با افزایش خطر ابتلا به سرطان پستان همراه است. هم HRT ترکیبی و هم HRT استروژن به تنهایی، میتواند خطر ابتلا به سرطان پستان را افزایش دهد. اگر چه خطر در صورت HRT ترکیبی کمی بالاتر است. تخمین زده میشود که ۱۹ مورد بیشتر سرطان سینه برای هر 1000 نفری وجود دارد که HRT ترکیبی را به مدت ۱۰ سال دریافت میکند. این خطر هر چقدر که طول دوره درمان HRT بیشتر باشد، بالاتر میرود، اما بعد از توقف آن به حالت نرمال باز میگردد.
تشخیص سرطان پستان
آزمایشاتی که خواهید داشت به علائم فعلی، سن و نتایج بررسی اولیه بستگی دارد. بسیاری از افراد به تست های بیشتر بعد از معاینه اولیه نیازی ندارند.
ماموگرام و سونوگرافی پستان
اگر شما علائمی دارید و توسط پزشک عمومی ارجاع داده شده اید، با متخصصی دیدار خواهید کرد که شما را بررسی میکند تا تعیین شود که آیا به تستهای بیشتر نیاز دارید یا خیر.
اگر سن شما کمتر از ۴۰ سال است، متخصص پیشنهاد میدهد که تنها یک سونوگرافی پستان انجام دهید. این مسئله به این خاطر است که خانمهای جوانتر پستان های متراکمتری دارند و این مسئله بدین معناست که ماموگرام ممکن است برای تشخیص بیماری پستان به اندازه سونوگرافی مؤثر نباشد. اگر ماموگرام را انجام دهید، یک تصویر اشعه ایکس از پستان های شما به دست می‌آید و ممکن است به یک سونوگرافی نیز نیاز داشته باشید. سونوگرافی از امواج صوتی فرکانس بالا برای تولید تصویری از درون پستان استفاده میکند و هرگونه برآمدگی و ناهنجاری را به نمایش می‌گذارد. پزشک شما ممکن است، اگر نداند که این برآمدگی در پستان شما جامد و یا مایع است، سونوگرافی را پیشنهاد دهد.
بیوپسی
بیوپسی به معنای برداشتن نمونه‌ای از سلول های بافت پستان و آزمایش آن است تا بررسی شود که آیا سلول ها سرطانی هستند یا خیر. شما ممکن است به تست سوزن و اسکن بر روی گره‌های لنفاوی زیربغل نیز نیاز داشته باشید تا بررسی شود که آیا آنها هم گرفتار شده اند یا خیر.
آزمایش برای تعیین انواع خاص درمان
شما همچنین به تستهایی نیاز دارید که نشان میدهند آیا سرطان به انواع خاص درمان پاسخ میدهد یا خیر. نتایج این آزمایشات میتواند تصویر کاملتری از نوع سرطان شما را برای پزشکان ارائه دهد و در نتیجه آنها بتوانند بهترین درمان را برای شما به کار ببرند. انواع تستهایی که میتواند به شما ارائه گردد، در بخش زیر مورد بحث قرار میگیرد.
در برخی از موارد سلولهای سرطان پستان میتوانند توسط هورمونهایی تحریک به رشد شوند که به صورت طبیعی در بدن شما وجود دارند. از جمله این هورمون ها میتوان به استروژن و پروژسترون اشاره کرد. اگر این مسئله اتفاق بیفتد، سرطان میتواند با توقف اثرات هورمون ها و یا پایین آوردن سطح این هورمون ها در بدن شما درمان شود. این فرآیند هورمون درمانی نام دارد.
در طی یک آزمایش نمونه‌ای از سلولهای سرطانی از پستان شما برداشته میشود و بررسی میشود که آیا آنها به استروژن و یا پروژسترون پاسخ میدهند یا خیر. اگر هورمون بتواند به سلولهای سرطانی متصل شود (با استفاده از یک رسپتور هورمونی) آنها رسپتور مثبت هورمونی در نظر گرفته میشوند.
در حالی که هورمون ها میتوانند رشد برخی از سلولهای سرطانی را افزایش دهند، انواع دیگر با یک پروتئین با عنوان فاکتور رشد اپیدرمال انسانی رسپتور۲ تحریک میشوند (HER2). این نوع از سرطانها میتوانند با استفاده از یک تست HER2تشخیص داده شوند و با داروهایی برای مسدود کردن اثرات آن درمان شوند. این درمان، درمان هدفمند و یا بیولوژیک نام دارد.
درمان سرطان پستان
جراحی معمولاً اولین نوع درمان برای سرطان پستان است. نوع جراحی به نوع سرطان پستان بستگی دارد.
بعد از جراحی معمولاً شیمی درمانی و رادیوتراپی و در برخی از موارد درمان های بیولوژیکی و هورمونی انجام میشود. مجدداً درمان به نوع سرطان شما بستگی دارد.
پزشک مناسب‌ترین برنامه درمانی را با شما مورد بحث قرار میدهد. شیمی درمانی و یا هورمون درمانی گاهی اوقات اولین درمان خواهد بود.
سرطان ثانویه پستان
بیشتر سرطان های پستان در مراحل اولیه تشخیص داده میشوند. با این حال، تعداد کمی از خانمها زمانی متوجه این بیماری میشوند که بیماری به بخش‌های دیگر بدن منتشر شده است (متاستاز).
اگر این مسئله اتفاق بیفتد نوع درمانی که خواهید داشت، متفاوت خواهد بود. سرطان ثانویه که با عنوان سرطان متاستاتیک و یا پیشرفته نیز شناخته میشود، قابل درمان نیست و هدف از درمان تنها بهبود علائم است (که در آن سرطان فروکش میکند و شما احساس نرمالی خواهید داشت و میتوانید از زندگی خود لذت ببرید)
جراحی
دو نوع اصلی از جراحی سرطان پستان وجود دارد که عبارتند از:
جراحی برای حذف تومور سرطانی که با عنوان جراحی حفظ کننده پستان شناخته میشود.
جراحی برای حذف و برداشتن کل پستان که ماستکتومی نام دارد.
رادیوتراپی
رادیوتراپی از دوزهای کنترل شده اشعه برای کشتن سلولهای سرطانی استفاده میکند و معمولاً بعد از جراحی و شیمی درمانی به منظور کشتن سلولهای سرطانی باقیمانده به کار میرود.
اگر شما به رادیوتراپی نیاز دارید، درمان شما ظرف یک ماه بعد از جراحی و یا شیمی درمانی آغاز میشود تا بدن شما فرصت کافی برای بازیابی خود را داشته باشد. احتمالاً جلسات رادیوتراپی ۳ تا ۵ روز در هفته برای ۳ تا ۶ هفته خواهد بود. هر جلسه تنها در حدود چند دقیقه طول میکشد.
شیمی درمانی
شیمی درمانی شامل استفاده از داروهای ضد سرطان (سیتوتوکسیک) برای کشتن سلولهای سرطانی است و معمولاً بعد از جراحی برای کشتن سلولهای سرطانی باقیمانده مورد استفاده قرار میگیرد که با عنوان شیمی درمانی کمکی شناخته میشود.
در برخی از موارد شما ممکن است شیمی درمانی را قبل از جراحی داشته باشید که اغلب برای کوچک کردن تومور بزرگ به کار میرود و شیمی درمانی کمکی جدید(نئو ادجوانت) نام دارد.
چندین داروی مختلف برای شیمی درمانی مورد استفاده قرار میگیرد که 3 مورد آنها در آنِ واحد به کار میرود. انتخاب دارو و ترکیب آنها به نوع سرطان پستان و میزان انتشار آن بستگی دارد.
شیمی درمانی برای سرطان پستان ثانویه
اگر سرطان پستان شما از پستان و غدد لنفاوی به دیگر بخش‌های بدن منتشر شده، شیمی درمانی سرطان را درمان نمی‌کند، اما تومور را کوچک میکند و علائم شما تسکین مییابد و عمر شما طولانی‌تر میشود.
درمان هورمونی
برخی از سرطان‌های پستان به دلیل هورمون استروژن و یا پروژسترون رشد پیدا میکند که معمولاً به صورت طبیعی در بدن وجود دارند. این نوع از سرطانها، سرطان‌های رسپتور هورمونی مثبت نام دارند. درمان هورمونی با پایین آوردن سطوح هورمون در بدن شما و یا توقف اثراتش عمل میکند.
تاموکسیفن
تاموکسیفن از اتصال استروژن به سلولهای سرطانی رسپتور مثبت جلوگیری به عمل می آورد و هر روز به صورت یک قرص و یا شربت مصرف میشود.
مهار کننده های آروماتاز
اگر شما یائسه شده اید، ممکن است مهار کننده ها آروماتاز به شما ارائه گردد. این نوع از دارو با انسداد آروماتاز عمل میکند که مادهای است که به تولید استروژن در بدن بعد از یائسگی کمک میکند. قبل از یائسگی استروژن توسط تخمدان ها تولید میشود. سه مهار کننده آروماتاز ممکن است تجویز گردد که عبارتند از آناستروزول، اگزمستان و لتروزول. اینها به صورت یک قرص یکبار در روز مصرف میشوند.
برش تخمدان و یا سرکوب آن
در خانمهایی که یائسه نشده اند، استروژن توسط تخمدانها تولید میشود. برش و یا سرکوب تخمدان از عملکرد آنها پیشگیری به عمل می آورد و تولید استروژن را متوقف میکند. برش میتواند با استفاده از جراحی و یا رادیوتراپی انجام شود و از عملکرد تخمدانها به صورت دائمی جلوگیری به عمل می آورد و بدین معناست که شما به صورت زودهنگام دچار یائسگی میشوید.
درمان بیولوژیک (درمان هدفمند)
برخی از سرطان‌های پستان به دلیل یک پروتئین خاص با عنوان عامل رشد اپیدرمال انسانی رسپتور2 (HER2) تحریک میشود. این سرطانها با عنوان HER2 مثبت شناخته میشوند. درمان بیولوژیکی از طریق توقف اثرات HER2 عمل میکند و به سیستم ایمنی شما کمک میکند با سلولهای سرطانی مبارزه کنید.
اگر سطوح پروتئین HER2 در شما بالا است و میتوانید درمان بیولوژیکی داشته باشید، احتمالاً یک دارو با عنوان تراستوزوماب برای شما تجویز میشود. این دارو با برند آن با عنوان هرسپتین شناخته میشود که معمولاً بعد از شیمی درمانی مورد استفاده قرار میگیرد.
تراستوزوماب
یک نوع درمان بیولوژیکی است که با عنوان آنتی بادی مونوکلونال شناخته میشود. آنتی بادی ها به صورت طبیعی در بدن ساخته میشوند و توسط سیستم ایمنی برای تخریب سلولهای مضر مانند ویروس و باکتریها به کار میروند. آنتی بادی تراستوزوماب، سلولهای سرطانی را مورد هدف قرار میدهد و HER2 مثبت را تخریب میکند.
کمک روانشناسی
مقابله با سرطان میتواند یک چالش بسیار بزرگ برای بیماران و خانواده هایشان باشد و میتواند باعث مشکلات عملکردی و احساسی قابل توجهی شود. بسیاری از خانم ها مجبور هستند با برداشتن بخشی و یا کل پستان خود کنار بیایند که میتواند بسیار ناراحت‌کننده باشد.
اغلب صحبت درباره احساسات و دیگر مشکلات با یک مشاور آموزش دیده و یا درمانگر میتواند بسیار مفید باشد. شما میتوانید در هر مرحله از بیماری خود، از این کمک استفاده کنید.
درمانهای مکمل
درمانهای تکمیلی یا مکمل درمانهای کلی گرا هستند که باعث ارتقاء سلامت فیزیکی و احساسی میشوند و به همراه درمانهای متعارف ارائه میگردند و شامل تکنیکهای آرامسازی، ماساژ و طب سوزنی میباشند.
این درمانها میتوانند به برخی از خانمها کمک کنند با تشخیص و درمان بیماری کنار بیایند و از برنامه درمانی استفاده بیشتری داشته باشند.
بیمارستان و یا واحد تخصصی سرطان پستان ، ممکن است بتواند دسترسی به درمان های مکمل را فراهم آورد و یا اینکه پیشنهاد دهد که کجا میتوانید آنها را دریافت کنید. صحبت با متخصص سرطان پستان و پرستار درباره درمان تکمیلی مدنظر حائز اهمیت است تا اطمینان حاصل شود که با درمانهای معمول شما تداخلی ندارد.
زندگی با سرطان پستان
بهبود و پیگیری
بهبود
بیشتر خانمهای مبتلا به سرطان پستان به عنوان بخشی از درمان، عمل جراحی خواهند داشت. بازگشت به زندگی نرمال بعد از جراحی میتواند زمانبر باشد. طی کردن روند آهسته و دادن زمان کافی برای بهبود و بازیابی از اهمیت زیادی برخوردار است.
در طی این زمان از بلند کردن وسایل سنگین (به عنوان مثال کیسه های خرید سنگین) خودداری کنید و همچنین کارهای سنگین خانه را نیز انجام ندهید. ممکن است توصیه شود که رانندگی نیز نکنید.
برخی از درمانها به خصوص رادیوتراپی و شیمی درمانی میتواند شما را بسیار خسته کند و بایستی از برخی از فعالیتهای روزمره و نرمال خود برای مدتی فاصله بگیرید. از درخواست کمک عملی از دوستان و خانواده های خود خجالت نکشید.
پیگیری
بعد از پایان درمان شما برای چکاپ های منظم، معمولاً هر سه ماه یک بار برای یک سال اول دعوت میشوید.
اگر سرطان پستان شما در مراحل اولیه باشد، تیم خدمات درمانی با یک برنامه درمانی با شما بعد از اتمام درمان به توافق میرسد. این برنامه شامل جزئیات پیگیری خواهد بود.
در طی چکاب پزشک، شما را معاینه میکند و تستهای خون و عکسهای اشعه ایکس را به عمل می‌آورد تا ببیند که آیا سرطان شما به درمان پاسخ داده یا خیر. شما بایستی هر سال برای ۵ سال اول بعد از درمان، ماموگرام داشته باشید.
عوارض درازمدت
اگرچه نادر است، اما درمان برای سرطان پستان ممکن است مشکلات جدیدی را ایجاد کند. از جمله آنها میتوان به این موارد اشاره کرد:
درد و سفتی در آرنج و شانه ممکن است بعد از جراحی رخ دهد و پوست این نواحی ممکن است سفت شود.
لنف اِدِما (ازدیاد مایع لنف که باعث ایجاد تورم میشود) این مسئله ممکن است در صورتی رخ دهد که جراحی و یا رادیوتراپی سیستم لنفاتیک در زیر بغل را آسیب بزند. در صورتی که این علائم و سایر اثرات درازمدت درمان را تجربه کرده اید، با تیم خدمات درمانی خود صحبت کنید.
بدن و پستان ها بعد از درمان
روبرو شدن با تغییرات بدن
تشخیص سرطان پستان ممکن است نحوه تفکر درباره بدنتان را تغییر دهد. تمام خانم ها واکنش متفاوتی نسبت به تغییرات بدنی دارند که در نتیجه درمان سرطان پستان رخ میدهد. برخی از خانمها واکنش مثبتی دارند، اما سایرین مقابله با این موضوع را دشوار در نظر میگیرند. دادن زمان کافی برای مقابله با تغییرات بدن از اهمیت زیادی برخوردار است.
یائسگی زودهنگام
اگرچه بیشتر موارد سرطان پستان در خانم های بیش از۵۰ سال رخ میدهد که یائسه شده‌اند. برخی از خانمهای جوان مجبور هستند با یائسگی زودهنگام حاصل از درمان سرطان مقابله کنند.
علائم میتواند شامل این موارد باشد: گرگرفتگی، خشک شدن واژن، از دست رفتن میل جنسی. درباره نشانه های خود با تیم سلامت درمانی صحبت کنید و آنها میتوانند به شما کمک کنند.
پروتز
پروتز پستان، یک پستان مصنوعی است که میتواند در داخل سوتین شما قرار گیرد تا جایگزین پستانی شود که برداشته شده است. بلافاصله بعد از ماستکتومی شما یک فوم سبک سینه را دریافت میکنید که میتوانید آن را در ناحیه تحت تأثیر جراحی و یا رادیوتراپی بپوشید. بعد از درمان، شما میتوانید یک پروتز سیلیکونی داشته باشید. این پروتزها، شکلها و اندازه های متفاوتی دارند و شما میتوانید مورد مناسب خود را انتخاب کنید.
ترمیم
اگر شما ترمیم آنی بلافاصله بعد از جراحی (انجام شده در زمان ماستکتومی) را نداشته باشید، میتوانید بعداً ترمیم را انجام دهید که این ترمیم تأخیری نام دارد. دو نوع اصلی متد ترمیم پستان وجود دارد: ترمیم با استفاده از بافت خود و ترمیم با استفاده از یک ایمپلنت. نوعی که برای شما مناسبتر است به عواملی زیادی بستگی دارد. از جمله درمانی که داشته اید و درمانی که در ادامه خواهید داشت و همچنین اندازه پستان. با تیم درمانی درباره ترمیم مناسب برای خودتان صحبت کنید.
ارتباطات و رابطه جنسی
ارتباطات با دوستان و خانواده
صحبت کردن درباره سرطان همیشه برای شما و خانواده و یا دوستانتان ساده نخواهد بود. شما ممکن است متوجه شوید که برخی از افراد در اطراف شما احساس راحتی ندارند و یا اینکه از شما فاصله میگیرند.
آزادی درباره صحبت کردن در ارتباط با احساسات و کاری که دوستان و خانواده برای کمک به شما میتوانند انجام دهند، باعث راحتتر شدن شرایط میشود. با این حال، اگر زمانی برای تنهایی خودتان نیاز دارید، از گفتن این مسئله به اطرافیانتان شرمنده نباشید.
زندگی جنسی شما
سرطان پستان و درمان آن میتواند بر زندگی جنسی شما تأثیرگذار باشد. خانمها معمولاً بعد از درمان سرطان پستان، علاقه به رابطه جنسی را از دست میدهند. درمان شما ممکن است باعث شود احساس خستگی قابل توجهی داشته باشید. ممکن است شوکه و سردرگم شوید و افسردگی در ارتباط با تشخیص سرطان در شما ایجاد شود. ممکن است تغییرات ایجاد شده در بدن و از دست رفتن پستان ها و در برخی از موارد باروری، باعث ناراحتی شدید شما شود.
قابل درک است که ممکن است نخواهید در زمان مقابله با تمام این مسائل، رابطه جنسی هم داشته باشید. سعی کنید احساسات خود را با شریک جنسیتان مطرح کنید. اگر مشکلاتی در ارتباط با رابطه جنسی دارید که با گذشت زمان بهتر نمیشود، میتوانید با یک مشاوره و یا درمانگر جنسی صحبت کنید یا با افراد دیگر صحبت کنید.
پزشک و پرستار شما ممکن است بتوانند به پرسشهای شما درباره سرطان و درمان پاسخ بدهد. گفتگو با یک مشاوره آموزش دیده و یا روانشناس میتواند به شما کمک کند. پزشک جراح شما میتواند اطلاعاتی در این زمینه را در اختیارتان قرار دهد.
پیشگیری از سرطان پستان
از آنجاییکه دلایل ایجادکننده سرطان پستان هنوز کاملاً مشخص نشده اند، مشخص نیست که آیا این بیماری کاملاً قابل پیشگیری هست یا خیر. برخی از درمانها برای کاهش خطر در خانمهایی با خطر بالاتر ابتلا به این بیماری نسبت به جمعیت عمومی وجود دارد.
رژیم غذایی و سبک زندگی
ورزش منظم و داشتن یک رژیم غذایی متوازن و سالم برای تمام خانمها توصیه می شود، زیرا آنها میتوانند به پیشگیری از انواع مختلف بیماری‌ها از جمله بیماری‌های قلبی، دیابت و انواع مختلف سرطان ها کمک کنند.
مطالعات به بررسی ارتباط بین سرطان پستان و رژیم غذایی پرداخته اند. اگرچه هیچ نتیجه گیری قطعی در این زمینه وجود ندارد، اما داشتن یک وزن سالم، ورزش منظم و مصرف پایین الکل و چربی‌های اشباع شده برای خانمها مفید است.
همچنین پیشنهاد شده است که ورزش منظم میتواند احتمال ابتلا به سرطان پستان را به میزان یک سوم کاهش دهد. اگر شما یائسه شده اید، به صورت خاص، داشتن یک وزن مناسب و عدم اضافه وزن از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است. این مسئله به این خاطر است که این وضعیت باعث تولید بیشتر استروژن میشود که خطر ابتلا به سرطان پستان را افزایش میدهد.
شیردهی
مطالعات نشان داده‌اند که خانم هایی که به بچه های خود شیر مادر میدهند، از لحاظ آماری، کمتر از خانمهایی که اینکار را نمی‌کنند، به سرطان پستان مبتلا میشوند. دلایل کاملاً مشخص نیستند، اما میتواند به این خاطر باشد که خانمها در زمان شیردهی تخمک گذاری نمی کنند و سطوح استروژن ثابت باقی می‌ماند.
درمان برای کاهش خطر
اگر احتمال ابتلا به سرطان پستان در شما بالا است، درمان برای کاهش این خطر وجود دارد.
سطح خطر براساس عواملی مانند سن، سابقه خانوادگی و نتایج تست های ژنتیکی تعیین میشود.
اگر اینگونه در نظر گرفته شود که خطر ابتلا به سرطان پستان در شما بالا است، احتمالاً به یک سرویس ژنتیکی تخصصی ارجاع داده میشوید. متخصصان سلامت که در این خدمات کار میکنند، میتوانند گزینه های درمانی را با شما به بحث بگذارند.
دو درمان اساسی، جراحی برای برداشتن پستان ها (ماستکتومی) و یا دریافت دارو است.
ماستکتومی
ماستکتومی عمل جراحی برای برداشتن پستان ها است و میتواند برای درمان سرطان پستان و کاهش خطر ابتلا به بیماران در تعداد کمی از خانم ها در خانواده های با خطر بالا مورد استفاده قرار گیرد. از طریق برداشتن بافت پستان ، ماستکتومی میتواند خطر ابتلا به سرطان پستان را تا ۹۰ درصد کاهش دهد.
دارو
دو دارو با عنوان تاموکسیفن و رالوکسیفن در این زمینه وجود دارند. تاموکسیفن و رالوکسیفن هر دو میتوانند در خانمهایی به کار روند که یائسه شده‌اند، اما تنها تاموکسیفن بایستی در خانمهای غیریائسه مورد استفاده قرار بگیرد.