زکریا چکاپ
سرطان بیضه
سرطان بیضه[1]
سرطان بیضه یکی از سرطان های کمتر شایع است و اغلب مردان 15 تا 49 سال را تحت تأثیر قرار می دهد.
شایعترین علامت آن یک تورم یا توده بدون درد در یکی از بیضه ها می باشد که می تواند به اندازه یک نخود یا بسیار بزرگتر باشد.
علائم دیگر عبارت اند از:
درد مبهم در اسکروتوم(کیسه بیضه)
احساس سنگینی در اسکروتوم(کیسه بیضه)
آگاهی از اینکه چه احساسی برای شما نرمال است، مهم می باشد. بدن خود را بشناسید و اگر متوجه تغییراتی شدید، با پزشک خود مشورت کنید.
بیضه ها
بیضه ها دو ارگان بیضوی جنسی در افراد مذکر هستند که درون اسکروتوم بر روی هر طرف آلت قرار دارند.
بیضه ها بخش مهمی از سیستم تولید مثلی مرد هستند زیرا اسپرم و هورمون تستوسترون که نقش مهمی در ایجاد دستگاه جنسی مردانه بازی می کند، را می سازند.
انواع سرطان بیضه
انواع مختلف سرطان بیضه بر اساس نوع سلول هایی که سرطان در آن شروع شده است، دسته بندی می شوند.
شایعترین نوع سرطان بیضه "سرطان ژرم سل بیضه[2]" است که حدود 95% تمام موارد را به خود اختصاص می دهد. ژرم سل ها نوعی از سلول هستند که بدن از آنها استفاده می کند تا اسپرم تولید کند.
دو زیرگروه اصلی برای سرطان ژرم سل بیضه وجود دارد:
سمینوما – که طی 20 سال اخیر شایعتر شده و امروزه 55-50% سرطان های بیضه را شامل می شود.
غیر سمینوما – که اکثر مابقی موارد را در بر می گیرد و شامل تراتوماها، کارسینوماهای امبریونال، کوریکوکارسینوماها و تومورهای کیسه زرده[3] می شود.
هر دو نوع به خوبی به شیمی درمانی پاسخ می دهند.
انواع کمتر شایع سرطان بیضه:
تومورهای سلول لایدیگ – حدود 3-1% موارد را در بر می گیرد.
تومورهای سلول سرتولی – حدود 1% موارد را شامل می شود.
لنفوما – حدود 4% موارد را به خود اختصاص می دهد.
این بحث بر روی سرطان ژرم سل بیضه تمرکز می کند.
سرطان بیضه چقدر شایع است؟
سرطان بیضه یک نوع نسبتاً نادر از سرطان است که تنها 1% از تمام سرطان هایی که در مردان رخ می دهد را شامل می شود.
سرطان بیضه در مقایسه با سرطان های دیگر، غیرعادی است، زیرا بیشتر در مردان جوان دیده می شود. هرچند به طور کلی نسبتاً ناشایع است، اما سرطان بیضه شایعترین نوع سرطان است که بر مردان 15 تا 49 ساله اثر می گذارد.
به دلایل نامشخص، مردان سفید پوست در مقایسه با مردان با گروه های نژادی دیگر بیشتر در معرض ابتلا به سرطان بیضه هستند.
علل سرطان بیضه
عامل یا عوامل دقیق سرطان بیضه نامعلوم است اما عواملی شناسایی شده اند که خطر ابتلا به آن را افزایش می دهند. سه عامل اصلی در زیر بیان شده اند.
بیضه های نزول نکرده:
بیضه های نزول نکرده (کریپتورکیدیسم[4]) مهمترین عامل خطر برای سرطان بیضه است.
حدود 5-3% پسران در حالیکه بیضه ها درون شکمشان است، متولد می شوند. آنها معمولاً طی سال اول زندگی به درون اسکروتوم نزول می کنند اما در برخی پسران، بیضه ها پایین نمی آیند.
در بیشتر موارد، بیضه هایی که تا یک سالگی نزول نکردند، در مراحل بعدی پایین می آیند. اگر بیضه ها به طور طبیعی نزول نکردند، یک عمل جراحی به نام ارکیدوپکسی برای جابجایی بیضه ها به موقعیت صحیح درون اسکروتوم می تواند انجام شود.
مهم است که بیضه های نزول نکرده طی اوایل کودکی به درون اسکروتوم پایین بیایند زیرا پسران دارای بیضه های نزول نکرده نسبت به پسران با بیضه های نزول کرده و نرمال، بیشتر در معرض ایجاد سرطان بیضه می باشند. همچنین مشاهده بیضه ها وقتی در اسکروتوم هستند، بسیار راحت تر است.
مردان دارای بیضه های نزول نکرده سه برابر بیشتر از مردان با بیضه های نزول کرده در هنگام تولد یا اندکی بعد از آن، دچار سرطان بیضه می شوند.
سابقه خانوادگی:
داشتن نسبت نزدیک با یک فرد دارای سابقه سرطان بیضه یا بیضه نزول نکرده، خطر ایجاد آن در شما را نیز افزایش می دهد.
برای مثال، اگر پدرتان سرطان بیضه داشته، شما 4 برابر بیشتر از کسی که سابقه خانوادگی این بیماری را ندارد، در معرض ابتلا به آن هستید. اگر برادرتان سرطان بیضه داشته، شما حدود 8 برابر بیشتر در معرض ابتلا به آن می باشید.
مطالعات اخیر نشان می دهد که تعدادی از ژن ها ممکن است در ایجاد سرطان بیضه در خانواده هایی که بیشتر از یک نفر این بیماری را داشته است، دخیل باشند. این یک حوزه تحقیقاتی در حال گسترش است که در آن ممکن است از بیماران و خانواده هایشان درخواست شود تا در آن شرکت کنند.
سرطان بیضه قبلی:
مردانی که قبلاً دچار سرطان بیضه بوده اند، 4 تا 12 برابر بیشتر در معرض ابتلا در بیضه دیگر هستند.
به همین دلیل، اگر قبلاً سرطان بیضه داشته اید، بسیار مهم است که حواستان به بیضه دیگر باشد.
اگر سرطان بیضه داشته اید، همچنین باید برای 5 تا 10 سال به علایم راجعه توجه کنید، پس انجام ویزیت های پیگیری بسیار مهم می باشد.
چشم انداز و پیش آگهی
سرطان بیضه یکی از قابل درمان ترین انواع سرطان می باشد و یکی از بهترین پیش آگهی ها را در میان سرطان ها دارد.
در کشورهای پیشرفته ، تقریباً تمام مردان (99%) بعد از تشخیص سرطان بیضه یکسال یا بیشتر زنده می مانند و 98% بعد از تشخیص برای 5 سال یا بیشتر زنده می مانند.
تقریباً تمام مردانی که تحت درمان تومورهای ژرم سل بیضه هستند، بهبود می یابند و برگشت این بیماری برای بیش از 5 سال بعد نادر است.
درمان تقریباً همیشه شامل جراحی خارج کردن بیضه دچار بیماری – تحت عنوان ارکیدکتومی یا ارکیکتومی[5]- می باشد که معمولاً بر باروری یا توانایی جنسی اثر نمی گذارد.
در برخی موارد، ممکن است از شیمی درمانی، یا با شیوع کمتر، پرتودرمانی برای سمینوماها استفاده شود (اما برای غیرسمینوماها خیر).
علایم سرطان بیضه
شایعترین علامت سرطان بیضه یک توده یا تورم در یکی از بیضه ها می باشد.
توده یا تورم می تواند به اندازه نخود یا بزرگتر باشد.
اکثر توده ها یا تورم ها در اسکروتوم مربوط به بیضه نیستند و نشانه سرطان نمی باشند. اما آنها هیچگاه نباید نادیده گرفته شوند. به محض اینکه متوجه یک توده یا تورم در اسکروتوم خود شدید، به پزشک مراجعه کنید.
علائم مرتبط
سرطان همچنین می تواند باعث علایم دیگر شود، شامل:
درد مبهم یا تیز در بیضه ها یا اسکروتوم که ممکن است قطع و وصل شود
احساس سنگینی در اسکروتوم
تغییر بافت یا افزایش قوام یک بیضه
تفاوت میان بیضه ها با یکدیگر
چه زمانی به پزشک مراجعه کنیم؟
به محض اینکه متوجه هر توده یا تورمی در بیضه شدید، به پزشک مراجعه کنید. پزشک بیضه ها را معاینه می کند تا ببیند که توده، سرطانی است یا خیر.
توده در اسکروتوم می تواند دلایل مختلف زیادی داشته باشد و سرطان بیضه نادر است. اگر پزشک شک کند که توده در بیضه می باشد، ممکن است سرطان را به عنوان یکی از دلایل احتمالی در نظر بگیرد.
مطالعات نشان داده است که کمتر از 4% توده ها یا تورم های اسکروتوم سرطانی هستند. برای مثال، واریکوسل (عروق خونی متورم) و کیست های اپیدیدیم (کیست هایی در لوله های اطراف بیضه) دلایل شایع توده های بیضه می باشند.
اگر سرطان داشته باشید، هرچه درمان زودتر آغاز شود، احتمال بهبودی کامل بیشتر می شود.
سرطان متاستاتیک
اگر سرطان بیضه به بخش های دیگر بدن منتشر شود، ممکن است علایم دیگر را نیز تجربه کنید. سرطانی که به بخش های دیگر بدن منتشر شده است، سرطان متاستاتیک نام دارد.
حدود 5% مردم با سرطان بیضه علایم سرطان متاستاتیک را تجربه می کنند.
شایعترین محل انتشار سرطان بیضه، گره های لنفاوی نزدیک در شکم یا ریه ها می باشند. گره های لنفاوی غده هایی هستند که سیستم ایمنی را می سازند. با شیوع کمتر، سرطان بیضه می تواند به کبد، مغز یا استخوان ها گسترش یابد.
علایم سرطان بیضه متاستاتیک عبارت اند از:
سرفه پایدار
سرفه کردن یا بالا آوردن خون
تنگی نفس
تورم یا بزرگ شدن سینه های مردان
توده یا تورم در گردن
درد پایین کمر
تشخیص سرطان بیضه
اگر متوجه یک توده یا ناهنجاری دیگری در اسکروتوم خود شدید که فکر می کنید بر روی یکی از بیضه هایتان قرار دارد، به پزشک مراجعه کنید.
بیشتر توده های اسکروتوم سرطانی نیستند اما اگر توده ای داشتید که فکر می کنید ممکن است در یکی از بیضه هایتان باشد، مهم است که آن را فوراً بررسی کنید. درمان سرطان بیضه اگر زودتر شروع شود، بسیار مؤثرتر خواهد بود.
معاینه فیزیکی
پزشک علاوه بر پرسش از شما در مورد علایم و توجه به سابقه پزشکی شما، معمولاً نیاز به معاینه بیضه ها دارد.
او ممکن است یک نور کوچک یا چراغ قوه را بر روی اسکروتوم بگیرد تا ببیند که نور از آن عبور می کند یا خیر. توده های بیضه معمولاً جامد هستند، یعنی نور نمی تواند از آنها عبور کند. تجمع مایع در اسکروتوم به نور امکان عبور از آن را می دهد.
آزمایشات سرطان بیضه
اگر یک توده بدون درد یا تغییر در شکل یا بافت یکی از بیضه ها داشته باشید و پزشک به سرطانی بودن آن شک کند، برای آزمایشات بیشتر طی 2 هفته آینده ارجاع داده می شوید.
برخی از تست هایی که ممکن است انجام شود، در زیر آورده شده اند.
سونوگرافی اسکروتوم
آزمایشات خون
بافت شناسی (هیستولوژی)
آزمایشات دیگر
در تقریباً تمام موارد، به آزمایشات بیشتری برای بررسی گسترش سرطان بیضه نیاز است. اگر سرطان بیضه گسترش یابد، اغلب بر گره های لنفاوی در پشت شکم یا ریه ها اثر می گذارد.
بنابراین، ممکن است به یک عکس رادیوگرافی قفسه سینه برای بررسی علایم تومور نیاز باشد. همچنین به اسکن کل بدن نیز نیاز دارید. معمولاً از سی تی اسکن برای بررسی علایم گسترش سرطان استفاده می شود. در برخی موارد، نوع دیگری از تصویربرداری، معروف به تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) ممکن است استفاده شود.
درمان سرطان بیضه
شیمی درمانی، پرتودرمانی و جراحی سه درمان اصلی سرطان بیضه می باشند.
برنامه درمانی توصیه شده بر اساس موارد زیر خواهد بود:
نوع سرطان بیضه- سمینوما یا غیرسمینوما
مرحله[6] سرطان بیضه
گزینه درمانی اول برای تمام موارد سرطان بیضه، در هر مرحله ای، خارج نمودن بیضه گرفتار شده با جراحی است (ارکیدکتومی).
ارکیدکتومی
ارکیدکتومی یک پروسه جراحی برای برداشتن بیضه می باشد. اگر سرطان بیضه داشته باشید، کل بیضه سرطانی باید برداشته شود زیرا برداشتن تومور به تنهایی ممکن است منجر به گسترش سرطان شود.
با برداشتن کل بیضه، شانس بهبودی کامل تا حد زیادی افزایش می یابد. زندگی و توانایی جنسی برای پدر شدن نیز تحت تأثیر قرار نمی گیرد.
حدود یک در هر 50 نفر دچار یک سرطان بیضه جدید و دوم در بیضه باقیمانده دیگر می شوند. در چنین شرایطی، گاهی اوقات ممکن است که تنها بخشی از بیضه که حاوی تومور می باشد، برداشته شود. اگر در این شرایط قرار گرفتید، باید با جراح مشورت کنید.
اگر سرطان بیضه در مراحل اولیه خود شناسایی شود، ارکیدکتومی می تواند تنها درمان مورد نیاز باشد.
ارکیدکتومی از طریق اسکروتوم انجام نمی شود. این عمل با ایجاد یک برش در کشاله ران و برداشتن بیضه همراه با تمام لوله ها و عروق خونی متصل به بیضه که از کشاله ران عبور کرده و وارد شکم می شوند، انجام می شود. عمل تحت بیهوشی عمومی می باشد.
می توان یک بیضه مصنوعی (پروتزی) درون اسکروتوم قرار داد، بنابراین ظاهر آن خیلی عوض نمی شود. بیضه مصنوعی معمولاً از سیلیکون (یک نوع نرم از پلاستیک) ساخته می شود. احتمالاً دقیقاً شبیه به بیضه قبلی یا آن یکی بیضه باقیمانده نمی باشد. ممکن است از نظر اندازه یا بافت اندکی متفاوت باشد.
بعد از ارکیدکتومی، غالباً امکان ترخیص فوری وجود دارد، هرچند ممکن است نیاز باشد که چند روزی را در بیمارستان بمانید. اگر تنها یک بیضه برداشته شود، نباید عوارض جانبی طولانی مدتی وجود داشته باشد.
اگر هر دو بیضه برداشته شوند (ارکیدکتومی دوطرفه)، شما نابارور می شوید. با این حال، برداشتن هر دو بیضه در یک زمان به ندرت مورد نیاز است و تنها 1 از هر 50 مورد به برداشتن بیضه دیگر در زمان های بعدی نیاز دارد.
ممکن است بتوانید قبل از ارکیدکتومی دوطرفه، اسپرم خود را ذخیره کنید تا اگر خواستید در آینده بچه دار شوید.
ذخیره اسپرم (بانک اسپرم)
اکثر مردم بعد از برداشتن یک بیضه همچنان بارور باقی می مانند. با این وجود، برخی درمان های سرطان بیضه می توانند باعث ناباروری شوند.
برخی از افراد دارای سرطان بیضه ممکن است به علت تغییراتی که قبل از ایجاد سرطان در بیضه ها رخ می دهد، محتوای اسپرمی کمی داشته باشند.
برای برخی درمان ها، از قبیل شیمی درمانی، ممکن است ناباروری رخ دهد اما شیمی درمانی های استاندارد، اگر بیضه باقیمانده نرمال باشد، در کمتر از 50% موارد باعث ناباروری می شوند.
در افرادی که بعد از شیمی درمانی به حذف توده ها در پشت شکم، معروف به دایسکشن گره لنفاوی رتروپریتونئال (RPLND)، نیاز دارند (پایین را ببینید)، توانایی انزال (خروج اسپرم از آلت) ممکن است تحت تأثیر قرار بگیرد، هرچند بیضه باقیمانده هنوز می تواند اسپرم تولید کند.
قبل از آغاز درمان ها، ممکن است ترجیح دهید تا اسپرم خود را ذخیره کنید. در این صورت یک نمونه از اسپرم شما منجمد می شود تا بتوان از آن در آینده برای حامله کردن همسرتان طی تلقیح مصنوعی استفاده شود. قبل از ذخیره اسپرم، برای شما آزمایشات HIV، هپاتیت B و هپاتیت C درخواست می شود.
اگر در حال دریافت شیمی درمانی پیچیده برای سرطان بیضه مراحل 2 تا 4 هستید، باید همیشه پیشنهاد ذخیره اسپرم به شما داده شود. اگر در مورد باروری خود نگران هستید، درخواست بدهید.
تمام مردان برای ذخیره اسپرم مناسب نیستند. برای استفاده از این تکنیک، اسپرم باید کیفیت بالایی داشته باشد. همچنین ممکن است شرایطی وجود داشته باشد که تأخیر درمان برای ذخیره کردن اسپرم، خطرناک فرض شود.
درمان جایگزینی تستوسترون
اگر هنوز یک بیضه باقیمانده دارید، در اکثر موارد (90%) بدنتان تستوسترون کافی می سازد، بنابراین تفاوتی را حس نخواهید کرد. اگر هر مشکلی در ارتباط با بیضه باقیمانده خود دارید، ممکن است به علت کمبود تستوسترون دچار علایمی شوید. این علایم می توانند ناشی از دلایل دیگر باشند اما عبارت اند از:
خستگی
افزایش وزن
از دست رفتن تمایل جنسی (تحریک جنسی)
کاهش رشد ریش
کاهش توانایی کسب یا حفظ نعوظ (اختلال عملکرد نعوظ)
برداشتن هر دو بیضه قطعاً تولید تستوسترون را متوقف می کند و علایم بالا بروز می کنند.
در درمان جایگزینی تستوسترون به بیمار تستوسترون به شکل تزریقی، چسب یا ژل پوستی برای مالش بر روی پوست داده می شود و معمولاً بیمار هر 2 تا 3 ماه یکبار به آنها نیاز دارد.
بعد از درمان جایگزینی تستوسترون، شما می توانید نعوظ را حفظ کند و تمایل جنسی تان نیز افزایش می یابد.
عوارض جانبی مرتبط با این نوع از درمان ناشایع هستند و هر عارضه جانبی که تجربه می کنید، معمولاً ملایم است. آنها می توانند شامل موارد زیر باشند:
پوست چرب، که گاهی اوقات باعث آکنه می شود
بزرگ شدن و تورم سینه ها
تغییر در الگوی ادراری نرمال، از قبیل افزایش دفعات ادرار یا مشکلاتی در دفع ادرار (ناشی از بزرگ شدن غده پروستات که به مثانه فشار می آورد)
همچنین نگرانی هایی وجود دارد مبنی بر اینکه جایگزینی تستوسترون خطر سرطان پروستات را افزایش می دهد و باید در این مورد با پزشک خود مشورت کنید.
با این حال، خطرات انجام جایگزینی تستوسترون معمولاً از مزایای آن بسیار کمترند.
پرتودرمانی
پرتودرمانی از اشعه های با انرژی بالا برای تخریب سلول های سرطانی استفاده می کند. گاهی اوقات، سمینوماها بعد از جراحی به پرتودرمانی نیاز دارند تا از بازگشت سرطان پیشگیری شود.
همچنین ممکن است در موارد پیشرفته که فرد نمی تواند شیمی درمانی های پیچیده مورد استفاده برای درمان سرطان بیضه مرحله دو، سه و چهار را تحمل کند، مورد نیاز باشد.
اگر سرطان بیضه به گره های لنفاوی شما منتشر شود، ممکن است بعد از یک دوره شیمی درمانی به پرتودرمانی نیز نیاز داشته باشید.
عوارض جانبی پرتودرمانی:
قرمزی و دردناک شدن پوست که مشابه با آفتاب سوختگی می باشد
تهوع
اسهال
خستگی
این عوارض معمولاً موقتی هستند و باید با تکمیل درمان بهبود یابند.
شیمی درمانی
شیمی درمانی از داروهای قدرتمند برای کشتن سلول های بدخیم (سرطانی) در بدن یا توقف تکثیر آنها استفاده می کند.
ممکن است شما اگر سرطان بیضه پیشرفته داشته باشید یا اگر این بیماری در بدنتان منتشر شده باشد، به شیمی درمانی نیاز پیدا کنید. شیمی درمانی همچنین برای کمک به پیشگیری از عود سرطان نیز کاربرد دارد. شیمی درمانی معمولاً برای درمان سمینوماها و تومورهای غیرسمینومایی کاربرد دارد.
داروهای شیمی درمانی برای سرطان بیضه معمولاً به درون ورید تزریق می شوند. در برخی موارد، یک لوله مخصوص به نام سنترالین[7] استفاده می شود که در طول درمان درون ورید باقی می ماند بنابراین نیازی نیست که مرتباً خون بگیرید یا سوزن را به ورید جدید وارد کنید.
گاهی اوقات، داروهای شیمی درمانی به سلول های سالم و نرمال بدن حمله می کنند. به همین دلیل ممکن است شیمی درمانی عوارض جانبی مختلفی داشته باشد. شایعترین آنها عبارت است از:
استفراغ
ریزش مو
تهوع
درد دهان و زخم های دهانی
از بین رفتن اشتها
خستگی
تنگی نفس و تخریب ریه
ناباروری
زنگ زدن در گوش ها (وزوز گوش ها)
خونریزی یا کبود شدن پوست به راحتی
کاهش تعداد سلول های خونی
افزایش استعداد ابتلا به عفونت
بی حسی و سوزن سوزن شدن دستان و پاها
تخریب کلیه
این عوارض جانبی معمولاً موقتی هستند و بعد از تکمیل دوره درمان باید بهبود یابند.
عوارض جانبی، از قبیل عفونت هایی که هنگام کاهش تعداد سلول های خونی رخ می دهند، می توانند تهدید کننده حیات باشند و لازم است که اگر در میان شیمی درمانی ها نگرانی داشتید، با تیم درمانی سرطان تماس بگیرید.
بچه دار شدن
در حین شیمی درمانی و برای یک سال پس از اتمام درمان، نباید بچه دار شوید. این به این دلیل است که داروهای شیمی درمانی می توانند به طور موقت اسپرم را خراب کرده و خطر ایجاد کودک با نقایص مادرزادی جدی را افزایش می دهد. بنابراین، باید از یک روش پیشگیری قابل اطمینان از قبیل کاندوم، در طول این زمان، استفاده کنید.
همیشه طی 48 ساعت اول پس از یک دوره شیمی درمانی در صورت داشتن رابطه جنسی باید از کاندوم استفاده شود. اینکار به منظور حفاظت همسر شما از هر گونه اثر بالقوه مضر داروی شیمی درمانی بر اسپرم می باشد.
پیگیری
حتی اگر سرطان شما کاملاً بهبود یافت، خطر بازگشت آن وجود دارد. خطر بازگشت سرطان به مرحله ای که در آن تشخیص داده شده و درمان استفاده شده از آن زمان تاکنون بستگی دارد.
اغلب بازگشت های سرطان بیضه غیرسمینومایی طی 2 سال پس از جراحی یا تکمیل شیمی درمانی رخ می دهد. در سمینوماها، بازگشت ها تا پس از 3 سال نیز رخ می دهند. بازگشت ها پس از گذشت بیش از 3 سال نادر هستند و در کمتر از 5% افراد رخ می دهند.
به علت خطر بازگشت، به آزمایش های منظم برای بررسی عود سرطان نیاز دارید. که عبارت اند از:
معاینه فیزیکی
تست های خونی برای بررسی تومور مارکرها
ایکس-ری قفسه سینه
سی تی اسکن
پیگیری و تست ها معمولاً بر اساس وسعت سرطان و درمان پیشنهادی توصیه می شوند. انجام این آزمایش ها معمولاً در سال اول یا دوم رایج تر است اما جلسات پیگیری ممکن است تا 5 سال نیز طول بکشند. در برخی موارد، ادامه جلسات پیگیری ممکن است تا 10 سال یا بیشتر لازم باشد.
اگر سرطان پس از درمان سرطان بیضه مرحله 1 بازگشت و در مراحل اولیه تشخیص داده شد، معمولاً بهبودی آن با شیمی درمانی و احتمالاً پرتودرمانی ممکن خواهد بود. برخی از انواع بازگشت سرطان بیضه دارای میزان بهبودی بیش از 95 درصدی می باشند.
بازگشت های که پس از شیمی درمانی ترکیبی قبلی رخ می دهند نیز قابل درمان اند اما شانس آن در افراد مختلف، متفاوت است و در این رابطه باید با پزشک مشورت کنید.
علل سرطان بیضه
علل سرطان بیضه کاملاً مشخص نیست.
با این حال، ما می دانیم که عوامل زیادی هستند که خطر ایجاد این بیماری را افزایش می دهند.
افزایش دهنده های خطر
بیضه های نزول نکرده
بیضه های نزول نکرده مهمترین عامل خطر می باشند.
وقتی نوزادان مذکر در رحم رشد می کنند، بیضه های آنها درون شکم تشکیل می شود. سپس بیضه ها وقتی متولد شد یا طی سال اول زندگی، به طور نرمال به درون اسکروتوم پایین می آیند.
با این وجود، برای برخی بچه ها، بیضه ها پایین نمی آیند. نام پزشکی برای بیضه های نزول نکرده، کریپتورکیدیسم می باشد.
برای پایین آوردن بیضه ها معمولاً به جراحی نیاز است. اگر سابقه جراحی پایین آوردن بیضه ها به درون اسکروتوم را داشته اید، خطر ایجاد سرطان بیضه در شما ممکن است بالا باشد.
مطالعات نشان می دهد که اگر جراحی قبل از 13 سالگی انجام شود، بعدها خطر ابتلا به سرطان بیضه دو برابر مابقی جمعیت می باشد. با این وجود، اگر جراحی بعد از 13 سالگی صورت بگیرد، خطر ابتلا به سرطان بیضه 5 برابر بیشتر از مابقی جمعیت می باشد.
سرطان بیضه قبلی
مردانی که قبلاً با سرطان بیضه تشخیص داده شده اند، 12 برابر بیشتر در معرض خطر ابتلا به سرطان در بیضه دیگر هستند.
به همین دلیل، اگر قبلاً مبتلا به سرطان بیضه بوده اید، شرکت کردن در جلسات پیگیری مهم است.
سن و نژاد
برخلاف اکثر انواع دیگر سرطان، سرطان بیضه در مردان جوان و میانسال شایعتر است و به طور میانگین 85% موارد در مردان 15 تا 49 ساله تشخیص داده می شوند. مردان 34-30 ساله بیشترین احتمال ابتلا به سرطان بیضه را دارند.
سرطان بیضه در مردان سفید نسبت به نژادهای دیگر شایع تر است.
سابقه خانوادگی
داشتن ارتباط نزدیک با یک فرد با سابقه سرطان بیضه خطر ایجاد آن را در شما افزایش می دهد.
اگر پدر شما سرطان بیضه داشته، 4 تا 6 برابر بیشتر در معرض ابتلا به آن هستید. اگر برادرتان سرطان بیضه داشته، 8 تا 10 برابر بیشتر در معرض ابتلا به آن می باشید (داشتن یک قل همسان با سرطان بیضه یعنی احتمال 75 برابری ابتلا به سرطان بیضه).
این حقیقت که به نظر می رسد سرطان بیضه ارتباط خانوادگی داشته باشد، محققان را بر آن داشته تا این حدس را بزنند که ممکن است یک یا چند جهش ژنتیکی (تغییرات غیرنرمال در ساختارهایی که فعالیت سلول را کنترل می کنند) وجود داشته باشد که باعث افزایش احتمال فرد به سرطان بیضه شوند.
ناباروری
مردانی که نابارور هستند، نسبت به مردان بارور، سه برابر بیشتر در معرض ابتلا می باشند. علل این موضوع مشخص نیست.
سیگار کشیدن
مطالعات نشان داده است که سیگاری های قدیمی (افرادی که یک بسته 20 تایی سیگار را روزانه به مدت 12 سال یا 10 سیگار را روزانه به مدت 24 سال کشیده اند) دو برابر بیشتر در معرض خطر ابتلا به سرطان بیضه می باشند.
HIV و AIDS
مطالعات نشان داده اند که مردان دارای HIV یا ایدز در معرض خطر افزایش یافته سرطان بیضه می باشند.
قد
یک مطالعه که در سال 2008 انجام شد، نشان داد که قد مردان بر شانس آنها برای ابتلا به سرطان بیضه اثر می گذارد.
مردانی که 194-190 سانتی متر قد دارند نسبت به مردان با قد متوسط، دو برابر بیشتر در معرض ابتلا هستند. مردان بسیار قد بلند که 195 سنتی متر یا بیشتر قد دارند، نسبت به مردان با قد متوسط، سه برابر بیشتر در معرض ابتلا به این سرطان می باشند.
کوتاهتر بودن و قد کمتر از 170 سانتی متر، خطر ابتلا به سرطان بیضه را تا حدود 20% کاهش می دهد.
محققانی که این مطالعه را انجام دادند، تصور می کنند که ارتباط میان قد و خطر سرطان ممکن است به علت رژیم غذایی باشد. کودکان بلندتر اغلب به رژیم پرکالری نیاز دارند زیرا آنها در حال رشد کردن هستند و ممکن است اثر چنین رژیمی باشد که منجر به افزایش خطر سرطان می شود.
[1] testicular cancer
[2] germ cell testicular cancer
[3] yolk sac tumours
[4] cryptorchidism
[5] orchiectomy
[6] stage
[7] centraline