زکریا چکاپ

دیابت نوع 2[1]

دیابت، معمولا یک مشکل مزمن بوده که منجر می شود تا سطح گلوکز (قند)، خیلی بالاتر برود.

هورمون انسولین – که توسط پانکراس تولید می شود – مسئول کنترل قند خون در بدن می باشد. 

دو نوع کلی دیابت وجود دارند:

نوع 1 - که در آن، پانکراس، هیچ انسولینی تولید نمی کند

نوع 2 - که در آن، تولید انسولین توسط پانکراس، کافی نبوده و یا سلول های بدن، به انسولین واکنش نشان نمی دهند. 

این بخش، مربوط به دیابت نوع 2 می باشد. 

نوع دیگری از دیابت، به نام دیابت حاملگی[2]، نیز وجود دارد که در برخی از زنان حامله وجود داشته و بعد از تولد نوزاد معمولا برطرف می شود. 

علائم دیابت 

علائم دیابت در بدن، به این دلیل به وجود می آیند که کمبود انسولین در بدن، باعث می شود تا گلوکز در خون باقی مانده و برای تبدیل به انرژی استفاده نمی شود. بدن شما تلاش می کند تا با دفع کردن گلوکز اضافی از طریق ادرار، سطح گلوکز خون را کاهش دهد. 

علائم معمول این بیماری عبارتند از: 

احساس تشنگی زیاد 

دفع ادرار، بیش از حد معمول، به ویژه در شب 

احساس خستگی زیاد 

کاهش وزن بدن و حجم عضلات

دیر خوب شدن زخم ها و جراحت ها 

برفک[3] مکرر در آلت تناسلی مردانه و یا زنانه 

تاری دید 

تشخیص هرچه زودتر دیابت  بسیار اهمیت دارد. چون اگر این بیماری، درمان نشود، با گذشت زمان، وخیم تر هم می شود. 

علل دیابت نوع 2

دیابت نوع 2، زمانی ایجاد می شود که بدن، مقادیر کافی انسولین را برای درست کار کردن، نمی تواند تولید کند و یا سلول های بدن، نسبت به انسولین، واکنش نشان نمی دهند. این بدین معنی است که گلوکز در خون باقی مانده و تبدیل به انرژی نمی شود.

 دیابت نوع 2، با چاقی در ارتباط بوده و معمولا در سنین بالاتر دیده می شود. به دلیل افزایش چاقی، بروز دیابت نوع 2، در افراد جوانتر و در همه  سنین دیده می شود. این نوع دیابت، نسبت به دیابت نوع 1، شیوع خیلی بیشتری دارد. 

درمان دیابت نوع 2

درمان دیابت نوع 2، با تغییرات در رژیم غذایی بوده و بستگی به پاسخ به سطح گلوکز خون، برخی اوقات نياز به درمان با داروها و انسولین دارد. در مراحل اولیه این بیماری، حتی می توان با یک برنامه کاهش وزن برنامه ریزی شده، روند بیماری را برعکس کرد. 

عوارض دیابت نوع 2

دیابت نوع 2 می تواند موجب مشکلات سلامتی طولانی مدت بشود. این بیماری، دلیل اصلی ضعف بینایی[4] و کوری در افراد سنین اشتغال می باشد. 

افراد بالای 12 سالی که مبتلا به دیابت هستند، باید سالی یکبار، برای بررسی شدن از نظر رتینوپاتی دیابتی، غربالگری شوند. 

هم چنین، دیابت، مسئول بسیاری از ناهنجاری های کلیوی و قطع شدن قسمت پایین پا می باشد. البته اگر بخواهیم حوادث را در نظر نگیریم. 

پیشگیری از دیابت نوع 2

اگر شما در معرض خطر ابتلا به دیابت نوع 2 هستید، می توانید با اعمال تغییراتی در سبک زندگی خود، از رخداد این بیماری پيشگیری کنید

این تغییرات سبک زندگی، شامل موارد زیر می باشند:

اگر اضافه وزن دارید، باید وزن خود را کم کنید و در یک وزن ایده آل، حفظ کنید 

یک رژیم غذایی سالم و متعادل داشته باشید

اگر سیگاری هستید، باید سیگار را ترک کنید و هم چنین مقدار نوشیدن الکل را هم تا حد ممكن كاهش دهيد 

به طور مرتب ورزش کنید 

زندگی کردن با دیابت نوع 2

اگر شما در حال حاضر، مبتلا به دیابت نوع 2 هستید، با اعمال تغییرات گفته شده در بالا، می توانید علائم خود را کنترل کنید. با این کار، شانس کاهش عوارض این بیماری را هم خواهید داشت. 

علائم دیابت نوع 2

علائم این بیماری، شامل احساس تشنگی زیاد[5]، دفع ادرار بیش از حد معمول و هم چنین احساس همیشگی خستگی می باشد. 

این علائم به این دلیل ظاهر می شوند، که مقداری از گلوکز و یا همه گلوکز موجود  در بدن  در خون شما باقی مانده و به عنوان سوخت و یا انرژی استفاده نمی شود. 

علائم اصلی دیابت نوع 2، عبارتند از:

دفع ادرار بیش از حد معمول، به ویژه در شب

احساس زیاد تشنگی 

احساس خستگی زیاد 

از دست دادن غیر قابل توجیه وزن 

خارش در اطراف قسمت های تناسلی بدن و یا حملات مرتب برفک (یک عفونت قارچی[6])

جراحت ها و زخم هایی که دیر خوب می شوند 

تاری دید – که به دلیل خشکی عدسی[7] چشم اتفاق می افتد 

علائم و نشانه های دیابت نوع 1، اغلب واضح بوده و خیلی سریع، در طی چند هفته بروز می کنند. 

با این وجود، این علائم و نشانه ها، در دیابت نوع 2، همیشه واضح نمی باشند و اغلب، در طی یک چکاپ روتین، تشخیص داده می شوند. 

این مسئله، به این دلیل است که این علائم به تدریج و در طی چندین سال، ظاهر می شوند. یعنی اینکه شما ممکن است چندین سال، مبتلا به دیابت باشید، ولی تشخیص داده نشده باشد. 

تشخیص و درمان زودرس دیابت نوع 2 بسیار مهم می باشد. چون با درمان به موقع، می توان از بروز عوارض بعدی این بیماری، پيشگیری کرد. 

افزایش قند خون (هایپرگلیسمی)

دیابت نوع 2، زمانی اتفاق می افتد که پانکراس، که یک غده در پشت معده می باشد، نتواند انسولین کافی برای کنترل سطح گلوکز خون شما تولید کند  و یا زمانی که سلول های بدن شما نتوانند، به درستی نسبت به انسولین تولید شده در بدن، پاسخ بدهند. بنابراین، سطح گلوگز خون شما خیلی بالا می ماند و به این افزایش سطح گلوکز در خون، هایپرگلیسمی می گویند. هایپرگلیسمی می تواند چندین علت داشته باشد:

خوردن خیلی زیاد 

بيماری های ديگر 

درمان دارویی ناکارامد برای دیابت 

نگرفتن درمان دارویی کافی 

هایپرگلیسیمی، علت اصلی بروز علائم دیابت می باشد، که شامل تشنگی خیلی زیاد و دفع ادرار مکرر است.

علل دیابت نوع 2 

دیابت نوع 2، زمانی اتفاق می افتد که پانکراس، انسولین کافی برای حفظ سطح گلوکز خون در حد نرمال، تولید نمی کند و یا بدن قادر نیست تا از انسولین تولید شده استفاده کند (مقاومت به انسولین[8])

پانکراس، یک غده بزرگ، پشت معده می باشد که هورمون انسولین را تولید می کند. انسولین، گلوکز را از خون به سلول ها می رساند، جایی که گلوکز تبدیل به انرژی می شود. 

در دیابت نوع 2، به چند علت، پانکراس، مقدار کافی انسولین تولید نمی کند. 

عوامل خطر دیابت نوع 2

چهار عامل خطر اصلی دیابت نوع 2 عبارتند از:

سن – بالای 40 سال 

ژنتيک – یکی از اقوام درجه یک، مانند خواهر، برادر و یا والدین، مبتلا به دیابت باشند 

وزن – اضافه وزن داشتن و یا چاق بودن 

سن 

خطر ابتلا به دیابت، با افزایش سن افزایش می یابد. شاید به این دلیل باشد که افراد، وقتی مسن تر می شوند،  سطح فعالیت کمتری داشته و وزنشان زیاد می شود. 

حفظ رژیم غذایی سالم با خوردن غذاهای سالم و متعادل و هم چنین ورزش مرتب، جزو راه های پیشگیری و مدیریت بیماری دیابت می باشند. 

با وجود اینکه، سن یک عامل خطر مهم این بیماری می باشد، ولی در طی سال های گذشته، افراد جوانتر، از همه گروه های نژادی نیز به این بیماری مبتلا شده اند. 

هم چنین در طی سال های گذشته، دیابت نوع 2، در کودکان نیز، افزایش پیدا کرده است – حتی در برخی از کودکان 7 ساله هم دیده شده است- دلیل این رخداد هم می تواند افزایش چاقی باشد.

ژنتیک 

ژنتیک، یکی از عوامل خطر اصلی دیابت نوع 2 می باشد. اگر در خانواده، برادر، خواهر و یا پدر و مادر مبتلا به دیابت دارید، شانس شما برای ابتلا به دیابت، بیشتر می شود.  هرچقدر این نسبت فامیلی بیشتر باشد، خطر ابتلا به دیابت نیز بیشتر خواهد بود. مثلا کودکی که یکی از والدینش، دیابت دارد، به احتمال 33% در آینده به دیابت مبتلا خواهد شد. 

اضافه وزن داشتن و یا چاق بودن 

اگر شما دارای نمایه توده بدنی (BMI) بیشتر از 30 می باشید، احتمال ابتلای شما به دیابت نوع دو بیشتر خواهد بود. 

به خصوص، چربی دور شکم، می تواند خطر ابتلا به دیابت را افزایش دهد. چون، این چربی ها مواد شیمیایی را آزاد می کنند که سیستم قلبی عروقی و متابولیک بدن را  به هم می ریزد. 

این رخداد، خطر ابتلای شما به چند اختلال جدی مانند بیماری های قلبی عروقی، سکته مغزی[9] و برخی از انواع سرطان ها را افزایش می دهد. 

اندازه گیری دور کمر، یکی از روش های سریع ارزیابی خطر ابتلا به دیابت می باشد. در واقع، در این روش، چاقی شکمی  که یک شکل خطرناک چاقی می باشد، اندازه گیری می شود. 

اگر اندازه دور کمر در خانم ها بیشتر از 80 سانتی متر باشد، در معرض خطر بالایی برای ابتلا به دیابت قرار دارند. 

مردان آسیایی، با دور کمر 89 سانتی متر و یا بیشتر و مردهای سفید پوست و سیاه پوست، با دور کمر 94 سانتی متر و بیشتر، در معرض خطر بالایی برای ابتلا به دیابت قرار دارند. 

ورزش کردن مرتب و کاهش تقریبا 5 % از وزن، می تواند خطر ابتلا به دیابت را تا 50 % کاهش دهد.

دیگر عوامل خطر 

اگر سطح قند خون شما بالا می باشد ولی در حدی نیست که بتوان به عنوان دیابت تشخیص داد، باز هم خطر ابتلای شما به دیابت، افزایش می یابد. 

این پدیده، برخی اوقات با نام پره دیابت نیز شناخته می شود و حتی برخی از پزشکان، آن را با نام اختلال قند خون ناشتا (IFG) و هم چنین اختلال تحمل گلوکز (IGT) می شناسند. اگر شما وزن خود را کم کنید، پره دیابت، قابل برگشت می باشد. در مورد اقدامات لازم برای پره دیابت، با پزشک مشورت کنید.

اگر شما اقدامات پیشگیرانه مانند تغییر سبک زندگی را انجام ندهید، حالت پره دیابت شما به دیابت تبدیل خواهد شد. این اقدامات، شامل تغذیه سالم، کم کردن وزن  در صورت اضافه وزن داشتن  و هم چنین ورزش کردن مرتب می باشد. 

زنانی که در طی دروان حاملگی  دیابت حاملگی داشته اند، احتمال ابتلایشان به دیابت در آینده بیشتر است. 

درمان دیابت نوع 2

درمان های دارویی دیابت نوع 2

دیابت نوع 2، یک اختلال پیشرونده بوده و در طول زمان، بدتر می شود. اتخاذ تغییرات در سبک زندگی، مانند تغذیه سالم و ورزش کردن مرتب، می تواند به شما کمک کند تا سطح گلوکز خون خود را در محدوده نرمال حفظ کنید، ولی در طولانی مدت، شاید کافی نباشد. در نهایت، احتمال دارد برای کنترل سطح گلوکز خون خود، نیاز به استفاده از درمان های دارویی داشته باشید. در ابتدا، قرص به شما داده خواهد شد و برخی اوقات شاید چند قرص با هم برای درمان داده شود. هم چنین احتمال دارد که انسولین و یا مواد تزریقی دیگری برای شما تجویز شود.

متفورمین 

متفورمین، معمولا اولین دارویی است که برای درمان دیابت داده می شود. این دارو، با کاهش مقدار گلوکزی که کبد آزاد می کند، به درمان این بیماری کمک می کند. هم چنین این دارو، میزان پاسخ دهی سلول های بدن شما به انسولین را افزایش می دهد.

اگر شما اضافه وزن دارید، احتمالا برای شما متفورمین تجویز می شود. بر خلاف داروهای دیگری که برای درمان دیابت داده می شود، متفورمین، باعث افزایش وزن فرد نخواهد شد. 

بازدارنده های[10] SGLT2

بازدارنده های SGLT2، از طریق افزایش مقدار گلوکز دفع شده در ادرار، تاثیر خود را بر  درمان دیابت می گذارند. این بازدارنده ها، به ویژه برای افرادی که مبتلا به بیماری های قلبی و دیابت هستند، مفید می باشند. 

سه نوع بازدارنده های SGLT2 که می توانند تجویز[11] شوند، عبارتند از: 

داپاگلیفلوزین

کاناگلیفلوزین

امپاگلیفلوزین

آگونیست های GLP-1

سولفونیل اوره ها

سولفونیل اوره ها مقدار انسولینی که توسط پانکراس تولید می شود را افزایش می دهند.

مثال ها عبارتند از: 

گلی بنکلامید 

گلی کلازید 

گلی مپیرید 

گلیپیزید 

گلیکوئیدون 

اگر شما نتوانید مت فورمین مصرف کنید، احتمالا یکی از این درمان ها را باید دریافت کنید.

هم چنین، اگر متفورمین، به تنهایی نتواند گلوکر خون را کنترل کند، متفورمین به همراه سولفونیل اوره ها تجویز خواهد شد. 

پیوگلوتازون 

پیوگلوتازون، یک نوع از داروی تیازولیدیندیون (TZS) می باشد که حساسیت سلول های شما نسبت به انسولین را افزایش داده، بنابراین گلوکز بیشتری از خون شما گرفته خواهد شد. 

گلیپتین ها (بازدارنده های DPP-4)

گلیپتین ها، با جلوگیری از  تجزیه يك هورمون به نام GLP-1 اثر خود را می گذارد. 

GLP_1 کمک می کند تا بدن در پاسخ به افزایش سطح گلوکز خون، اقدام به تولید انسولین کند. ولی این اثر، موقتی بوده و سریع از بین می رود. 

درمان با انسولین

اگر سطح گلوکز خون، با استفاده از داروها، کاهش نیابد، شما مجبورید تا درمان انسولین دریافت کنید. 

این درمان با انسولین می تواند جایگزین قرص شود و یا همزمان با قرص به بیمار داده شود. این کار، بستگی به دوز مصرفی و هم چنین روش گرفتن دارو دارد. 

انسولین، چندین فراورده[12] داشته و هر کدام از آنها، به صورت متفاوتی اثرگذاری خود را اعمال می کنند. درمان شما، ممکن است ترکیبی از این چند نوع باشد. 

تزریق انسولین

انسولین، اگر به صورت قرص داده شود، در داخل معده تجزیه می شود و دقیقا مانند غذا نمی تواند وارد جریان خون شود. بنابراین، انسولین باید به صورت تزریقی استفاده شود. 

اگر شما نیاز به تزریق انسولین داشته باشید، تیم مراقبت پزشکی شما، به شما خواهد گفت که چه زمانی باید این کار را انجام دهید. 

آنها هم چنین به شما نحوه تزریق آن را نشان خواهند داد. هم چنین روش های اصولی دور انداختن[13] سر سوزن ها و ذخیره کردن انسولین را نیز به شما آموزش خواهند داد. 

تزریق انسولین با استفاده از سرسوزن و یا قلم انسولین[14] (که خودش تزریق می کند) انجام می شود. اکثر افراد، نیاز به دو تا چهار بار تزریق انسولین در روز دارند. 

هم چنین، پزشک و یا پرستار شما، به یکی از نزدیکانتان نیز، روش تزریق درست انسولین را آموزش خواهند داد. 

درمان گلوکز خون پایین (هایپوگلیسمی) 

اگر شما مبتلا به دیابت نوع 2 هستید و این بیماری تان را با استفاده از قرص ها (مانند سولفونیل اوره ها) و یا انسولین، کنترل می کنید، احتمال دارد که دوره های قند خون پایین (هایپوگلیسمی) را هم تجریه کنید. 

هایپوگلیسمی، موقعی است که سطح گلوکز خون شما  خیلی پایین باشد. 

هایپوگلیسمی خفیف(هایپو) می تواند موجب لرزش، ضعف و یا گرسنگی شود، ولی می تواند با خوردن چیزهای شیرین، کنترل شود. 

اگر شما قند خون پایین دارید، در مرحله اول، خوردن یک کربوهیدرات می تواند مفید باشد. چون سریع می تواند عمل کند، مانند نوشیدنی شیرین و یا قرص های گلوکز 

البته بعد از خوردن این نوع کربوهیدرات ها، باید کربوهیدارت هایی که اثر طولانی تر دارند، مانند بسته های غلات، ساندویچ و یا تکه های میوه، نیز مصرف شوند. 

در خیلی از موارد، این اقدامات، می توانند برای افزایش سطح قند خون شما، کافی باشند. هدف شما، باید درمان افت قند خون بوده و بعد از 15 دقیقه باید دوباره قند خون خود را چک کنید. 

اگر گلوکز خون شما، هنوز هم زیر 4 mmol/l(یا 72 میلی گرم در دسی لیتر) باشد، دوباره باید از همان کربوهیدراتهایی که زود اثر می کنند، استفاده کنید. زمانی که قند خون شما به حالت نرمال برگشت، دوباره کربوهیدراتهای طولانی مدت را بخورید.

اگر افت قند خون شدید پیدا کردید، احتمال خواب آلودگی[15] و گیجی وجود داشته و حتی امکان دارد بی هوش شوید. 

اگر این حالت رخ بدهد، شاید نیاز باشد تا گلوکاگون را به داخل عضله و یا گلوکز را به داخل رگ، تجویز کنید. 

گلوکاگون، هورمونی است که سریعا سطح قند خون شما را افزایش می دهد. 

شما ممکن است که به یک متخصص مراقبت های سلامت، نیاز داشته باشید. اگر گلوکاگون، موفق نبود، شاید نیاز به تجویز داخل رگی دکستروز باشد. 

تیم مراقبت سلامت شما، توصیه های لازم برای پیشگیری از افت قند خون را ارائه داده و هم چنین به شما خواهند گفت، در صورت بروز افت قند خون، چه اقداماتی انجام دهید. 

دیگر روش های درمان 

اگر شما مبتلا به دیابت نوع 2 هستید، خطر ابتلای شما به بیماری های قلبی، سکته  مغزی، مشکلات پا، بیماری کلیوی و بیماری چشم افزایش می یابد. 

برای کاهش خطر ابتلا به سایر اختلالات جدی، ممکن است که درمان های دیگری نیز برای شما در نظر گرفته شود،  از جمله این درمان ها می توان به موارد زیر اشاره کرد:

درمان های ضد پرفشاری خون، برای کنترل فشارخون بالا 

یک استاتین، مانند سیمواستاتین و یا آترو واستاتین، برای کاهش کلسترول بالا 

آسپیرین با دوز پایین، برای پیشگیری از سکته قلبی 

اگر شما علائم اولیه بیماری کلیوی دیابتی را دارید، یک بازدارنده آنزیم تبدیل کننده آنژیوتانسین (ACE)، از قبیل انالاپریل، لیزینوپریل یا رامیپریل، باید استفاده کنید. بیماری کلیوی دیابتی، با وجود مقادیر کم آلبومین (یک نوع پروتیئن) در ادرار، تشخیص داده می شود. این بیماری در صورتی که زود درمان شود، قابل برگشت[16] خواهد بود. 

پایش سطح گلوکز خون 

اگر شما مبتلا به دیابت نوع 2 هستید، پزشک شما و یا تیم مراقبت سلامت شما، باید سطح گلوکز خون شما را که روی کاغذ نوشته اید، هر دو تا شش ماه یکبار، بررسی کند. 

با اینکار، آنها متوجه می شوند که سطح گلوکز خون شما چقدر پایدار بوده و درمان های در نظر گرفته برای شما تا چه حدی موفقیت آمیز بوده اند. 

آزمایش HbA1c، برای اندازه گیری سطح قند خون در طی دو تا سه ماه گذشته، مورد استفاده قرار می گیرد. 

HbA1c، یک نوع هموگلوبین می باشد. هموگلوبین، اکسیژن را در گلبول های قرمز خون، جابجا می کند و گلوکز هم به آن چسبیده است. 

سطح بالای HbA1c، بدین معنی است که سطوح قند خون در بدن شما، در طی هفته های اخیر، به صورت پایداری بالا بوده است و شاید نیاز باشد تا درمان دیابت خود را عوض کنید. 

تیم مراقبت سلامت شما، می تواند سطح هدف HbA1c را برای شما مشخص کنند. این سطح، معمولا، کمتر از 53 mmol/l یا همان 7 % می باشد و در برخی از موارد هم، سطح HbA1c هدف برای شما، توسط تیم مراقبت سلامت تعیین می شود. 

پایش قند خون، توسط خود فرد 

اگر شما مبتلا به دیابت نوع 2 هستید، علاوه بر اینکه مراقبت سلامت[17]، هر دو تا شش هفته، قند خون شما را چک می کنند، شاید لازم باشد که شما خودتان هم قند خونتان را در منزل چک کنید. 

حتی اگر شما رژیم غذایی سالم داشته باشید و برای درمان بیماری خود، قرص و یا انسولین مصرف کنید و ورزش کنید، باز هم بیماری ها و استرس می توانند بر روی سطح قند خون شما تاثیر بگذارند. 

دیگر عواملی که می توانند بر روی سطح قند خون شما تاثیر بگذارند، نوشیدن الکل، مصرف کردن داروهای دیگر و هم چنین تغییرات هورمونی در چرخه قاعدگی در زنان می باشند. 

قندسنج، یک وسیله ی کوچک بوده که مقادیر گلوکز در خون را اندازه گیری می کند. از این وسیله، می توان برای تشخیص مقادیر بالای قند خون (هایپرگلیسمی) و مقادیر پایین قند خون (هایپوگلیسمی) استفاده کرد.  

اگر به شما گفته شده که باید قند خون خود را با قندسنج چک کنید، باید در مورد نحوه ی استفاده از این دستگاه، آموزش لازم داده شود و به بیمار گفته شود که در صورت بالا یا پایین بودن مقادیر قند خون، بیمار باید چه کار کند.

پایش مرتب سطح قند خون شما، به شما این امکان را خواهد داد تا مطمئن شوید که قند خون شما تا حد امکان، نرمال و پایدار بوده است. 

چون سطح قند خون در طول روز، بالا و پایین می رود، شما باید در طول روز چندین بار قند خون را چک کنید. البته تعداد چک کردن های قند خون، بستگی به نوع درمانی دارد که شما دریافت می کنید. 

سطح قند خون نرمال، قبل از خوردن غذا، بین 4 تا 7 mmol /l(یا 72 میلی گرم در دسی لیتر تا 126 میلی گرم در دسی لیتر)و بعد از خوردن غذا، کمتر از 8.5 mmol/l( یا 153 میلی گرم در دسی لیتر) دو ساعت پس از خوردن غذا می باشد. هرچند این مقادیر، از فردی به فرد دیگر متغیر می باشد. 

 تیم مراقبت سلامت شما، می تواند در مورد سطح قند خون شما با جزئیات بیشتری با شما بحث کند. مهم است که اهداف فردی خود از درمان دیابت را بدانید. 

عوارض دیابت نوع 2

اگر دیابت درمان نشود، می تواند منجر به مشکلات سلامت دیگری شود. 

قند خون بالا می تواند باعث آسیب به رگ های خونی، اعصاب و اندام ها شود. 

حتی یک افزایش خفیف در سطح قند خون که هیچ گونه علامتی هم در فرد ایجاد نکرده است، می تواند منجر به اثرات مخرب طولانی مدت (مزمن) شود. 

بیماری قلبی و سکته مغزی 

اگر مبتلا به دیابت هستید، احتمال ابتلای شما به بیماری های قلبی و سکته مغزی، 5 برابر بیشتر از بقیه افراد می باشد. 

سطح قند خون بالایی که برای مدت طولانی کنترل نشده رها نشده است، احتمال بروز آترواسکلروزیس را افزایش می دهد. در آترواسکلروزیس، رگ های خونی، مسدود شده[18] و توسط مواد چرب، باریک می شوند. این رخداد، باعث جریان خون ضعیف در قلب و یا قسمت های پایینی پا شده و در نهایت منجر به بروز آنژین (درد ناراحت کننده، سنگین و سفت در قفسه سینه) و یا لخته شدن[19] (درد پشت عضله ساق پا، هنگام راه رفتن) می شود. 

هم چنین می تواند منجر به مسدود شدن رگ های خونی در قلب و یا مغز شود، که در نهایت به ترتیب، باعث سکته قلبی و سکته مغزی می شود. 

آسیب به عصب 

قند خون بالا، می تواند به رگ های خونی کوچک در اعصاب شما، آسیب بزند. 

این آسیب به اعصاب، باعث بروز درد شبیه به سوختن و یا درد سوزن سوزن شدن شده که از انگشتان پا شروع و به قسمت های بالایی پا، گسترش پیدا می کند. هم چنین، بروز چنین رخدادی، می تواند منجر به کرختی شود، که باعث زخم شدن پاها می شود. 

آسیب به سیستم اعصاب محیطی، که در برگیرنده ی همه ی بخش های سیستم عصبی بوده خارج از سیستم اعصاب مرکزی می باشند، با نام نوروپاتی محیطی شناخته می شود. 

اگر اعصاب موجود در سیستم گوارش شما درگیر این آسیب باشند، ممکن است علائمی مانند تهوع[20]، استفراغ، اسهال و یا یبوست را تجربه کنید. 

رتینوپاتی دیابتی 

رتینوپاتی دیابتی، زمانی به وجود می آید، که لایه ی حساس به نور که در پشت چشم قرار دارد، آسیب دیده باشد. 

رگ های خونی موجود در شبکیه می توانند مسدود شده و یا نشت کرده[21] و یا همینطور بدون برنامه رشد کنند. این رخداد، از عبور کامل نور از شبکیه جلوگیری می کند. اگر این مشکل، درمان نشود، می تواند موجب آسیب به بینایی شما شود.

 معاینه سالانه چشم، توسط یک بخش چشم پزشکی محلی، باید انجام شود. اگر تشخیص داده شود که آسیب زیادی به چشم وارد شده است، مثلا منجر به کاتاراکت (آب مروارید) و یا گلوگوم (آب سیاه) شده است، شما احتمالا به پزشکی که در درمان بیماری های چشم، متخصص است (چشم پزشک)، ارجاع داده خواهید شد. 

هرچقدر بهتر بتوانید سطح قند خون را کنترل کنید، احتمال بروز بیماری چشم، کمتر خواهد بود. 

درمان برای رتینوپاتی دیابتی، تنها زمانی ضروری می باشد که تست های غربالگری، مشکلات چشمی قابل توجهی را تشخیص داده که می تواند منجر به آسیب به بینایی شما شود. 

اگر مشکل چشم، در این مرحله نبود، توصیه می شود که دیابت، فشار خون و سطح کلسترول خود را مدیریت کنید. 

اصلی ترین درمان های رتینوپاتی پیشرفته ناشی از دیابت، موارد زیر می باشند:

درمان با لیزر

تزریق دارو به داخل چشم 

عمل جراحی، برای برداشتن بافت های چشم که زخمی و یا خونی شده اند 

بیماری کلیوی [22]

اگر رگ های خونی کوچک کلیه، مسدود شده و یا دچار نشت شوند، کارایی کلیه های شما، کاهش خواهد یافت. 

این آسیب به کلیه، معمولا با فشارخون بالا، در ارتباط بوده و درمان فشارخون بالا، از قسمت های اصلی مدیریت این بیماری می باشد. 

در موارد شدید نادر، بیماری کلیوی می تواند در نهایت منجر به نارسایی کلیوی[23] شود. در نارسایی کلیوی، کلیه برداشته شده، و درمان با دیالیز انجام شده و گاهی اوقات، نیاز به پیوند کلیه می باشد. 

مشکلات پا 

آسیب به پا، می تواند منجر به جراحت های کوچکی شده و به این جراحت ها توجهی نمی شود. همین رخداد، به همراه گردش خون ضعیف، می تواند منجر به ایجاد زخم در پا شود. 

تقریبا 10 درصد افراد مبتلا به دیابت، دچار زخم پای دیابتی می شوند که در نهایت، می تواند منجر به ایجاد عفونت جدی در فرد شود. 

اگر شما مبتلا به دیابت هستید، مراقب زخم ها و جراحت های خوب نشده، التهاب و تورم پوست و هم چنین قسمت های از پوست، که در هنگام لمس کردن، خیلی داغ هستند، باشید. شما هم چنین، باید حداقل یکبار در سال، برای معاینه پاهای خود، به پزشک مراجعه کنید. 

اگر گردش خون ضعیف و یا آسیب به عصب، در شما تشخیص داده شده است، پاهای خو را هر روز باید چک کنید و در صورت مشاهده تغییر، پزشک، پرستار و یا متخصص مربوطه را در جریان بگذارید. 

اختلال جنسی [24]

در مردهای مبتلا به دیابت، به ویژه آنهایی که سیگار می کشند، آسیب به رگ های خونی و اعصاب، می تواند منجر به مشکلات نعوظ شود. این مشکل، می تواند با درمان های دارویی، درمان شود. 

زنان مبتلا به دیابت نیز، ممکن است، موارد زیر را تجربه کنند:

کاهش تمایل جنسی (Libido)

کم لذت بردن از سکس

خشکی واژن 

توانایی کمتر برای رسیدن به ارگاسم 

درد هنگام سکس

اگر شما، متوجه کمبود لیز شدن واژن[25] شده و یا هنگام سکس، درد داشته اید، می توانید از یک لابریکنت واژن و یا ژل محتوی آبT استفاده کنید. 

سقط جنین و مرده زایی[26]

زنان مبتلا به دیابت، از خطر بالاتری برای سقط جنین و مرده زایی برخورداند. 

اگر در مراحل اولیه بارداری، سطح قند خون شما خوب کنترل نشده است، احتمال بروز نقص مادرزادی[27] در نوزاد نیز وجود دارد. 

زنان حامله مبتلا به دیابت، معمولا چک آپ های قبل از تولد را به طور مرتب در بیمارستان و یا یک کلینیک دیابت، انجام می دهند. بهترین حالت، این است که این مراقبت ها، توسط فردی که متخصص مراقبت های حاملگی می باشد (ماما)، انجام شود.

زندگی کردن با دیابت نوع 2

مراقبت کردن از پاها

اگر مبتلا به دیابت هستید، در خطر بالاتری برای بروز مشکل در پا هستید. این مشکلات، شامل بروز زخم در پا و هم چنین بروز عفونت ناشی از جراحت های کوچک می باشند.

این رخداد، به این دلیل است که دیابت با گردش خون ضعیف در پاها همراه بوده است و سطح بالای قند خون می تواند منجر به آسیب زدن به پاها شود. 

برای پیشگیری از بروز مشکلات در پاها، ناخن ها را همیشه کوتاه نگه دارید و پاهای خود را هر روز با آب گرم بشویید. 

کفش هایی بپوشید که دقیقا سایز پای شما باشند و هم چنین برای مراقبت از پاهای خودتان، مرتب به متخصص مربوطه، مراجعه کنید. تا اگر مشکلی در پاها بود، زودتر تشخیص داده شود. 

هم چنین پاهای خود را از نظر بروز زخم و تاول چک کنید. چون اگر اعصاب این قسمت آسیب دیده باشند، احتمالا شما متوجه آسیب به این قسمت از پاهای خودتان نشوید. 

اگر جراحت کوچکی در پای خود داشته اید، که خوب نمی شود. حتما به پزشک خود مراجعه کنید. 

تست کردن مرتب چشم ها 

اگر شما مبتلا به دیابت نوع 2 هستید، باید هر یک سال یکبار، برای مراقبت از چشم های خود و رتینوپاتی دیابتی به پزشک مراجعه کنید. 

رتینوپاتی دیابتی، یک مشکل در چشم بوده که در آن، رگ های خونی کوچک در چشم های شما، آسیب می بینند. این مشکل، زمانی می تواند اتفاق بیفتد که سطح قند خون شما برای مدت طولانی، بالا باشد. اگر رتینوپاتی دیابتی درمان نشود، در نهایت می تواند منجر به کوری شود.

هم چنین، بیماران دیابتی، برای معاینه مرتب چشم خود، هر دو سال یکبار باید به عینک ساز مراجعه کنند. غربالگری چشم دیابتی، مختص رتینوپاتی دیابتی بوده و نمی تواند برای دیگر مشکلات به کار گرفته شود. 

حاملگی 

اگر مبتلا به دیابت هستید و می خواهید بچه دار شوید، بهتر است که با تیم مراقبت سلامت خود مشورت کنید. 

اگر شما برای درمان دیابت خود، از قرص استفاده می کنید، ممکن است نوع داروها در این زمان عوض شوند. مهم است که برای حاملگی خود برنامه ریزی کنید و با تیم مراقت سلامت خود هم حتما مشورت کنید. 

برنامه ریزی برای حاملگی، یعنی اینکه شما قبل از اینکه بخواهید حامله شوید، مطمئن شوید که قند خون شما به بهترین حالت ممکن کنترل شده است. 

شما، برای کم کردن خطرات زمان تولد در نوزاد، باید قند خون خود را با دقت کنترل کنید – به ویژه قبل از حاملگی و هم چنین در 8 هفته اول حاملگی- 

شما هم چنین بهتر است که موارد زیر را نیز انجام دهید:

داروهای درمانی خود را چک کنید- برخی از داروهایی که برای درمان دیابت نوع 2 داده می شوند، می توانند منجر به آسیب به نوزاد شما شوند، بنابراین بهتر است که به جای آنها از تزریق انسولین استفاده کرد- هم چنین شاید لازم باشد تا مصرف استاتین ها و برخی از داروهای پرفشاری خون را نیز قطع کنید. 

یک دوز بالاتر اسید فولیک بگیرید – فولیک اسید، از بروز مشکلات، در نخاع[28] نوزاد جلوگیری می کند و برای تمام زنانی که می خواهند حامله شوند، توصیه می شود. زنان مبتلا به دیابت، باید هر روز 5 میلی گرم اسید فولیک (البته تنها با تجویز پزشک)، همزمان با مولتی ویتامین، که در بردارنده ی ویتامین D می باشد، دریافت کنند. 

چشم های خود را چک کنید- رتینوپاتی که رگ های خونی چشم را درگیر می کند، خطری است که همه افراد مبتلا به دیابت را تهدید می کند؛ چون خود حاملگی موجب ایجاد فشار اضافه بر روی رگ های خونی چشم می شود، درمان رتینوپاتی، قبل از حاملگی، از اهمیت ویژه ای برخوردار می باشد. 

رانندگی کردن افراد دیابتی 

یک افسانه کلی وجود دارد که به افرادی که دیابت دارند، اجازه رانندگی داده نمی شود. اگرچه محدودیت هایی برای افراد دیابتی در رانندگی وجود دارد، ولی این محدودیتها، به آن اندازه که شما فکر می کنید نیست. اگر در حین رانندگی، احساس کردید، دچار افت قند خون شده اید، باید کارهای زیر را انجام دهید:

ماشین را در یک جای مطمئن پارک کنید

ماشین را خاموش کنید 

از بسته های کربوهیدارتی که سریع، قند خون را بالا می برند، چند تکه مانند قرص گلوکز، شیرینی و هم چنین کربوهیدرات های با اثر طولانی، مانند بیسکویت و کلوچه مصرف کنید. 

45 دقیقه پس از اینکه قند خون شما به حالت عادی 5 mmol/l(یا 90 میلی گرم در دسی لیتر) رسید، می توانید دوباره رانندگی کنید. 

قواعد روزانه ی بیماری دیابت[29] 

اگر شما برای کنترل قند خون خود، از انسولین استفاده می کنید، بهتر است که دستورالعمل مراقبت از خود در هنگام مریضی را که با نام "قواعد روزانه بیماری دیابت" معروف می باشد، دریافت کرده باشید. اگر این دستورالعمل را دریافت نکرده اید، باید با پزشک خود مشورت کنید. 

توصیه هایی که شما از پزشک خود دریافت می کنید، مختص خودتان خواهد بود، ولی برخی قواعد کلی نیز، که ممکن است در این قواعد روزانه بیماری دیابت باشد، شامل موارد زیر می باشند:

انسولین را به طور مرتب دریافت کنید – خیلی مهم است که زمانی که شما بیمار هستید، دریافت انسولین را قطع نکنید؛ حتی شاید لازم باشد طبق برنامه درمانی خود، به طور موقت، دوز دریافت انسولین را افزایش دهید. 

قند خون خود را بیشتر از حد معمول چک کنید – برخی از بیماران، حتی باید 4 بار در روز، قند خون را چک کنند. 

مقدار آب بدن خود را در حد نرمال تامین کنید – مطمئن شوید که نوشیدنی های بدون قند[30] به اندازه کافی مصرف می کنید.

به مقدار کافی غذا بخورید – اگر حالتان خوب است، می توانید از غذاهای سفت و یا کربوهیداراتهای مایع، مانند شیر، سوپ و ماست استفاده کنید. 

اگر قند خون شما بالا می باشد، باید سطح کتوز را نیز چک کنید. 

اگر بعد از دریافت انسولین، هنوز هم سطح قند خون و کتوز شما بالا می باشد، در موارد زیر، با پزشک خود مشورت کنید:

مطمئن نیستید که آیا باید تغییر در درمان خود ایجاد کنید

علائمی از کتواسیدوز دیابتی دارید 

هر نگرانی دیگری دارید.

[1] Type 2 Diabetes 

[2] Gestational diabetes

[3] Thrush

[4] Vision loss 

[5] Feeling very thirsty 

[6] Yeast infection

[7] lens

[8] Insulin resistance 

[9] Stroke 

[10] Inhibitors 

[11] Prescribe

[12] Preparation

[13] Dispose 

[14] Insulin pen 

[15] Drowsy

[16] Reversible 

[17] Healthcare professional

[18] Clogged up 

[19] Claudication

[20] Nausea

[21] Leak 

[22] Kidney disease 

[23] Kidney failure 

[24] Sexual dysfunction

[25] Vaginal lubrication

[26] Stillbirth 

[27] Birth defect 

[28] Spinal cord

[29] Diabetes sick day rules 

[30] Sugar-free drinks