اگزمای آتوپیک[1]

اگزمای آتوپیک که به عنوان درماتیت[2] آتوپیک نیز شناخته می‌شود، شایع‌ترین شکل اگزما است. این بیماری عمدتاً در کودکان مشاهده می­شود اما می‌تواند در بزرگسالان نیز دیده شود.

اگزما بیماری است که باعث خارش، قرمزی، خشکی و ترک در پوست می‌شود. این بیماری ‏در اغلب افراد یک بیماری طولانی‌مدت (‏مزمن) است، اگرچه که می‌تواند به مرور زمان، بخصوص در کودکان بهبود یابد. ​

اگزمای آتوپیک می‌تواند در هر بخشی از بدن به وجود آید اما شایع‌ترین مناطق درگیری آن عبارتند از: 

پشت یا جلوی زانوها

خارج و یا داخل آرنج‌ها

دور گردن 

دست­ها

گونه­ ها

پوست سر 

افرادی که اگزمای آتوپیک دارند معمولاً دوره‌هایی با علائم خفیف دارند اما دوره‌هایی با علائم شدیدتر نیز مشاهده می ­شود (شعله ور شدن[3] بیماری). ​

علل اگزمای آتویپک 

علت دقیق اگزمای آتوپیک مشخص نیست اما مشخصاً علت آن یک دلیل واحد نیست. این بیماری اغلب در افرادی که آلرژی دارند رخ می دهد، "آتوپیک" به معنای حساسیت به مواد حساسیت ­زا (آلرژن ها[4]) است. این بیماری می­تواند ارثی باشد  و اغلب با بیماری­های دیگر مثل آسم و تب یونجه[5] همراهی دارد. 

علایم اگزمای آتوپیک اغلب با محرک‌های خاصی مثل صابون‌، شوینده ­ها، استرس و آب و هوا تشدید می­شود. گاهی اوقات آلرژی‌های غذایی، به ویژه در کودکان خردسال مبتلا به اگزمای شدید، می‌توانند در ایجاد بیماری نقش داشته باشند. ​

درمان اگزمای آتوپیک

در حال حاضر هیچ درمان قطعی برای اگزمای آتوپیک وجود ندارد، اما درمان­هایی برای کاهش علائم موجود بوده و در بسیاری از موارد، به مرور زمان علائم بیماری بهبود می‌یابند. 

با این حال، اگزمای شدید اغلب تأثیر قابل‌توجهی بر زندگی روزمره گذاشته و مقابله فیزیکی و ذهنی با آن مشکل است. همچنین در این بیماری، خطر افزایش عفونت‌های پوستی نیز وجود دارد. درمان‌های زیادی برای کنترل علائم بیماری و مدیریت اگزما به کار می­ روند از جمله: 

تکنیک­ های خودمراقبتی، مثل کاهش خاراندن بدن و اجتناب از محرک­ ها 

استفاده از کرم­های نرم کننده[6](کرم های مرطوب کننده): استفاده روزانه برای پوست­ های خشک

استفاده از کورتیکواستروئیدها[7]: برای کاهش تورم، قرمزی و خارش در هنگام شعله ور شدن بیماری

اگزمای آتوپیک چقدر شایع است؟ ​

حدود ۱ نفر از هر ۵ کودک، مبتلا به اگزمای آتوپیک هستند. در ۸ مورد از هر ۱۰ مورد، بیماری قبل از سن ۵ سالگی به وجود می ­آید. بسیاری از کودکان قبل از تولد 1 سالگی مبتلا می­شوند. در برخی از کودکان، ممکن است با افزایش سن، اگزمای آتوپیک به طور قابل‌توجهی بهبود یافته و یا حتی به طور کامل از بین برود. حدود نیمی از موارد تا ۱۱ سالگی بهبود زیادی پیدا کرده و حدود دو سوم آن­ها تا ۱۶ سالگی بهبود می‌یابند. ​با این حال، این بیماری می‌تواند تا بزرگسالی ادامه یافته و گاهاً ممکن است برای اولین بار در بزرگسالی ایجاد شود. ​

علائم اگزمای آتوپیک 

اگزمای آتوپیک باعث خارش، خشکی، ترک خوردگی، زخم و قرمزی مناطقی از پوست می‌شود.

معمولاً دوره‌هایی از بهبود علائم وجود داشته و پس از آن دوره‌هایی از بدتر شدن علائم (شعله ور شدن بیماری) ایجاد می­شود. شعله ­ور شدن بیماری می­تواند 2 تا 3 بار در ماه اتفاق بیفتد. اگزمای آتوپیک می‌تواند در تمام بدن ایجاد شود، اما بیشتر در دست‌ها (‏به خصوص انگشتان)‏، طرف داخلی آرنج‌ها و یا پشت زانوها، صورت و پوست سر کودکان شایع است. صورت بیشتر در بزرگسالان درگیر می­شود.

شدت اگزمای آتوپیک می‌تواند از فردی به فرد دیگر بسیار متفاوت باشد. افرادی که اگزمای خفیف دارند، ممکن است فقط مناطق کوچکی از پوستشان دچار خشکی شده و گاهاً خارش­ دار شوند. در موارد شدیدتر، اگزمای آتوپیک می‌تواند باعث قرمزی و التهاب گسترده پوست در تمام بدن و خارش مداوم شود. ​

خاراندن می‌تواند باعث اختلال در خواب، خونریزی پوستی و ایجاد عفونت‌های ثانویه شود. همچنین می‌تواند خارش را بدتر کرده و یک چرخه از خارش و خاراندن­ های مکرر را ایجاد کند. این امر می‌تواند منجر به بی‌خوابی شبانه شده و در طول روز باعث کاهش تمرکز در محل کار و یا مدرسه شود. ​

بعد از بهبود بیماری، ممکن است قسمت‌هایی از پوست که به اگزما مبتلا شده بودند به طور موقت تیره‌تر و یا روشن­تر شوند. این مشکل در افراد با پوست تیره‌ چشمگیرتر است. این عارضه ناشی از اسکار  (جوشگاه) و یا عوارض جانبی کرم‌های استروئیدی نیست، بلکه بیشتر "رد پای" التهاب قدیمی است و در نهایت به رنگ طبیعی خود باز می‌گردد. ​

علائم عفونت 

گاهی اوقات مناطقی از پوست که به اگزمای آتوپیک مبتلا می‌شوند، می‌توانند عفونی شوند. علائم عفونت شامل: 

شدیدتر شدن اگزما

ترشح مایع از پوست 

یک دلمه[8] زرد رنگ بر روی پوست و یا ایجاد لکه‌های کوچک سفید متمایل به زرد روی اگزما

تورم و درد پوست

درجه ‌حرارت بالا (‏تب) ‏و احساس ناخوشی عمومی 

اگر فکر می‌کنید که پوست شما و یا کودکتان ممکن است عفونت کرده باشد، هر چه زودتر به پزشک خود مراجعه کنید. ​

علل اگزمای آتوپیک 

اگزمای آتوپیک احتمالاً علل مختلفی دارد. افراد مبتلا به اگزمای آتوپیک اغلب پوست بسیار خشکی دارند چون پوست آن‌ها قادر به حفظ رطوبت نیست. ​این خشکی ممکن است باعث واکنش بیشتر پوست به برخی محرک­ها شده و باعث قرمزی و خارش آن شود. ​به دلیل توارث ژنی از والدین، ممکن است که شما با احتمال افزایش یافته ­ای برای ابتلا به اگزمای آتوپیک متولد شوید. ​تحقیقات نشان داده ‌است کودکانی که ۱ یا هر دو والدشان مبتلا به اگزمای آتوپیک هستند و یا خواهر و برادرهای دیگری مبتلا به اگزمای آتوپیک دارند، خطر بیشتری برای ابتلا به بیماری دارند. اگزمای آتوپیک واگیردار[9] نیست، بنابراین نمی‌تواند از طریق تماس نزدیک منتقل شود.

محرک‌های اگزما 

موارد زیادی وجود دارند که ممکن است علائم اگزما را تحریک کنند. این مسئله می‌تواند از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد. ​

محرک‌های معمول عبارتند از: 

محرک‌ها: شامل صابون و مواد شوینده مثل شامپو، مایع ظرفشویی شویی و کف حمام[10]

عوامل محیطی یا آلرژن‌ها: مانند آب و هوای سرد و خشک، نمناکی و برخی موارد خاص مانند مایت[11] های موجود در گرد و غبار، خز حیوانات خانگی، گرده ها و کپک‌ها 

آلرژی‌های غذایی: مانند آلرژی به شیر گاو، تخم‌مرغ، بادام‌زمینی، سویا یا گندم ​

برخی از مواد که در تماس با پوست پوشیده می شوند- مانند پشم و پارچه‌های مصنوعی 

تغییرات هورمونی: علائم ممکن است در زنان، در روزهای قبل از عادت ماهیانه و یا در دوران بارداری تشدید شوند. ​

عفونت‌های پوستی 

در برخی از افراد، زمانی که هوا خشک و یا پر از گرد و خاک بوده و یا زمانی که افراد استرسی شده، عرق کرده و یا خیلی گرم و یا خیلی سرد باشند، علایم بیماری شدید تر می شوند. ​

اگر تشخیص اگزمای آتوپیک برای شما داده شود، پزشک به شما کمک خواهد کرد تا هر گونه محرکی را شناسایی کنید.​

تشخیص اگزمای آتوپیک 

پزشک عمومی شما با مشاهده پوست و پرسیدن سؤالاتی در مورد علائم­تان، معمولا قادر به تشخیص اگزمای آتوپیک خواهد بود. ​این سؤالات شامل موارد زیر می باشد: 

آیا ضایعه خارش دارد؟ محل ضایعه کجاست؟ 

زمان شروع علائم کی بوده است؟

آیا علایم در طول زمان می ­آید و می ­رود؟

آیا سابقه اگزمای آتوپیک در خانواده وجود دارد؟

آیا بیماری دیگری مانند آلرژی دارید یا خیر؟ ​

اگر بیماری شما بر کیفیت زندگی­تان تأثیر می‌گذارد، باید آن را به پزشک خود بگویید. به طور مثال اگر به خاطر خارش در خوابیدن مشکل دارید و یا اگر اگزما کارهای روزمره­ تان را محدود می‌کند، لازم است که گفته شود.

چک لیست تشخیص اگزمای آتوپیک 

​به طور معمول، برای تشخیص اگزمای آتوپیک باید در ۱۲ ماه گذشته دچار خارش پوست شده باشید و حداقل 3 مورد از موارد زیر را داشته باشید: 

پوست قرمز ملتهب در نواحی چین دار[12] بدن مانند قسمت داخلی آرنج یا پشت زانوها (و یا برروی گونه ها، خارج آرنج یا جلوی زانو­ها در کودکان 18 ماهه و کوچکتر) که در زمان معاینه وجود داشته باشد. ​

خشکی تمام پوست در ۱۲ ماه گذشته 

سابقه سوزش پوست در نواحی ذکر شده در بالا.

 به طور کلی پوست خشک در ۱۲ ماه گذشته 

سابقه آسم یا تب یونجه- کودکان زیر ۴ سال باید یکی از بستگان نزدیک مثل پدر، برادر یا خواهر مبتلا به یکی از این بیماری ها را داشته باشند. ​

بیماری قبل از ۲ سالگی شروع شده باشد (‏این وضعیت در مورد کودکان زیر ۴ سال صدق نمی‌کند)‏. ​

شناسایی محرک ها 

پزشک شما در شناسایی محرک­ هایی که اگزمایتان را بدتر می کند، به شما کمک می­کند. ​ممکن است از شما در مورد رژیم غذایی و سبک زندگی­تان سؤالاتی پرسیده شود تا عواملی که به ایجاد علائمتان کمک می­کنند، مشخص شوند. به عنوان مثال، ممکن است متوجه شده ‌باشید که برخی از صابون‌ها و شامپوها باعث بدتر شدن اگزما می‌شوند. ​همچنین ممکن است از شما خواسته شود که یک دفترچه غذایی داشته باشید تا غذاهایی که باعث بدتر شدن علائمتان می­شوند را ثبت نمایید. ​در دفترچه غذایی باید هر چیزی که می‌خورید و هر گونه شعله­ ور شدن اگزما را ثبت نمایید. سپس پزشک شما می‌تواند از این دفترچه استفاده کرده تا الگوی بین غذاهای مصرفی و علائمتان را کشف کند. ​تست‌های آلرژی معمولاً برای شناسایی عوامل محرک نیاز نیستند، با این حال گاهی اوقات در شناسایی آلرژی‌های غذایی که ممکن است باعث تحریک علائمی در کودکان خردسال شوند و یا در مواردی که شک به آلرژی غذایی وجود دارد، مفید هستند. ​

درمان اگزمای آتوپیک 

​هیچ درمان قطعی برای اگزمای آتوپیک وجود ندارد، اما برخی درمان­ ها می‌توانند علائم بیماری را تسکین دهند. در بسیاری از کودکان، با افزایش سن، علائم بیماری به طور طبیعی بهبود می ­یابد. ​

درمان‌های اصلی برای اگزمای آتوپیک عبارتند از: 

نرم‌کننده‌ها (‏مرطوب کننده‌ها)- استفاده روزمره جهت کاهش خشکی پوست

کورتیکواستروئیدهای موضعی- استفاده از کرم ها و پمادها[13] به منظور کاهش تورم و قرمزی در هنگام شعله ­ور شدن بیماری 

ممکن است برای اگزما در مناطق حساسی که به درمان­های ساده‌تر پاسخ نمی‌دهند، از داروهای دیگری استفاده شود، استفاده از آنتی‌هیستامین‌ها برای خارش شدید، بانداژ و یا استفاده از لباس‌های مخصوص برای التیام بدن در زیر آن ها و یا استفاده از درمان‌های قوی‌تر توسط درماتولوژیست[14] (‏متخصص پوست)‏ 

درمان‌های مختلف برای اگزمای آتوپیک در زیر ذکر شده‌اند. ​

خود مراقبتی 

علاوه بر درمان‌های ذکر شده در بالا، اقداماتی وجود دارند که شما می‌توانید خودتان برای کمک به کاهش علائم و پیشگیری از بروز مشکلات بیشتر انجام دهید. ​

سعی کنید آسیب ناشی از خاراندن را کاهش دهید 

اگزما اغلب خارش دار است و میل به خاراندن آن وجود دارد. اما خارش معمولاً به پوست آسیب رسانده و خود می‌تواند باعث بروز اگزمای بیشتری شود. ​در نتیجه خاراندن طولانی­ مدت، پوست به مناطق چرمی ضخیم[15] تبدیل می‌شود. خاراندن شدید باعث خونریزی نیز شده و خطر عفونت و یا باقی ماندن اسکار (جوشگاه) بروی پوست شما را افزایش می‌دهد. ​

سعی کنید تا جای ممکن خاراندن را کاهش دهید. به جای آن، می‌توانید انگشتان خود را به آرامی بر روی پوستتان بکشید. اگر بچه شما اگزمای آتوپیک دارد، دستکش‌های ضد خارش ممکن است مانع او از خاراندن پوست شود. ناخن‌هایتان را کوتاه و تمیز نگه دارید تا آسیب پوستی ناشی از خاراندن های غیر عمدی را به حداقل برسانید. برای کاهش آسیب ناشی از خاراندن های عادتی، پوست خود را با لباس‌های سبک بپوشانید.

 اجتناب از محرک ها 

پزشک شما در شناسایی محرک هایی که باعث تشدید اگزما می شوند به شما کمک می کند، اگر چه ممکن است، شرایط شما بدون هیچ دلیل مشخصی بهتر یا بدتر شود. ​زمانی که محرک‌های خود را بشناسید، می‌توانید از آن‌ها اجتناب کنید. برای مثال: 

اگر لباس‌های خاصی باعث سوزش پوستتان می­شوند، از پوشیدن آن‌ها اجتناب کنید و از لباس‌های نرم با بافت ظریف و یا مواد طبیعی مانند کتان استفاده کنید. ​

اگر گرما باعث بدتر شدن اگزمای شما می شود، خانه و به خصوص اتاق ‌خواب­تان را خنک نگه دارید. ​از استفاده از صابون‌ها و یا مواد شوینده­ای که ممکن است پوستتان را تحریک کنند، خودداری کنید. 

اگر چه برخی افراد مبتلا به اگزما به مایت­ های موجود در گرد و غبار آلرژی دارند، اما تلاش برای نابودی آن ها توصیه نمی­شود، چون هم دشوار است و هم شواهدی برای مفید بودن این امر وجود ندارد. ​

تغییرات رژیم غذایی 

برخی غذاها مانند تخم‌مرغ و شیر گاو می‌توانند علائم اگزما را تحریک کنند. با این حال، شما نباید بدون مشورت کردن با پزشک، تغییرات قابل‌توجهی در رژیم غذایی تان ایجاد کنید. ​ممکن است حذف کردن این غذاها از رژیم غذایی به نفع سلامت شما نباشد، به ویژه در کودکان خردسال که به کلسیم، کالری و پروتئین این غذاها نیاز دارند. ​اگر پزشک عمومی شما مشکوک به آلرژی غذایی باشد، شما را به یک متخصص تغذیه[16] ‏ارجاع می دهد تا به شما کمک کند غذایی که به آن حساسیت دارید را حذف کرده و در عین حال اطمینان حاصل کند که تمام مواد غذایی مورد نیاز بدنتان را دریافت می­کنید  ​و یا ممکن است به یک ایمونولوژیست، درماتولوژیست و یا متخصص اطفال ارجاع داده شوید. ​اگر شما با وجود ابتلا به اگزمای آتوپیک به بچه شیر می‌دهید، قبل از هر گونه تغییر در رژیم غذایی خود باید با پزشک مشورت کنید. ​

نرم ­کننده­ ها

نرم­ کننده ­ها، درمان­ هایی مرطوب­ کننده هستند که به طور مستقیم بر روی پوست استفاده می شوند تا اتلاف آب را کاهش داده و یک لایه محافظتی ایجاد کنند. این درمان­ها اغلب برای کنترل خشکی پوست و یا ضایعات پوسته‌پوسته شونده مانند اگزمای آتوپیک به کار می‌روند. ​علاوه بر درمان خشکی، این درمان­ها ممکن است یک نقش ضد التهابی خفیف نیز داشته باشند  و به کاهش دفعات شعله ­ور شدن بیماری، کمک کنند. ​نرم‌کننده­ های زیادی وجود دارند. ممکن است لازم باشد چند تا از آن‌ها را امتحان کنید تا مورد مناسبتان را پیدا کنید. همچنین ممکن است لازم باشد از ترکیبی از نرم‌کننده‌ها استفاده کنید مانند: 

پماد برای پوست بسیار خشک

کرم یا لوسیون برای پوست با خشکی کم

استفاده از نرم‌کننده به جای صابون

نرم‌کننده برای اضافه کردن به وان حمام و یا استفاده زیر دوش حمام 

یک نرم­ کننده برای صورت و دست و دیگری برای بدن 

تفاوت بین لوسیون[17]، کرم و پمادها در مقدار روغنی است که دارند. پماد بیشترین مقدار روغن را دارد، بنابراین می­ تواند باعث چرب شدن شود  اما در حفظ رطوبت پوست بیشترین تأثیر را دارد. ​لوسیون­ها حاوی کم‌ترین مقدار روغن هستند بنابراین چرب نیستند اما تأثیر کمتری دارند. کرم­ها در حدفاصل این دو قرار دارند. ​اگر از نرم‌کننده خاصی برای مدتی استفاده کرده‌اید، در نهایت ممکن است اثرش را از دست داده و یا باعث تحریک پوستتان شود. ​اگر این طور باشد، پزشک شما محصول دیگری را که برای شما مناسب‌تر است، تجویز می­کند. بهترین نرم­ کننده آن است که شما با استفاده روزمره آن احساس راحتی کنید. ​

چگونه از نرم‌کننده‌ها استفاده کنیم؟ ​

حتی اگر علائم بیماری را ندارید، همیشه از نرم‌کننده خود استفاده کنید. برای بسیاری از افراد داشتن یک نرم­ کننده در محل کار یا مدرسه، یا وان حمام و در محل زندگی مفید است. ​

برای استفاده از نرم‌کننده­ ها: 

مقدار زیادی استفاده کنید. ​

آن را محکم روی پوست نکشید.

آن را در جهت رشد مو به آرامی بمالید. ​

پس از حمام، به آرامی پوست را خشک کرده و در حالی که پوست هنوز مقداری مرطوب است، برای حفظ رطوبت، از نرم‌کننده ­ها استفاده کنید. ​اگر می‌توانید حداقل روزی دو بار و یا اگر پوست بسیار خشکی دارید، بیشتر از آن از نرم‌کننده استفاده کنید. ​

در طول دوره شعله­ ور شدن بیماری، مقدار زیادی نرم‌کننده به صورت مکرر استفاده کنید، اما یادتان باشد که درمان التهاب پوست را با یک کورتیکواستروئید انجام دهید، زیرا نرم­ کننده برای کنترل آن کافی نیست. انگشت خود را در ظرف نرم‌کننده فرو نکنید و به جای آن از قاشق یا پمپ استفاده کنید، چون این کار خطر عفونت را کاهش می‌دهد  و هرگز از نرم­ کننده خودتان به دیگران ندهید. ​

کورتیکواستروئید های موضعی [18]

اگر پوست شما خشک و ملتهب باشد، پزشک شما ممکن است یک کورتون موضعی تجویز کند تا التهاب را در عرض چند روز کاهش دهد. ​کورتیکواستروئیدهای موضعی می‌توانند در دوز های مختلف تجویز شوند، که به شدت اگزما و مناطق درگیر پوست شما بستگی دارد. ​

اگر نیاز مکرر به استفاده از کورتیکواستروئیدها دارید، به پزشکتان مراجعه کنید تا مؤثر بودن درمان را بررسی کرده و مقدر صحیح را برایتان تجویز کند. ​

آنتی هیستامین ­ها 

آنتی‌هیستامین‌ها نوعی دارو هستند که اثرات یک ماده در خون به نام هیستامین را خنثی می‌کنند. آن‌ها می‌توانند خارش اگزما را کاهش دهند. ​آن ها می توانند خواب آور بوده، که باعث خواب آلودگی می شوند و یا غیر خواب آور باشند. اگر خارش شدید دارید، پزشک شما ممکن است یک آنتی هیستامین غیرخواب آور تجویز کند.اگر خارش در زمان شعله­ ور شدن بیماری، خوابتان را مختل می­کند، پزشک شما احتمالا یک آنتی هیستامین خواب آور برایتان تجویز می کند. آنتی‌هیستامین‌های خواب ­آور می‌توانند باعث خواب‌آلودگی در روز بعد شوند، بنابراین بهتر است به مدرسه فرزندانتان اطلاع دهید که آن­ها به اندازه کافی هوشیار نخواهند بود. 

بانداژ و پانسمان مرطوب 

در برخی موارد، پزشک شما ممکن است برای مناطقی از پوست که اگزما دارند، نوعی بانداژ مخصوص، پوشش و یا پانسمان مرطوب تجویز کند. ​این­ها می‌توانند همراه نرم‌کننده‌ها و یا کورتیکواستروئیدهای موضعی برای پیشگیری از خاراندن، دادن فرصت التیام به پوست زیرین و جلوگیری از خشک شدن پوست استفاده شوند. ​

قرص‌های کورتیکو استروئید 

امروزه، به ندرت از قرص‌های کورتیکو استروئید برای درمان اگزمای آتوپیک استفاده می شود، اما گاهی اوقات ممکن است برای دوره‌های کوتاه ۵ تا ۷ روزه تجویز شوند تا به کنترل فاز شعله ­ور شدن بیماری کمک کنند. ​معمولا به دلیل خطر عوارض جانبی جدی، از دوره‌های طولانی‌مدت درمان اجتناب می‌شود.

ملاقات با متخصص 

در برخی موارد پزشک عمومی شما را به درماتولوژیست (‏متخصص پوست) ‏ارجاع می‌دهد.

 ​اگر پزشک عمومی شما در مورد نوع اگزمای شما مطمئن نباشد، یا درمان معمولی اگزمای شما را کنترل نکند یا اگزما بر زندگی روزانه شما تأثیر گذاشته و یا علل بروز آن مشخص نباشد، به متخصص ارجاع داده می ­شوید. ​

عوارض اگزمای آتوپیک 

گاهی اوقات افراد مبتلا به اگزمای آتوپیک ممکن است درگیر مشکلات فیزیکی و روانی بیشتری شوند. ​

عفونت‌های پوستی باکتریایی 

از آنجایی­که اگزمای آتوپیک می‌تواند باعث ترک و شکستگی پوست گردد، خطر عفونت پوست با باکتری‌ها وجود دارد. اگر اگزمای خود را بخارانید و یا از روش‌های درمانی خود به درستی استفاده نکنید، این خطر افزایش می یابد. ​

علائم عفونت باکتریایی می‌تواند شامل موارد زیر باشد: 

ترشح مایع از پوست

یک دلمه زرد بر روی سطح پوست 

ظاهر شدن نقطه های سفید متمایل به زرد بر روی اگزما

متورم و دردناک شدن پوست 

درجه ‌حرارت بالا (‏تب)‏ و احساس ناخوشی 

علائم معمول شما نیز ممکن است به سرعت بدتر شوند و اگزما به درمان‌های معمول شما پاسخ ندهد. ​اگر فکر می‌کنید که پوست کودکتان عفونت کرده است، باید هر چه سریع‌تر به پزشک خود مراجعه کنید. آن‌ها معمولاً قرص،کپسول یا پماد آنتی‌بیوتیک، برای درمان عفونت تجویز می‌کنند و مطمئن می­شوند که التهاب پوستی کنترل شده تا به عفونت تبدیل نشود. اگر این موارد کمکی نکرده و یا علائم شما بدتر می‌شوند، به پزشک خود بگویید. زمانی که عفونت شما درمان شود، پزشک شما کرم و پمادهای جدیدی برای پیشگیری از آلودگی برایتان تجویز خواهد کرد. درمان قبلی باید متوقف شود. 

عفونت‌های پوستی ویروسی 

امکان آلوده شدن اگزما به ویروس هرپس سیمپلکس[19] که موجب تبخال[20] می‌شود نیز وجود دارد.این بیماری می‌تواند به یک بیماری خطرناک به نام اگزمای هرپتیکوم[21] تبدیل شود.

 ​علائم اگزمای هرپتیکوم شامل موارد زیر است: 

مناطقی از اگزمای دردناک که به سرعت بدتر می‌شوند.

گروهی از تاول‌های پر از مایع که باز می‌شوند و زخم‌های کوچک و کم عمقی بر روی پوست ایجاد می‌کنند. 

درجه‌ حرارت بالا و احساس ناخوشی در برخی موارد 

اگر فکر می‌کنید که شما و یا کودکتان ممکن است اگزمای هرپتیکوم داشته باشید، فوراً به پزشک خود مراجعه کنید. اگر نمی‌توانید به پزشکتان مراجعه کنید، به نزدیک‌ترین بیمارستان بروید. ​اگر تشخیص اگزمای هرپتیکوم برایتان داده شود، یک داروی ضد ویروس به نام آسیکلوویر[22] به شما داده خواهد شد. ​

اثرات روانی 

اگزمای آتوپیک علاوه بر جسم، می­تواند بر روان شما نیز تأثیر بگذارد. کودکان پیش‌دبستانی مبتلا به اگزمای آتوپیک ممکن است نسبت به کودکانی که این بیماری را ندارند، مشکلات رفتاری بیشتری مانند بیش‌فعالی داشته باشند. همچنین آن‌ها بیشتر به والدین خود وابسته هستند. ​

آزار و اذیت[23]

دانش آموزانی که اگزمای آتوپیک دارند، ممکن است بیشتر مورد آزار و اذیت و یا قلدری قرار گیرند. هر گونه قلدری می‌تواند برای کودک ضربه روحی سختی باشد. ​ممکن است بچه شما ساکت و منزوی شود. وضعیت را به معلم کودک­تان توضیح دهید و کودک­تان را تشویق کنید تا احساسش را برایتان بگوید. ​

مشکلات خواب 

مشکلات مربوط به خواب در میان افراد مبتلا به اگزما شایع هستند. ​کمبود خواب ممکن است بر خلق و خو و رفتار فرد تأثیر بگذارد. همچنین ممکن است تمرکز در مدرسه یا کار را دشوارتر کند. ​اگر کودک شما به خاطر اگزما در خوابیدن مشکل دارد، ممکن است در انجام تکالیف مدرسه خود موفق نباشد. بهتر است وضعیت را به معلمش توضح دهید تا آن را در نظر بگیرد. ​در زمان شعله­ ور شدن اگزما، کودک شما ممکن است به مرخصی از مدرسه نیاز داشته باشد. این امر ممکن است بر ادامه تحصیل آن­ها نیز تأثیر بگذارد. ​

اعتماد به نفس 

اگزمای آتوپیک می‌تواند بر اعتماد به نفس هم در بزرگسالان و هم در کودکان تأثیر بگذارد.

 ممکن است کنار آمدن با شرایط برای کودکان سخت باشد و منجر به ایجاد یک تصویر ضعیف از خود در ذهن آن­ها شود. ​اگر کودک به شدت فاقد اعتماد به نفس است، ممکن است بر توانایی او در رشد مهارت‌های اجتماعی تأثیر بگذارد. حمایت و تشویق به افزایش اعتماد به نفس کودکان شما کمک می‌کند و به آن‌ها نگرش مثبت­ تری در مورد ظاهرشان می‌دهد. ​

اگر در مورد اعتماد به نفس فرندتان نگران هستید، با پزشک­تان صحبت کنید. همراهی یک متخصص روان شناس[24] برای فرزندتان مفید خواهد بود.

[1] Atopic eczema

[2] dermatitis

[3] flare-up

[4] allergens

[5] hay fever

[6] emollients

[7] corticosteroids

[8] crust

[9] infectious

[10] bubble bath

[11] mites

[12] creases

[13] ointments

[14] dermatologist

[15] leathery

[16] dietitian

[17] lotion

[18] Topical

[19] herpes simplex

[20] cold sore

[21] eczema herpeticum

[22] acyclovir

[23] Bullying

[24] psychologist