اختلال هراس[1]

مقدمه

اختلال هراس به حملات مکرر و منظم هراس گفته می شود و اغلب دلیل مشخصی ندارد.

هر فردی در طول عمر خود احساس اضطراب و هراس را در زمان های خاصی تجربه کرده است که یک پاسخ طبیعی به شرایط استرس زا و خطرناک محسوب می شود.

هرچند فردی که اختلال هراس دارد احساس اضطراب، استرس و هراس به طور منظم و در هر زمانی تجربه می کند.

اضطراب

اضطراب احساس بی قراری است. درجات خفیف تا شدید دارد و شامل احساسات نگرانی و ترس می شود. چندین شرایط هستند که می توانند باعث اضطراب شدید شوند از جمله:

فوبیا (هراس)- ترس شدید و غیر منطقی از یک شیء، مکان، شرایط، احساس یا حیوان

اختلال اضطراب فراگیر[2](GAD)- شرایط مزمنی است که باعث ایجاد اضطراب و نگرانی مرتبط با شرایط مختلفی می شود.

اختلال استرس پس ترومایی[3]- شرایطی با علائم فیزیکی و روانی است و به دلیل رویدادهای هراس انگیز و ناراحت کننده ایجاد می شوند

حمله های هراس

حمله های هراس زمانی اتفاق می افتند که بدن شما هجوم علائم فیزیکی و روانشناختی (ذهنی) شدید را تجربه کند.

ممکن است احساس ترس فلج کننده، تشویش و اضطراب را تجربه کنید علاوه بر این احساس ممکن است علائم فیزیکی چون علائم زیر را تجربه کنید:

تهوع

تعریق

لرزش

احساس ضربان قلب نامنظم (تپش قلب)

تعداد حمله های هراس شما ممکن است به شدت شرایط شما بستگی داشته باشد. برخی از افراد یک یا دو حمله در ماه را تجربه می کنند و برخی دیگر چندین حمله در هفته.

حمله های هراس می توانند بسیار وحشت آور و شدید باشند اما خطرناک نیستند. یک حمله هراس هیچ صدمه فیزیکی به شما نمی زند اما اگر حمله هراس داشتید ممکن است در بیمارستان پذیرش شوید.

چه چیز باعث اختلال هراس می شود؟

مانند تمام شرایط سلامت روانی، دلیل اصلی اختلال هراس به طور کامل روشن نشده است.

هرچند تصور می شود احتمالا این شرایط با ترکیبی از عوامل فیزیکی و روانی ارتباط داشته باشد. برای مثال:

افتادگی دریچه میترال[4]

اختلال سیستم عصبی خودکار 

کم خونی

تاکی کاردی حمله ای دهلیزی[5]- مراحلی از ضربان قلب سریع و منظم که سریع شروع می شود و سریع پایان می گیرد

پرکاری تیرویید – زمانی که مقدار زیادی هورمون تیرویید وارد جریان خون می شود و باعث ایجاد ضربان قلب بالا، تعریق، لرزش و اضطراب می شود

دیابتی که به خوبی کنترل نشده باشد

تومورهای غده های آدرنال – تومورهایی که در غده های آدرنال ایجاد می شوند (دو غده سه گوش که در بالای کلیه ها قرار دارند)

سندروم کارسینویید – مجموعه ای از علائم که با تومور کارسینویید ایجاد می شوند و در سلولهای سیستم درون ریز رشد می کنند (غده هایی که هورمون ها را می سازند و ترشح می کنند)

سندروم زولینگر- الیسون- باعث تولید بیش از حد انسولین و کاهش قند خون (هیپوگلیسمی) می شود

تشخیص اختلال هراس

اگر علائم اختلال هراس یا اضطراب را مشاهده کردید (با توجه به مطالب بالا) با پزشک خود صحبت کنید.

اگر شاهد حمله های مکرر و پیش بینی نشده هراس حداقل یک بار در ماه بودید و از تکرار مداوم آنها نگرانی دارید برای شما تشخیص اختلال هراس می دهند.

درمان اختلال هراس

هدف از درمان اختلال هراس کاهش تعداد حمله های هراس و کم کردن شدت علائم است.

روان درمانی و دارو دو نوع درمان اصلی برای اختلال هراس محسوب می شوند.

داشتن اختلال هراس ممکن است روی رانندگی شما اثر بگذارد.

مشکلاتی که اختلال هراس ایجاد می کند

اختلال هراس قابل درمان است اما برای بهبودی کامل بهتر است هرچه زودتر به دنبال کمک های پزشکی باشید. درمان اختلال هراس اگر در مراحل اولیه باشد بسیار موثرتر است. اختلال هراس اگر درمان نشود می تواند تبدیل به یک بیماری ناتوان کننده شود. همچنین می تواند خطر ایجاد شرایط سلامت روانی را افزایش دهد از جمله:

هراس از مکان های باز یا بسته[6] یا سایر فوبیاهای دیگر

هراس از مکان های باز یا بسته ترس از قرار گرفتن در شرایطی است که فرار از آنها مشکل است یا اگر اتفاق ناگواری بیفتد کمک رسانی مشکل خواهد بود.

علائم

علائم حمله هراس می تواند وحشت زا و ناراحت کننده باشد.

این علائم به طور ناگهانی بدون هشدار و اغلب بدون هیچ دلیل روشنی بروز می کنند.

یک حمله هراس علاوه  بر احساس فلج کننده اضطراب، می تواند علائم متنوع دیگری نیز ایجاد کند: 

احساس می کنید قلبتان نامنظم می زند (تپش قلب)

تعریق

لرزش

گرگرفتگی

احساس سرما

تنگی نفس

احساس خفگی

درد سینه

تهوع

خواب آلودگی

احساس ضعف

بی حسی یا مور مور شدن

دهان خشک

احساس نیاز به رفتن به دستشویی

زنگ زدن گوش

احساس وحشت یا ترس از مرگ

دل آشوبه

احساس مور مور سر انگشتان

لرز

علائم فیزیکی حمله هراس، ناخوشایند و همچنین با افکار ترس و وحشت همراه هستند.

به همین دلیل افرادی که اختلال هراس دارند از حمله بعدی دچار هراس می شوند که باعث می شود چرخه "ترس از ترس" ایجاد شود و به احساس هراس افزوده شود.

گاهی علائم حمله هراس می تواند به قدری شدید باشد که باعث شود شما احساس حمله قلبی داشته باشید.

هرچند، باید بدانید علائم بالا رفتن ضربان قلب و تنگی نفس به حمله قلبی منجر نمی شوند. هرچند حمله های هراس می توانند گاهی هراس انگیز باشند اما باعث هیچ آسیب فیزیکی نمی شوند. افرادی که اختلال هراس دارند گاهی نسبت به این "احساس حمله قلبی" هوشیار می شوند و یاد می گیرند چطور علائم را کنترل کنند.

بیشتر حمله های هراس بین 5 تا 20 دقیقه طول می کشند. گزارش شده است برخی از حمله ها تا یک ساعت هم طول کشیده اند. هرچند، این احتمال وجود دارد که یک حمله بعد از حمله دیگر اتفاق افتاده باشد یا سطح بالای اضطراب بعد از حمله اول باقی مانده باشد.

حمله های هراس برگشتی

افرادی که اختلال هراس دارند به صورت دوره ای حمله های هراس برایشان اتفاق می افتد. برخی افراد یک یا دو بار در ماه دچار حمله می شوند، برخی دیگر چند بار در هفته دچار حمله می شوند.

افرادی که اختلال هراس دارند احساس دائمی ترس و اضطراب دارند. حمله های هراس مرتبط با اختلال هراس می توانند بسیار غیر قابل پیش بینی باشند.

اگر اختلال هراس دارید، ممکن است در مورد حمله بعدی هم احساس اضطراب داشته باشید.

زوال شخصیت

به هنگام حمله هراس علائم شما می توانند به قدری شدید و خارج از کنترل شما باشد که احساس کنید از شرایط، محیط و بدنتان جدا شده اید. به گونه ای که اگر خودتان مشاهده کننده بودید شرایط را بسیار غیرواقعی می دیدید.

این احساس جدا شدگی به زوال شخصیت معروف است. جدا شدن از شرایط باعث احساس آرامش نمی شود و حمله هراس را کمتر هراس آور نمی کند. در عوض باعث می شود این تجربه گیج کننده و گمراه کننده باشد.

دلایل 

همانند بسیاری از شرایط سلامت روان دلیل درست اختلال هراس به طور کامل شناخته نشده است.

تصور می شود که اختلال هراس احتمالا به دلیل ترکیبی از عوامل فیزیکی و روانی شکل گرفته باشد. برخی از این عوامل در پایین آمده اند:

تجربه های ترومایی در زندگی

یک تروما مثل داغ دیدگی گاهی احساس هراس و اضطراب را برمی انگیزد. این احساسات بعد از گذشت یک اتفاق آشکار می شوند یا این که ممکن است سال ها بعد به طور غیر منتظره شروع شوند.

ژنتیک

اگر عضوی از خانواده دچار اختلال هراس باشد تصور می شود عضو دیگر در معرض خطر اختلال هراس قرار گیرد. هرچند ماهیت دقیق این خطر مشخص نشده است.

انتقال دهنده های عصبی

انتقال دهنده های عصبی ترکیبات شیمیایی هستند که به طور طبیعی در مغز وجود دارند. تصور می شود عدم تعادل بین این ترکیبات شیمیایی خطر ایجاد شرایطی چون اختلال هراس را بالا می برند.

حساسیت زیاد به دی اکسید کربن

برخی از متخصصان بر این باورند که اختلال هراس با حساسیت افزایش یافته به دی اکسید کربن ارتباط دارد. تنفس در محیطی که سطح دی اکسید کربن بالایی دارد می تواند باعث اختلال هراس شود و تکنیک های تنفس می توانند به رهایی یا توقف حمله های هراس کمک کنند.

افکار مخرب

تئوری دیگری می گوید افرادی که حمله های هراس را تجربه می کنند تمایل دارند روی کوچکترین علائم فیزیکی تمرکز کنند و آن ها را به شکل مخرب تفسیر کنند. این افکار باعث فعال شدن پاسخ سیستم عصبی و باعث حمله هراس می شود.

تشخیص

افرادی که اختلال هراس دارند حمله های هراس را تجربه خواهند کرد.

هرچند، همه کسانی که حمله هراس دارند برایشان اختلال هراس تشخیص داده نمی شود.

حمله های هراس

برخی از افراد در پاسخ به شرایط خاص حمله هراس را تجربه می کنند. برای مثال، ممکن است فوبیا (ترس فلج کننده) از فضای بسته (کلاستروفوبیا) داشته باشند و وقتی با فضای بسته مواجه می شوند به آنها حمله هراس دست می دهد.

در حالی که افرادی که فوبیا دارند فقط زمانی دچار حمله هراس می شوند که با چیزی مواجه شوند که ترس آنها را برانگیزاند، حمله های هراس افرادی که اختلال هراس  دارند معمولا بدون هشدار و بدون هیچ دلیل واضحی اتفاق می افتند.

به این معنی که اختلال هراس تنها زمانی تشخیص داده می شود که حمله های هراس غیرمنتظره و راجعه را تجربه کنید و حمله ها بعد از دست کم یک ماه نگرانی و اضطراب مداوم از حمله های بعدی اتفاق بیفتند.

با پزشک خود صحبت کنید

پزشکتان از شما می خواهد علائمی را که تجربه می کنید شرح دهید. همچنین از شما می پرسد که هر چند وقت یک بار و در چه شرایطی علائم اتفاق می افتند. 

بسیار مهم است به پزشک خود در مورد احساس و علائمی که روی شما تاثیر می گذارند، صحبت کنید.

هرچند گاهی برای شخص مشکل است بتواند با شخصی دیگر راجع به احساسات، عواطف و زندگی شخصی خود صحبت کند، سعی کنید مضطرب و معذب نشوید.

لازم است پزشک شما از علائم شما درک درستی داشته باشد تا بتواند تشخیص درست بدهد و بهترین درمان را به شما پیشنهاد دهد.

معاینات فیزیکی

پزشکتان ممکن است بخواهد معاینات فیزیکی انجام دهد تا به دنبال نشانه های شرایط فیزیکی باشد که باعث ایجاد علائم شما شده اند.

برای مثال، غده تیرویید پرکار (پرکاری تیرویید) گاهی علائمی مشابه علائم حمله هراس ایجاد می کند.

پزشک شما با مشخص کردن شرایط پزشکی زمینه ای می تواند به تشخیص درست برسد.

درمان

هدف از درمان اختلال هراس کاهش تعداد حمله های هراس و کم کردن شدت علائم است.

روان درمانی و دارو دو روش اصلی درمان اختلال هراس محسوب می شوند.

بسته به شرایط شخصی شما ممکن است نیاز به یکی از این درمان ها یا ترکیبی از هر دو داشته باشید.

اگر روان درمانی را ترجیح می دهید احتمالا به شکل درمان رفتاری شناختی (CBT) خواهد بود. اگر جواب ندهد، دارو به شما پیشنهاد می شود.

قبل از آن که هر کدام از درمان ها را انتخاب کنید پزشک شما در مورد تمام گزینه ها با شما صحبت می کند و مزیت های هر کدام را به شما می گوید و شما را از خطرهای احتمالی عوارض جانبی مطلع می کند.

برای هر شخص هیچ درمانی به تنهایی جواب نمی دهد و احتمالا قبل از آن که بخواهید درمان دیگری را پیدا کنید که از آن جواب بگیرید لازم است درمان های دیگری را نیز امتحان کنید. درمانی که به شما پیشنهاد می شود به سطح سلامت، شدت شرایط و الویت های شخصی شما بستگی دارد.

مهم است بدانید درمان شما شامل چه چیز می شود. اگر نکته ای را متوجه نمی شوید از پزشکتان بخواهید با جزئیات بیشتر برایتان توضیح دهد.

درمان رفتاری شناختی 

روان درمانی ثابت کرده است که مزیت های طولانی مدت دارد و برای درمان اختلال هراس توصیه می شود. معمولا به شکل درمان رفتاری شناختی (CBT) خواهد بود.

درمانگر از شما می پرسد که در زمان حمله هراس شما چه واکنشی دارید و زمانی که یک حمله را تجربه می کنید چه فکر می کنید.

زمانی که شما و درمانگرتان متوجه افکار و باورهای منفی شدید، می توانید روی جایگزینی آنها با افکار متعادل و واقعی تر کار کنید. درمانگر شما می تواند به شما روش هایی برای تغییر رفتارتان نیز آموزش دهد و مواجهه با حمله های هراس بعدی را برایتان آسانتر کند.

زمانی که تحت درمان CBT هستید باید به طور مرتب پزشک خود را ببینید تا بتواند پیشرفت شما را ارزیابی کند و ببیند چطور عمل می کنید.

گروه های حمایتی

گروههای حمایتی می توانند اطلاعات مفید در اختیار شما قرار دهند و به شما توصیه کنند چطور می توانید به طور موثری اختلال هراس را کنترل کنید. همچنین این گروه ها راه خوبی برای آشنایی با افرادی است که تجربیات مشابه دارند.حمله های هراس گاهی می توانند هراس آور و منزوی کننده باشند بنابراین، اگر بدانید افراد دیگری هم هستند که احساسات و عواطفی مانند شما را تجربه می کنند شاید برایتان مفید باشد.

داروهای ضد افسردگی 

داروهای ضد افسردگی اغلب با افسردگی ارتباط دارند اما می توان از آنها برای درمان شماری از شرایط روانی دیگر بهره گرفت. 

داروهای ضد افسردگی را باید به مدت دو تا چهار هفته قبل از آن که تاثیر خود را نشان دهند مصرف کنید. بنابراین، مهم است به مصرف آنها ادامه دهید حتی اگر فکر کنید جواب نمی دهند. تنها زمانی باید داروهای تجویزی را کنار بگذارید که پزشک شما مخصوصا توصیه کند آنها را دیگر مصرف نکنید.

داروهای مهار کننده انتخابی بازجذب سروتونین[7](SSRI) و داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای دو نوع مهم داروهای ضد افسردگی هستند که اغلب به شما توصیه می کنند برای درمان اختلال هراس مصرف کنید.

زمانی که شروع به مصرف یک نوع دارو می کنید باید پزشک شما در فاصله های زمانی دو، چهار، شش و دوازده هفته ای شما را ارزیابی کند. این کار به شما اجازه می دهد درباره هر مشکلی که در ارتباط با دارو دارید با پزشک خود صحبت کنید و به پزشکتان امکان می دهد بهترین درمان را انتخاب کند. همچنین به شما امکان می دهد اگر بخواهید نوع دیگری از داروها را امتحان کنید.

مهار کننده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRI)

نوعی داروی ضد افسردگی هستند که با افزایش ماده شیمیایی به نام سروتونین در مغز کار می کنند.

آنها شایعترین داروی ضد افسردگی تجویز شده برای درمان اختلال هراس هستند. معمولا با دوز کم شروع می شود تا بدن به دوز بالاتر عادت کند.

داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای

اگر SSRI ها مناسب نبودند یا علائم شما بعد از 12 هفته مصرف بهبود نیافتند پزشک شما تجویز نوع دیگری داروی ضد افسردگی را شروع می کند. داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای به روشی مشابه SSRI ها عمل می کنند. آنها سطح ترکیبات شیمیایی نورآدرنالین و سروتونین مغز شما را تنظیم می کنند که تاثیر مثبتی روی احساسات و خلق و خوی شما می گذارد.

کلونازپام

کلونازپام داروی دیگری است که اغلب برای درمان صرع استفاده می شود و گاهی برای اختلال هراس نیز تجویز می شود.

ارجاع

اگر شرکت در گروه های حمایتی، CBT و دارو درمانی به علائم اختلال هراس شما کمک نکردند ممکن است شما را به یک متخصص سلامت روان ارجاع دهند.

یک متخصص سلامت روان از شرایط شما یک ارزیابی کلی انجام می دهد. از شما در مورد درمان های قبلی و تاثیر آنها سوال می پرسند. همچنین از شما در مورد چیزهایی که در زندگیتان روی شرایطتان اثر می گذارند یا این که چه حمایتی از خانواده و دوستانتان دریافت می کنید سوال می شود.

متخصص می تواند برای شما یک برنامه درمانی تنظیم کند که به طور موثری علائم شما را درمان خواهد کرد. نوع متخصص سلامت روانی که به او ارجاع داده می شوید به شرایط شخصی شما بستگی دارد. برای مثال ممکن است:

به روانپزشک ارجاع دهند – یک پزشک آموزش دیده که متخصص سلامت روان است؛ یک روانپزشک یکی از متخصصان حوزه سلامت روان است که اجازه دارد نسخه بنویسد

روانشناس بالینی- متخصص آموزش دیده در مطالعات علمی رفتار انسانی و پروسه های ذهنی است و تنها روی ارزیابی و درمان سلامت روان تمرکز می کند: یک روانشناس بالینی به شما کمک می کند به طور موثری اضطراب و حمله های هراس را کنترل کنید.

کارهایی که برای کمک به خودتان می توانید انجام دهید

چندین تکنیک خودیاری است که می توانید با آنها برای درمان علائم اختلال هراس به خودتان کمک کنید.

برخی از این تکنیک ها در زیر لیست شده اند:

همانجا که هستید بمانید

در صورت امکان باید به هنگام حمله هراس در جایی که هستید بمانید. حمله تا یک ساعت پایان می یابد، بنابراین، لازم است زمانی که رانندگی می کنید برای امنیت خودتان ماشین را کنار بکشید و پارک کنید.

تمرکز

اگر دچار حمله هراس شدید به خودتان یادآوری کنید که افکار و احساسات هراس انگیز در نهایت رفع خواهند شد.

به هنگام حمله، سعی کنید روی چیزهای غیر تهدیدآمیز و قابل رویت مثل گذر زمان روی ساعت یا اقلام سوپرمارکت تمرکز کنید.

نفس های عمیق آرام بکشید

زمانی که به شما حمله هراس دست داد سعی کنید روی تنفس خودتان تمرکز کنید. اگر خیلی سریع نفس بکشید احساس هراس و اضطراب بدتر می شوند. سعی کنید آرام و عمیق نفس بکشید در همان حال با هر دم و بازدم تا سه بشمارید.

ترستان را به چالش بکشید

زمانی که دچار حمله هراس شدید، سعی کنید ترس خود را بشناسید و آن را به چالش بکشید. می توانید با یادآوری مداوم به خودتان که ترستان واقعی نیست و در عرض چند دقیقه رفع خواهد شد به این هدف دست یابید.

تجسم خلاق

چیزهای زیادی هستند که به هنگام حمله هراس از ذهن شما عبور می کنند برای مثال، برخی از افراد به فاجعه یا مرگ فکر می کنند. به جای تمرکز روی افکار منفی سعی کنید روی تصاویر مثبت تمرکز کنید.

به جایی یا شرایطی فکر کنید که باعث می شود احساس خوب، آرامش و راحتی داشته باشید. زمانی که این تصویر را در ذهن خود آوردید سعی کنید روی آن تمرکز کنید. این کار به دور کردن ذهن شما از این شرایط و کم کردن علائم شما کمک می کند.

مثبت اندیشیدن مشکل است مخصوصا اگر مدت زمان طولانی منفی اندیشیده باشید. تجسم خلاق تکنیکی است که نیازمند تمرین است اما به تدریج متوجه تغییرات مثبت در نحوه تفکراتتان راجع به خود و دیگران می شوید.

با حمله هراس نجنگید

جنگیدن با حمله هراس اغلب آن را بدتر می کند. تلاش برای مقاومت و ناتوان دیدن خودتان، احساس اضطراب و هراس را افزایش می دهد.

به جای آن به هنگام حمله هراس، با پذیرش آن به خودتان قوت قلب بدهید هرچند که ممکن است شما را معذب کند و کنار آمدن با علائمتان مشکل باشد اما حمله هراس کشنده نیست. روی این واقعیت تمرکز کنید که در نهایت تمام می شود و شما نهایت سعیتان را خواهید کرد تا بگذرد.

آرامش

زمانی که حمله هراس به شما دست می دهد ممکن است احساس مداوم استرس و اضطراب داشته باشید مخصوصا در مورد این که زمان حمله بعدی کی خواهد بود. یاد گرفتن آرام ماندن می تواند به رهایی از این فشار کمک کند و همچنین ممکن است به شما کمک کند در زمان حمله هراس با آن به طور موثری کنار بیایید.

برخی از افراد در جستجوی درمان های مکمل هستند مثل ماساژ و رایحه درمانی تا به آنها برای حفظ آرامش کمک کند. فعالیتهایی مثل یوگا و پیلاتس نیز می توانند مفید واقع شوند. شما نیز می توانید تکنیک های تنفس و آرام سازی را تمرین کنید  که به هنگام حمله های هراس به کم کردن علائم شما کمک خواهند کرد.

ورزش

ورزش منظم مخصوصا ورزش های هوازی به کاهش استرس و رهاسازی فشار کمک می کنند. همچنین به مغز شما کمک می کنند تا ماده سروتونین آزاد کند که به بهبود خلق وخوی شما کمک می کند.

توصیه می کنیم افراد بزرگسال 64-19 سال هر هفته حداقل 150 دقیقه (دو ساعت و سی دقیقه) ورزش ایروبیک ملایم- شدید مثل دوچرخه سواری یا قدم زدن سریع را انجام دهند.

همچنین باید فعالیت های تقویت کننده ماهیچه را دو روز یا بیشتر در هفته انجام دهند که روی تمام گروه های اصلی عضلات کار می شود (پاها، باسن، پشت، شکم، سینه، شانه ها و بازوها).

اگر به مدت طولانی ورزش نکرده اید از پزشک خود بخواهید قبل از شروع برنامه جدید ورزش، بدن شما را ارزیابی کند.

رژیم غذایی

سطح متغیر قند خون می تواند در علائم حمله هراس نقش داشته باشد. بنابراین، باید رژیم سالم و متعادلی داشته باشید، به طور منظم غذا بخورید و از خوردن خوراکی ها و نوشیدنی های شیرین پرهیز کنید. همچنین از کافئین، الکل و سیگار دوری کنید زیرا می توانند در حمله های هراس نقش داشته باشند.

عوارض

اختلال هراس قابل درمان است اما برای بهبودی کامل بسیار مهم است که هر چه زودتر به دنبال مراقبت های پزشکی باشید زیرا اگر درمان در مراحل اولیه انجام شود بسیار موثرتر خواهد بود.

اختلال هراس تشخیص داده نشده و درمان نشده تبدیل به یک بیماری ناتوان کننده و منزوی کننده می شود. همچنین می تواند شما را در معرض خطر بیماری های روانی قرار دهد.

هراس از مکان های باز[8] و هراس های دیگر

هراس از مکان های باز ترس از قرارگیری در شرایطی است که فرار از آن مشکل است یا اگر اتفاق ناگواری بیفتد کمک در راه نخواهد بود.

اگر هراس از مکان های باز دارید، ترک خانه، وارد محیط جامعه شدن و سفر به تنهایی می تواند اضطراب شدیدی ایجاد کند. بسیاری از افرادی که هراس از مکان های باز دارند از فعالیتهای روزمره به دلیل فوبیای (هراس) خود اجتناب می کنند.   

هراس از مکان های باز شرایطی است که می تواند همراه با اختلال هراس ایجاد شود. افرادی که اختلال هراس دارند می توانند هراس از مکانهای باز داشته باشند زیرا می ترسند در مکانهای عمومی دچار حمله هراس شوند.

احتمالا نگرانید که حمله هراس در مکانهای عمومی برای شما معذب کننده خواهد بود یا این که در صورت نیاز به سختی می توانید کمک بگیرید. همچنین نگرانید که در مکانهای عمومی که ترک کردن آنها دشوار است مثل قطار دچار حمله هراس شوید.

اگر هراس از مکانهای باز دارید ترک خانه احتمالا برایتان دشوار است مخصوصا اگر به اعضای خانواده یا یک دوست قابل اعتماد دسترسی نداشته باشید.

اگر اختلال هراس دارید احتمال این که دچار ترس یا فوبیاهای دیگر شوید که اغلب غیرمنطقی هستند نیز وجود دارد. برای مثال، ممکن است از یک شیء خاص یا یک فعالیت خاص واهمه داشته باشید و همان باعث شروع حمله شما شود.

کودکان

اختلال هراس بیشتر در نوجوان ها شایع است تا در کودکان کم سن وسال تر.

حملات هراس مخصوصا برای کودکان و بچه های خردسال ناتوان کننده است. اختلال هراس شدید روی رشد و یادگیری آنها اثر می گذارد. ترس از حملات هراس ممکن است مانع از به مدرسه رفتن کودکان و حضور در جامعه شود. همچنین ممکن است تمرکز روی تکالیف مدرسه برایشان سخت باشد.

تشخیص اختلال هراس در کودکان معمولا با گرفتن شرح حال پزشکی مفصل و انجام معاینات فیزیکی کامل همراه است تا دلیل فیزیکی این علائم روشن شوند.

احتمالا غربالگری اختلالات اضطرابی دیگر نیز برای کمک به تشخیص دلیل حملات هراس کودک شما لازم است.

حملات هراس در کودکان اغلب با رویدادهای ناخوشایند همراه است مثل جیغ کشیدن و گریه و سرعت بالای تنفس 

اگر کودک شما نشانه ها و علائم اختلال هراس را به مدت زمان طولانی نشان داد ممکن است پزشکتان کودک شما را به یک متخصص ارجاع دهد تا ارزیابی بیشتری انجام شود.

این متخصص احتمالا یک دوره روان درمانی را برای کودکتان توصیه می کند مثل رفتار درمانی شناختی (CBT).

سوء مصرف الکل و مواد مخدر

برخی از مطالعات نشان داده اند شرایطی که باعث اضطراب شدید می شود مثل اختلال هراس نیز می تواند خطر مشکلات مصرف الکل یا مواد مخدر را افزایش دهد.

علائم فلج کننده یا اثرات جانبی داروهای تجویزی و مواد مخدر می توانند علائم اضطراب را شدت بخشند.

سیگار و کافئین نیز می توانند علائم اضطراب شما را بدتر کنند پس شما باید سیگار را ترک کنید (اگر سیگاری هستید) و میزان کافئین رژیم غذایی خود را کاهش دهید.

[1] Panic disorder

[2] generalised anxiety disorder

[3] post-traumatic stress disorder

[4] Mitral Valve Prolapse

[5] Paroxysmal atrial Tachycardia

[6] Agoraphobia

[7] Selective serotonin reuptake inhibitors

[8] agoraphobia