آسم

آسم یک بیماری شایع و طولانی مدت است که میتواند موجب سرفه، خس خس سینه، گرفتگی قفسه سینه و نفس نفس زدن[1] شود.

شدت این علائم از یک فرد به فرد دیگر متفاوت است. آسم میتواند در بیشتر مواقع و در بیشتر افراد به خوبی کنترل شود، اگر چه که بعضی افراد ممکن است مشکلات پایدار بیشتری داشته باشند.

گاها علائم آسم میتواند به تدریج یا ناگهانی بدتر شود. این امر به عنوان "حمله ی آسم "[2] شناخته میشود، اگرچه که گاهی پزشکان از اصطلاح "تشدید"[3] استفاده میکنند.

حملات شدید ممکن است نیازمند درمان در بیمارستان و تهدید کننده حیات باشد، اگرچه که این شرایط غیرمعمول است.

چه چیزی موجب آسم می شود؟

آسم به دلیل التهاب لوله های کوچکی که به آنها برونش میگویند و هوا را به داخل یا خارج شش ها هدایت میکنند، ایجاد میشود. اگر شما مبتلا به آسم هستید، برونش ها ملتهب بوده و نسبت به حال عادی حساس تر هستند. وقتی شما در تماس با ماده ای قرار میگیرید که ریه های شما را تحریک میکند- به عنوان محرک شناخته میشود- راه های هوایی شما تنگ شده و ماهیچه های اطراف آن منقبض میشود و تولید موکوس چسبنده (خلط) افزایش میابد.

محرک های شایع آسم شامل:

مایت های خانگی که در گرد و خاک زندگی می کنند

مو و خز حیوانات

گرده

دود سیگار

ورزش

عفونت های ویروسی

آسم همچنین ممکن است بواسطه موادی (آلرژن ها یا مواد شیمیایی) که در محل کار استشمام میشوند، ایجاد شود. اگر فکر میکنید علائم تان در محل کار بدتر میشوند و در روز های تعطیل بهتر میشوند، با پزشک خود صحبت کنید.

علت این که چرا بعضی افراد به آسم مبتلا میشوند، به طور کامل شناخته نشده است، اگرچه که شناخته شده است که اگر شما سابقه خانوادگی این بیماری را داشته باشید، احتمال ابتلا به آن در شما بیشتر است.

آسم در هر سنی من جمله کودکان کم سن و سال و افراد مسن میتواند ایجاد شود.

چه کسانی مبتلا می شوند؟

آسم معادل 1 نفر در هر 12 بزرگسال و 1 نفر در هر 11 کودک ایجاد می شود. آسم در بزرگسالان در زنان بیشتر از مردان شایع است.

آسم چگونه درمان می شود؟

در حالی که هیچ درمانی برای آسم وجود ندارد، تعدادی از روش های درمانی وجود دارد که می تواند به کنترل وضعیت و بیماری کمک کند. درمان بر پایه دو هدف مهم است، که این اهداف بدین گونه هستند:

بهبود علائم

پیشگیری از ایجاد علائم و حملات در آینده

برای بیشتر افراد، این امر شامل استفاده گاه به گاه- یا به طور شایع تر، روزانه- از داروها، معمولا به صورت مصرف استنشاقی میشود. با این حال، شناسایی و اجتناب از عوامل احتمالی نیز مهم است.

شما باید یک برنامه شخصی، با توافق پزشک و پرستارتان برای رویارویی با آسم داشته باشید، که شامل اطلاعاتی درباره داروهایی که لازم است مصرف کنید، این که چگونه میتوان تشخیص داد چه هنگامی علائمتان درحال تشدید هستند و این که چه اقداماتی هنگام ایجاد علائم باید انجام داد، میشود.

دورنما و پیش آگهی

برای بسیاری از افراد، آسم یک شرایط طولانی مدت است- مخصوصا اگر اولین بار در بزرگسالی به آن دچار شده باشند.

علائم آسم معمولا با درمان قابل کنترل و بهبودی هستند، اگرچه که در بعضی افراد مبتلا به آسم با پایداری طولانی مدت ممکن است تنگ شدن دائمی راه های هوایی و مشکلات پایدارتری ایجاد شود.

برای کودکانی که مبتلا به آسم هستند، ممکن است در طی سال های نوجوانی این وضعیت از بین برود یا بهبود یابد، اگرچه که ممکن است بعدها عود کند. احتمال بیشتری دارد که آسم دوران کودکی متوسط یا شدید، بعدها عود کند.

علائم آسم

علائم آسم میتواند از خفیف تا شدید متغیر باشد. بیشتر افراد فقط گاهی علائم را تجربه میکنند، اگرچه که تعداد کمی از افراد بیشتر اوقات مشکلاتی خواهند داشت.

موارد زیر علائم اصلی آسم هستند:

خس خس سینه ( هنگامی که نفس می کشید صدایی شبیه به سوت ایجاد می شود)

کوتاهی نفس

گرفتگی قفسه سینه- که ممکن است احساس کنید بندی محکم دور قفسه سینه بسته شده است.

سرفه

این علائم اغلب در شب و اوایل صبح بدتر میشوند، مخصوصا اگر بیماری به خوبی کنترل نشده باشد. این علائم همچنین میتوانند در پاسخ به یک محرک خاص، مانند ورزش یا قرارگیری در معرض آلرژن ایجاد یا تشدید شوند.

اگر خودتان یا فرزندتان مبتلا به آسم هستید، با پزشک خود صحبت کنید. همپنین اگر آسم شما تشخیص داده شده است و متوجه شده اید که کنترل علائم مشکل است، باید با پزشک یا پرستار مخصوص این بیماری صحبت کنید.

حملات آسم

وقتی که علائم آسم به طور مشخصی تشدید میشوند، این وضعیت به عنوان حمله آسم یا "تشدید حاد آسم "[4] شناخته میشود. 

حملات آسم معمولا به آرامی ایجاد میشوند، گاهی اوقات جدی و شدید شدن آنها دو روز یا بیشتر طول میکشد، اگرچه که بعضی افراد مبتلا به آسم مستعد حملات شدید ناگهانی و غیرمنتظره هستند. مهم است که حملات خیلی زود تشخیص داده شوند و اقدام مناسب صورت گیرد.

در طی حمله آسم ، علائمی که در بالا توصیف شدند، ممکن است بدتر شوند و – اگر شما از قبل تحت درمان هستید- داروی استنشاقی شما ممکن است به خوبی شرایط عادی عمل نکند.

اگر شما آسم خود را با استفاده از دستگاهی به نام پیک فلومتر [5] پایش کنید احتمالا در اوج یا پیک جریان بازدم شما افت وجود داشته باشد.

علائم یک حمله آسم مشخصا شدید میتواند شامل موارد زیر شود:

داروی استنشاقی معمول شما به خوبی شرایط عادی به بهبود علائم کمک نمی کند یا کلا اثری ندارد.

خس خس سینه، سرفه و گرفتگی سینه، که شدیدتر و پایدار میشوند.

تنفس سریع تر

ضربان قلب سریع

احساس خواب آلودگی، خستگی یا سرگیجه

لب ها و انگشتانتان آبی رنگ میشوند. (سیانوز)

اگر خودتان یا شخص دیگری علائم حمله شدید آسم را داشت، برای درخواست فوری کمک با 115 تماس بگیرید.

علل آسم

مشخص نیست که دقیقا چه عاملی موجب آسم میشود، اگرچه که احتمالا ترکیبی از عوامل در آن دخیل هستند.

بعضی از این عوامل ممکن است ژنتیکی باشند. با این حال، تصور میشود تعدادی از عوامل محیطی نیز در ایجاد آسم نقش دارند. این عوامل شامل آلودگی، کلر در استخرهای شنا و استاندارد های جدید بهداشتی ( به عنوان "فرضیه بهداشت"[6] شناخته میشود) می باشد. درحال حاضر شواهد کافی جهت اطمینان از این که این عوامل میتوانند موجب آسم شوند، وجود ندارد، اگرچه که انواع مختلفی از محرک های محیطی مانند گرد و خاک، سرما و دود ممکن است آن را بدتر کنند.

چه کسانی در معرض خطر هستند؟

اگرچه که علت آسم ناشناخته است، تعدادی از عوامل که میتوانند احتمال ایجاد آسم در شما را افزایش دهند، شناسایی شده اند. این عوامل شامل:

تاریخچه خانوادگی آسم یا شرایط و بیماری های مرتبط به آلرژی دیگر مانند: اگزما، حساسیت غذایی یا تب یونجه ( به عنوان بیماری های آتوپیک شناخته میشوند).

مبتلا بودن به بیمار آتوپیک دیگری

ابتلا به برونشیولیت (عفونتی شایع در ریه در دوران کودکی)در دوران کودکی

قرارگیری در معرض دود تنباکو در دوران کودکی، مخصوصا اگر مادر شما نیز در دوران بارداری سیگار می کشیده است.

به دنیا آمدن زودرس، مخصوصا اگر بعد از تولد شما به یک دستگاه ونتیلیشن (تهویه هوا) جهت حمایت از نفس کشیدن نیاز داشته اید.

داشتن وزن کم در زمان تولد در نتیجه رشد محدود در رحم

بعضی افراد همچنین ممکن است به دلیل شرایط کاری شان در معرض خطر ابتلا به آسم باشند.

محرک های آسم

در افراد مبتلا به آسم لوله های کوچکی (برونش) که هوا را به داخل و خارج از ریه انتقال می دهند، ملتهب شده و نسبت به حالت عادی حساس تر میشوند. این بدین معنی است که وقتی شما در تماس با عاملی که ریه هایتان را تحریک میکند ( یک محرک)، قرار میگیرد، راه های هوایی تنگ شده، ماهیچه های اطرافشان منقبض میشود و تولید موکوس چسبنده (خلط) افزایش می یابد.

علائم آسم به واسطه طیفی از محرک ها میتوانند ایجاد شوند، من جمله:

عفونت های لوله تنفسی- مخصوصا عفونت هایی که راه های هوایی فوقانی را متاثر کند. مانند: سرماخوردگی و آنفولانزا

آلرژن ها- من جمله گرده، مایت های خانگی، مو یا پر حیوانات

محرک های موجود در هوا- من جمله دود سیگار، بخارات شیمیایی و آلودگی های جوی

داروها- مخصوصا دسته مسکن هایی که NSAID یا ضدالتهاب های غیر استروئیدی نامیده میشوند، که شامل آسپرین و ایبوپروفن میباشند و بتا بلاکر ها که گاهی اوقات جهت درمان فشار خون بالا یا بعضی از انواع بیماری های قلبی تجویز میشوند.

احساسات- من جمله استرس یا خندیدن

غذاهای حاوی سولفیت ها- موادی که به طور طبیعی در برخی مواد غذایی  و نوشیدنی ها مانند کنسانتره آب میوه ها، مربا و بسیاری از غذاهای فراوری شده یا از قبل پخته شده یافت می شوند.

شرایط آب و هوا- من جمله تغییر ناگهانی در دما، هوای سرد، روز های بادی، توفان همراه با رعد وبرق، هوایی بسیار گرم با کیفیت ضعیف، روزهای مرطوب و شرجی

شرایط داخل خانه- من جمله کپک یا رطوبت و نم، مایت ها و مواد شیمیایی فرش ها و کف پوش ها.

ورزش

حساسیت غذایی- من جمله حساسیت به آجیل ها یا مواد غذایی دیگر

وقتی که محرک های آسم خود را بشناسید، می توانید به کنترل بیماری خود با تلاش در جهت اجتناب از آنها کمک کنید.

آسم شغلی (آسمی که به دلیل شرایط کاری ایجاد می شود)

در بعضی موارد، آسم با موادی که ممکن است در محل کار درمعرض آنها قرار بگیرید، در ارتباط باشد. این نوع آسم به عنوان آسم شغلی شناخته میشود.

بعضی از شایع ترین عوامل آسم شغلی که گزارش شده اند، شامل قرارگیری در معرض موارد زیر است:

ایزوسیانات ها (موادی شیمیایی که اغلب در اسپری های رنگ یافت می شود)

آرد و گرد و غبار

کلوفونی (ماده ای که اغلب در بخارات لحیم کاری یافت می شود)

لاتکس

حیوانات

صنایع چوب

اگر به طور مداوم در معرض موادی این چنینی در محل کار خود هستید، ممکن است شما در معرض خطر افزایش یافته ای برای ابتلا به آسم شغلی باشید.

مشاغلی که به طور شایع در ارتباط با این بیماری هستند، شامل نقاشی با اسپری های رنگی، نانواها و شیرینی پزها، پرستاران، کارگران صنایع شیمیایی، نگهدارنده حیوانات، جوشکار، فراوری مواد غذایی و کارگران چوب می باشند.

تشخیص آسم

اگر علائم تیپیک آسم را داشته باشید، پزشکتان اغلب قادر خواهد بود که آسم را تشخیص دهد. آنها میخواهند بدانند چه زمانی و هر چند وقت یک بار علائم ایجاد میشوند و از هرچیزی که متوجه شده اید ممکن است ایجاد علائم را تحریک کند ،آگاه شوند. پزشک شما همچنین ممکن است از شما بپرسد که آیا شما بیماری آلرژیک (اتوپیک)  دیگری مانند اگزما و تب یونجه دارید یا خیر، این بیماری ها اغلب درکنار آسم ایجاد می شود. تعدادی از آزمایشات و تست ها را میتوان جهت تایید تشخیص انجام داد. این تست ها در زیر توصیف شده اند:

تشخیص آسم در کودکان میتواند مشکل باشد، چراکه بسیاری از بیماری های دیگر میتوانند علائم مشابهی در نوزادان ایجاد کنند. همچنین آزمایش هایی که در زیر توضیح داده شده اند همیشه برای کودک مناسب نیستند.

علاوه بر این ممکن است گاهی اوقات پزشک شما توصیه کند که کودکتان از داروی استنشاقی آسم به عنوان یک درمان موقت استفاده کند. اگر این کار به بهبودی علائم فرزندتان کمک کرد، احتمالا او مبتلا به آسم است.

اسپیرومتری

آزمایشی تنفسی که اسپیرومتری نامیده میشود، اغلب جهت ارزیابی این امر که ریه های شما چقدر خوب عمل میکنند، انجام میشود. 

این تست شامل یک نفس عمیق کشیدن و انجام هرچه سریعتر بازدم در وسیله ای که در دهان قرار میگیرد و به ماشینی به نام اسپیرومتر وصل است، میشود.

آزمایش اوج جریان بازدمی(پیک فلومتری)

یک وسیله کوچک دستی که به عنوان پیک فلومتر[7] شناخته میشود، میتواند جهت اندازه گیری این که شما به چه سرعتی میتوانید در یک بازدم هوا را از ریه های خود خارج کنید، استفاده شود. این عمل پیک جریان بازدم شما را نشان میدهد .

آزمایشات دیگر

همچنین بعضی افراد ممکن است به تعدادی آزمایشات اختصاصی تر نیاز داشته باشند. این آزمایشات ممکن است تشخیص آسم را تایید کند یا به تشخیص انواع مختلف آن کمک کند. این امر به شما و پزشک کمک می کند تا درمان خود را برنامه ریزی کنید.

پاسخ گویی راه های هوایی

این آزمایش هنگامی که با استفاده از آزمایشات ساده تری که در بالا گفته شد، نتوان به تشخیصی واضحی رسید، برای تشخیص آسم استفاده میشود. این آزمایش نحوه  واکنش راه های هوایی شما هنگام تماس با محرک را ارزیابی میکند.

ارزیابی التهاب راه هوایی

تست های آلرژی

در صورتی که آسم شما با حساسیت های به خصوصی مانند حساسیت به مایت ها، گرده یا غذاها، مرتبط است، آزمایش پوستی یا آزمایش خون میتواند جهت تایید تشخیص استفاده شوند.

درمان آسم

داروهای تسکین دهنده  استنشاقی : جهت تسکین سریع علائم آسم تجویز میشوند.

داروی استنشاقی معمولا حاوی دارویی است که به آن بتا-2- آگونیست کوتاه اثر میگویند، که بواسطه شل کردن عضلات اطراف راه های هوایی عمل میکند. این امر به راه های هوایی اجازه میدهد گشاد تر شده و درنتیجه تنفس آسان تر خواهد شد. 

تسکین دهنده های استنشاقی، التهاب راه های هوایی را کاهش نمی دهند، بنابراین موجب بهبودی آسم برای مدتی طولانی نمیشوند- آنها فقط برای تسکین علائم استفاده میشوند.

سالبوتامول[8] و تربوتالین[9] مثال هایی از داروهای تسکینی آسم هستند. این ها معمولا داروهایی ایمن با عوارض جانبی اندکی میباشند، مگر این که بیش از حد استفاده شوند.

این داروها اگر آسم به خوبی کنترل شده باشد درصورتی که ضروری باشند مورد استفاده قرار میگیرند( به طور منظم و سر ساعت استفاده نمی شوند و فقط در مواقع احساس تنگی نفس استفاده می شوند). هر شخصی که نیاز به استفاده سه بار یا بیشتر در یک هفته از این داروها داشته باشد، باید روش درمانی خود را مجدد بررسی کند.

به هرفردی که به آسم مبتلاست باید داروی تسکین دهنده استنشاقی داده شود.

دارو های استنشاقی پیشگیری کننده

داروهای استنشاقی پیشگیری کننده در طول زمان به نحوی عمل میکنند که میزان التهاب و حساسیت راه های هوایی و احتمال وقوع حملات آسم را کاهش دهند.

برای کنترل آسم این داروها باید به طور مداوم و منظم (معمولا دو و گاها یک بار در روز) و همیشگی استفاده شوند.

گاهی اوقات برای این که از مزایای داروهای استنشاقی پیشگیری کننده بهره مند شوید باید به صورت روزانه از آن استفاده کنید. ممکن است گاها همچنان به تسکین دهنده های استنشاقی جهت تسکین علائمتان نیاز پیدا کنید، ولی اگر نیاز شما به آنها ادامه دار شد، باید درمان خود را مجددا بررسی کنید.

داروهای استنشاقی پیشگیری کننده معمولا حاوی دارویی به نام کورتیکوراستروئید استنشاقی است. بکلومتازون، بودزونید، فلوتیکازون، سیکلوزونید و مومتازون مثال هایی از داروهای پیشگیری کننده هستند.

اگر شما به علائمی بیشتر از علائم گاه به گاه آسم دچار میشوید و مشخصا اگر احساس میکنید بیش از دوبار در هفته به استفاده از داروهای تسکینی استنشاقی نیاز دارید، درمان پیشگیری کننده به طور منظم باید برای شما تجویز شود.

بعضی از کورتیکواستروئید های استنشاقی گاها میتوانند موجب عفونت های خفیف قارچی ( برفک دهانی) در دهان و گلو شوند، بنابراین حتما پس از استنشاق یک دوز دارو کاملا دهان خود را شست و شو دهید. همچنین استفاده از یک وسیله جداکننده[10] این خطر را کاهش میدهد. 

سیگارکشیدن میتواند اثرات داروهای استنشاقی پیشگیری کننده را کاهش دهد.

درمان های دیگر و درمان های اضافی

دارو های استنشاقی تسکینی با عملکرد طولانی

اگر آسم شما به درمان های اولیه پاسخ نداد، ممکن است با موافقت تیم پزشکی، دوز داروی استنشاقی پیشگیری کننده ای که مصرف میکنید افزایش یابد. اگر این دوز علائم آسم شما را کنترل نکرد، ممکن است داروی استنشاقی حاوی دارویی به نام تسکین دهنده هایی با عملکرد طولانی (برونکودیلاتور ها با عملکرد طولانی[11]/ اگونیست بتا2 با عملکرد طولانی[12] یا LABA) نیز برای شما تجویز شود.

داروهای پیشگیری کننده دیگر

اگر تجویز کارامد درمان با داروهای استنشاقی پیشگیری کننده و تسکین دهنده ها با عملکرد طولانی همچنان در کنترل علائم آسم موفق نبودند، ممکن است داروهای مکمل دیگری امتحان شوند. دو داروی جایگزین شامل:

انتاگونیست های رسپتور لوکوترین- قرص هایی که قسمتی از واکنش شیمیایی دخیل در تورم (التهاب) در راه های هوایی را مسدود میکنند.

تئوفیلین ها- قرص هایی با شل کردن عضلات اطراف راه های هوایی به گشاد شدن آنها کمک میکنند و همچنین عوامل ضد التهابی نسبتا ضعیفی نیز هستند.

استروئید های خوراکی

اگر آسم شما همچنان تحت کنترل نیست، ممکن است استفاده منظم قرص های استروئیدی برایتان تجویز شود. این درمان معمولا توسط متخصص بیماری های تنفسی کنترل میشود.

امالیزوماب (زولایر)[13]

امالیزوماب که همچنین به عنوان زولایر هم شناخته میشود، اولین داروی دسته جدیدی از داروهاست که به یکی از پروتئین های دخیل در پاسخ ایمنی متصل میشود و سطح آن را در خون کاهش میدهد. این امر احتمال ایجاد واکنش ایمنی و در نتیجه ایجاد حمله های آسمی را کاهش میدهد.

استفاده از این دارو برای بزرگسالان و کودکان بزرگتر از 6 سال مبتلا به آسم مجاز است.

ترموپلاستی برونش[14]

یک روش نسبتا جدید است که می تواند در برخی موارد آسم شدید مورد استفاده قرار گیرد. این روش درمانی بوسیله تخریب تعدادی از عضلات اطراف راه های هوایی که در ریه ها عمل میکند می باشد که میتواند موجب کاهش توانایی این عضلات در تنگ کردن راه های هوایی شود.

حملات آسمی

یک برنامه شخصی برای مقابله با آسم (قسمت زیر را ببینید) به شما کمک میکند تا علائم ابتدایی حمله آسم را بشناسید و بدانید چگونه نسبت به آن پاسخ دهید و چه زمانی در جست و جوی کمک پزشکی باشید.

در بیشتر موارد، توصیه شده است که به اقدامات زیر عمل کنید:

فورا یک یا دو پاف از داروی تسکینی استنشاقی خود مصرف کنید.

بنشینید و سعی کنید نفس های آرام و مداوم بکشید.

اگر احساس نکردید که حالتان بهتر شده است، هر دو دقیقه (هر دقیقه یک پاف) دو پاف از داروی استنشاقی تسکینی خود را مصرف کنید (تا 10 پاف میتوانید مصرف کنید)- اگر یک جداکننده دارید، راحت تر است که از آن استفاده کنید.

اگر به صورتی که در بالا گفته شد از داروی استنشاقی خود استفاده کردید و باز هم بهتر نشدید یا اگر مدام نگران هستید با 115 تماس بگیرید.

اگر آمبولانس در طی 10 دقیقه نیامد و شما همچنان احساس ناخوشی می کردید قدم سوم را تکرار کنید.

اگر علائمتان بهبود پیدا کرد لازم نیست با 115 تماس بگیرید، ولی همچنان باید در عرض 24 ساعت باید به پزشک یا پرستار آسم مراجعه کنید.

اگر در بیمارستان پذیرش شدید، برای شما ترکیبی از اکسیژن، دارو های تسکینی و پیشگیری کننده تجویز میشود تا آسم شما تحت کنترل درآید.

لازم خواهد بود تا برنامه شخصی مقابله با آسم شما مجددا پس از حمله بررسی شود، تا علت ایجاد حمله شناسایی شود و در آینده از آن اجتناب شود.

برنامه شخصی مقابله با آسم

به عنوان بخشی از ارزیابی اولیه شما باید به همراه پزشک یا پرستار آسم خود یک برنامه شخصی مقابله با آسم تنظیم کنید.

اگر به دلیل حمله آسم در بیمارستان بستری شدید، قبل از رفتن به خانه باید یک برنامه جدید (یا بررسی مجدد برنامه قبلی) به شما داده شود.

برنامه مقابله با آسم باید شامل اطلاعاتی درباره داروهای آسم شما باشد و به شما کمک کند تا تشخیص دهید چه زمانی علائم شما درحال تشدید هستند و چه اقداماتی باید برای آن انجام دهید. همچنین باید اطلاعاتی درباره این که اگر دچار حمله آسم شدید چه اقداماتی باید انجام دهید، به شما بدهد.

به عنوان بخشی از برنامه ی مقابله با آسم  ممکن است به شما پیک فلومتر داده شود. این روش به شما این امکان را میدهد تا به جای این که جهت بررسی وضعیت آسم خود فقط متکی به علائم باشید، از این روش هم جهت وضعیت و کنترل آسم استفاده کنید، بنابراین شما میتوانید بدتر شدن شرایط را زودتر تشخیص دهید و اقدامات مناسب را انجام دهید.

آسم شغلی

در صورت ابتلا به آسم مرتبط با شرایط شغلی (آسم شغلی)، جهت تایید تشخیص، شما به متخصص دستگاه تنفسی ارجاع میشوید. اگر کارفرمای شما خدمات بهداشت شغلی دارد، باید به مسئول ایمنی و بهداشت نیز اطلاع داده شود.

کارفرمای شما موظف از شما در برابر علل آسم شغلی محافظت کند. همچنین گاهی اوقات این امکان وجود دارد که محرک ایجاد آسم شغلی را از محل کارتان  حذف یا آن را جایگزین کنید، در قسمت دیگری از کارخانه کار کنید، یا تجهیزات حفاظتی تنفسی بپوشید.

با این حال، ممکن است لازم باشد به صورت ایده آل طی 12 ماه پس از ایجاد علائم، تغییر شغل یا تغییر محل و دور شدن از محیط کاریتان را نیز در نظر بگیرید.

زندگی کردن با آسم

زندگی روزانه

با یک درمان و مدیریت درست، آسم به هیچ وجه نباید زندگی روزمره شما ( من جمله خواب) را محدود کند. شما باید جهت دست یابی به این هدف، با متخصصین سلامت همکاری کنید و در این جهت تلاش کنید.

شما همچنین باید بتوانید تشخیص دهید چه زمانی بیماری آسم تان دارد از کنترل خارج میشود و اگر این چنین شد چه باید کرد.

خوابیدن

علائم آسم معمولا در شب بدتر میشوند.  این بدین معنی است که ممکن است بعضی شب ها به دلیل سرفه یا تنگی سینه از خواب بیدار شوید. اگر کودک شما به آسم مبتلا است، کم خوابی میتواند بر رفتار و تمرکز و همچنین توانایی یادگیری تاثیر بگذارد.کنترل موثر آسم با درمان های توصیه شده توسط پزشک یا پرستار علائم را کاهش خواهد داد، تا شما یا فرزندتان بهتر بخوابید.

ورزش

گاها افراد مبتلا به آسم فقط در حین ورزش دچار علائم میشوند. معمولا این امر نشانه این است که به طور کلی آسم شما میتواند بهتر کنترل شود.

اگر شما یا فرزندتان در حین ورزش یا پس از آن دچار علائم آسم میشوید، با پزشک خود صحبت کنید. به احتمال زیاد وی علائم عمومی و برنامه مقابله با آسم شخصی شما را بررسی می کنند تا از کنترل شدن شرایط اطمینان حاصل کنند.

پزشک شما همچنین ممکن است موارد زیر را به شما توصیه کند:

مطمئن شوید افرادی که همراه آنها ورزش میکنید از این که شما مبتلا به آسم هستید، مطلع باشند.

سطح حرکات ورزشی خود را به تدریج افزایش دهید.

هر زمان که ورزش میکنید، داروی استنشاقی تسکینی خود را به همراه داشته باشید.

دقیقا قبل از این که شروع به گرم کردن کنید از داروی اسنتشاقی تسکینی خود استفاده کنید.

همیشه بدن خود را گرم و سپس (بعد از ورزش) سرد کنید.

اگر در حین ورزش دچار علائم شدید، ورزش خود را متوقف کنید، از داروی اسنتشاقی تسکینی خود استفاده کنید و صبر کنید تا احساس کنید بهترید و سپس دوباره شروع کنید.

رژیم غذایی

اکثر افراد مبتلا به آسم میتوانند یک رژیم غذایی عادی و سالم داشته باشند. گاها افراد مبتلا به آسم ممکن است حساسیت غذایی داشته باشند که محرک آسم بوده و لازم از است از غذاهایی مانند شیر گاو، تخم مرغ، ماهی، صدف، محصولات تخمیری، آجیل ها و بعضی از غذاهای حاوی مواد رنگی و مواد نگه دارنده اجتناب کنند. با این حال این امر، امری شایع نیست.

محرک های خود را بشناسید

مهم است که با یادداشت هر عاملی که علائم تان را تشدید میکند یا با استفاده از پیک فلومتر حین قرارگیری در شرایطی خاص، محرک های احتمالی آسم خود را شناسایی کنید.

اجتناب از بعضی محرک ها، مانند آلودگی هوا، بیماری ها و شرایط آب و هوایی خاص، میتواند دشوار باشد. با این حال، اجتناب از محرک های دیگر مانند مایت ها، اسپورهای قارچی، موی حیوانات و داروهایی که موجب ایجاد علائم شما میشوند، امری امکان پذیر است. مطمئن شوید تیم پزشکی شما درباره محرک های علائمی که خودتان به آنها اشاره کرده اید، تحقیقاتی را انجام داده و آن ها را میشناسند.

عوارض آسم

کیفیت زندگی

آسمی که بد کنترل شده است میتواند تاثیراتی منفی بر کیفیت زندگی شما داشته باشد. این شرایط میتواند موجب:

خستگی (خستگی بیش از حد)

عملکرد پایین یا غیبت از کار یا مدرسه

مشکلات روانی- من جمله استرس، اضطراب و افسردگی

اختلال در کار و اوقات فراغت به دلیل مراجعه غیر منتظره به پزشک یا بیمارستان

تاخیر در رشد و بلوغ در کودکان

همچنین ممکن است  اگر کودکان نتوانند در بازی ها، ورزش ها و فعالیت های اجتماعی شرکت کنند، احساس کنند از جمع دوستانشان طرد شده اند.

عوارض تنفسی

در مواردی نادر آسم میتواند منجر به تعدادی عوارض تنفسی جدی من جمله موارد زیر شود:

پنومونی

کلاپس قسمتی از شش یا تمام قسمت های آن

نارسایی تنفسی- وقتی است که سطح اکسیژن در خون به طور خطرناکی پایین است، یا سطح دی اکسید کربن به طور خطرناکی بالا میرود.

status asthmaticus (حملات آسمی شدید و طولانی مدت که به درمان های عادی پاسخ نمیدهد)

تمامی این شرایط تهدید کننده حیات هستند و به درمان پزشکی نیاز دارند.

آسم و بارداری

به دنبال تغییراتی که در حین بارداری در بدن رخ میدهد، بسیاری از خانم ها درمیابند که علائم آسم شان در هنگام بارداری تغییر میکند. بعضی زن ها متوجه میشوند که در حین بارداری آسم شان بهبود میابد، درحالی که دیگران متوجه شده اند که بدتر میشود. برای بعضی دیگر نیز تغییری نمیکند.

شدیدترین علائم آسم در زنان باردار بین هفته 24 تا 36 بارداری اتفاق می افتد. سپس علائم در ماه آخر بارداری به طور مشخصی کاهش می یابند.

تنها 10 درصد زنان علائم آسم را حین زایمان تجربه میکنند و این علائم معمولا با استفاده از داروی تسکینی قابل کنترل است.

اطمینان از اینکه بیماری شما در دوران بارداری به خوبی کنترل میشود، مهم است، چراکه کنترل ضعیف آسم میتواند منجر به عوارضی مانند پره اکلامپسی[15]، زایمان زودرس و رشد کم جنین در رحم شود. کنترل خوب آسم همچنین میتواند احتمال بروز مشکلات حین زایمان را به حداقل برساند. شما باید با استفاده از همان روشی که قبل از بارداری آن را مدیریت میکردید، در این دوران نیز آن را مدیریت کنید. داروهایی که برای آسم استفاده میشوند، مخصوصا آنهایی که استنشاق میشوند- به طور کلی داروهایی ایمن جهت مصرف در دوره بارداری و شیردهی محسوب میشوند. با این حال، اگر لازم باشد جهت کنترل آسم انتاگونسیت رسپتور لکوترین مصرف کنید، شما ممکن است  تصمیم بگیرید ( با مشورت با پزشک یا کلینیک آسم و متخصص زنان و زایمان) که به مصرف این داروها ادامه دهید یا خیر باتوجه به این نکته که خطری که آسم کنترل نشده برای شما و فرزندتان دارد احتمالا بسیار بیشتر از خطر ناشی از مصرف این داروهاست.

آسم در مدرسه

بیشتر کودکانی که آسم شان به خوبی کنترل شده است، میتوانند به طور کامل دروس را آموخته و در فعالیت های مدرسه شرکت کنند، بدون این که بیماری آنها را متاثر کند. با اینحال، اطمینان از به روز بودن اطلاعات مدرسه درمورد داروهای آسم فرزندتان، میزان مصرف و زمان نیاز به مصرف آنها، امری مهم است.

همچنین ممکن است لازم باشد یک داروی استنشاقی تسکینی نیز برای مدرسه تهیه کنید تا درصورتی که فرزندتان در طی مدرسه دچار علائم آسم شد، از آن استفاده کنند. کارکنان مدرسه باید بتوانند بدتر شدن علائم آسم را تشخیص دهند و بدانند در صورت ایجاد حمله باید چه اقداماتی انجام دهند، مخصوصا کارکنانی که بر ورزش یا دروس فیزیکی نظارت دارند.

ارتباط با دیگران

بسیاری از افراد مبتلا به بیماری های بلند مدت، احساساتی مانند استرس، اضطراب و افسردگی را تجربه میکنند.

ممکن است صحبت کردن درباره تجربیات شما از آسم با افراد دیگری که در موقعیت مشابه هستند، برایتان مفید باشد.اگر احساس افسردگی میکنید، با پزشک خود صحبت کنید. آنها قادر به انجام مشاوره و پشتیبانی خواهند بود. متناوباً، خدمات پشتیبانی از افسردگی را در منطقه خود پیدا کنید.

[1]  Breathlessness: به عنوان دیسپنه نیز شناخته میشود. به معنی نفس های کوتاه یا دشواری در تنفس

[2] asthma attack

[3] exacerbation

[4] "acute asthma exacerbation"

[5] peak flow meter

[6] hygiene hypothesis

[8] salbutamol

[9] terbutaline

[10] spacer device

[11] long-acting bronchodilator: دارو هایی که موجب گشاد شدن برونش ها میشوند.

[12] long-acting beta2- agonist, or LABA

[13] Omalizumab (Xolair)

[14] Bronchial thermoplasty

[15]  اختلال فشار خون در دوران بارداری که با با فشار خون سیستولیک بیشتر از ۱۴۰ میلی‌متر جیوه یا دیاستولیک بیشتر از ۹۰ میلی‌متر جیوه مشخص میشود.