زکریا چکاپ

آرتریت روماتوئید 

آرتریت روماتوئید وضعيتی مزمن است که منجر به درد، التهاب و گرفتگی در مفصل ها می شود. دست ها، پاها و مچ دستها عمدتا متاثر از این بیماری هستند اما ممکن است در دیگر بخش های بدن نیز مشکلاتی ایجاد نماید. ممکن است در برخی دوره های زمانی علائم تشدید شوند که با عنوان دوره عود بیماری شناخته می شود. پیش بینی دوره عود بیماری ممکن است دشوار باشد اما در صورت درمان می توان تعداد دوره های عود بیماری را کاهش داده و از ایجاد آسیب های درازمدت به مفصل ها پیشگیری کرده و یا آن ها را به حداقل رساند. 

چه زمانی باید به دنبال توصیه های پزشکی باشیم؟ 

اگر گمان می کنید علائمی از آرتریت روماتوئید را دارید، بهتر است با پزشک خود مشورت کنید، او می تواند علت اصلی را شناسایی نماید.  تشخیص زودهنگام آرتریت روماتوئید حائز اهمیت است چرا که درمان زودهنگام این بیماری، می تواند سبب توقف تشدید شرایط شده و خطر ایجاد مشکلات بیشتر مانند آسیب های مفصلی را کاهش مي دهد. 

چه عواملی سبب آرتریت روماتوئید می شود؟ 

آرتریت روماتوئید یک بیماری خودایمنی است. به این معنا که سیستم ایمنی شما که معمولا با عفونت ها مبارزه می کند، به سلول هایی حمله می کند که مفصل های شما را پوشش می دهند و به اشتباه سبب التهاب، گرفتگی و دردناک شدن آن ها می شوند.  در طول زمان، این کار می تواند به خود مفصل، غضروف و استخوان کنار آن نیز آسیب وارد کند. مشخص نیست که چه عاملی منجر به این مشکل در سیستم ایمنی می شود، با این حال اگر شما زن باشید، سابقه خانوادگی آرتریت روماتوئید داشته و یا سیگاری باشید، بیشتر در معرض خطر قرار دارید. 

چه کسانی به این بیماری مبتلا می شوند؟ 

این بیماری می تواند بزرگسالان در هر سنی را تحت تاثیر قرار دهد اما در اغلب موارد بین سنین 40 تا 50 سال آغاز می شود. زنان حدود سه برابر بیشتر از مردان مبتلا به این بیماری می شوند. 

آرتریت روماتوئید چگونه درمان می شود؟ 

درمان قطعی برای آرتریت روماتوئید وجود ندارد اما تشخیص و معالجه مناسب و زودهنگام، به افراد مبتلا امکان می دهد تا بتوانند دوره های زمانی چند ماهه و یا حتی چند ساله را بین زمان های عود بیماری داشته و زندگی فعال داشته و شغل خود را به صورت منظم ادامه دهند. 

گزینه های اصلی درمانی شامل موارد زیر است : 

داروهایی که به صورت طولانی مدت و برای تسکین علائم و کند کردن روند پیشرفت بیماری تجویز می شوند. 

مراقبت های پشتیبانی کننده مانند فیزیوتراپی و کاردرمانی[1] برای ایجاد تحرک و یافتن شیوه هایی برای هر نوع مشکلی که شما در فعالیت های روزمره با آن مواجهید.

جراحی به منظور تصحیح مشکلاتی که در مفصل ها ايجاد شده است. 

عوارض احتمالی

ابتلا به آرتریت روماتوئید میتواند منجر به چندین مشکل دیگر نیز شود و در نتیجه علائم بیشتری را ایجاد کرده و حتی می تواند کشنده نیز باشد. 

عوارض احتمالی شامل سندرم تونل کارپال، التهاب دیگر بخش های بدن ( مانند ریه ها، قلب، چشم ها ) و افزایش خطر حملات قلبی و سکته مغزی می باشد. 

اطمینان از کنترل مناسب آرتریت روماتوئید به کاهش خطر عوارضی از این قبیل کمک می نماید. 

علائم آرتریت روماتوئید 

آرتریت روماتوئید عمدتا مفصل ها را درگیر می کند اما ممکن است سبب ایجاد مشکلاتی در دیگر بخش های بدن نیز بشود. 

علائم آرتریت روماتوئید در اغلب موارد به تدریج و در طول چند هفته گسترش می یابد اما ممکن است مواردی وجود داشته باشد که در آن پیشرفت سریع بیماری تنها در طول چند روز ایجاد شود. 

این علائم از فردی به فرد دیگر متفاوت هستند. آن ها می توانند ایجاد شده و از بین بروند و حتی در طول زمان تغییر یابند. شما ممکن است گاهی اوقات دوره عود بیماری را در صورت تشدید شرایط خود تجربه کرده و با شدت یافتن علائم روبرو شوید. 

علائمی که مفصل ها را درگیر می کنند 

آرتریت روماتوئید شرایطی است که در اغلب موارد مفصل ها را متاثر می کند. این بیماری می تواند منجر به مشکلاتی در هر یک از مفصل های بدن شود، اما مفصل های کوچک دست و پا اغلب نخستین مواردی هستند که درگیر می شوند. 

آرتریت روماتوئید عمدتا به صورتی متقارن مفصل ها را درگیر می کند (هر دو سمت بدن در یک زمان و به یک اندازه)، اما در تمامی موارد این چنین نخواهد بود. 

علائم اصلی آرتریت روماتوئید در تاثیرگذاری بر مفصل ها در زیر بیان شده است. 

درد 

درد مفصل بر اثر آرتریت روماتوئید معمولا دردی نبض دار[2] و ناراحت كننده است. این درد معمولا صبح ها و پس از دوره ای از عدم تحرک تشدید می شود. 

گرفتگی 

ممکن است در مفاصل متاثر از آرتریت روماتوئید نوعی حس گرفتگی ایجاد شود. برای مثال اگر دستان شما درگیر شده باشند، شما قادر به خم کردن کردن کامل انگشتان خود نخواهید بود. 

همانند درد مفصل ها، گرفتگی نیز در اغلب موارد صبح ها و پس از دوره ای از عدم تحرک تشدید می شود. گرفتگی های صبح هنگام که بر اثر نوع ديگری از التهاب مفاصل به نام استئوآرتریت[3] ايجاد شده باشد در فاصله 30 دقیقه پس از بیدار شدن به تدریج از بین می رود اما گرفتگی های صبح هنگام آرتریت روماتوئید معمولا بیش از این میزان دوام می یابد. 

ورم، گرمی و سرخی 

پوشش مفصل های درگیر در آرتریت روماتوئید دچار التهاب می شود که می تواند سبب ورم مفصل و گرمی آن شده و درد به هنگام لمس را به همراه داشته باشد. 

در برخی افراد، ورم های شدید که ندول روماتوئید[4] نامیده می شود می تواند زیر پوست و در حول مفصل های درگیر گسترش یابد. 

دیگر علائم 

در کنار مشکلاتی که سبب درگیر شدن مفصل ها می شود، برخی افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید مجموعه ای از علائم کلی دیگر را نیز تجربه می کنند، برای مثال : 

حرارت بالا ( تب ) 

تعریق 

کاهش اشتها 

کاهش وزن 

التهاب همراه با آرتریت روماتوئید می تواند در برخی موارد منجر به مشکلاتی در دیگر بخش های بدن نیز شود، برای مثال خشکی چشم در صورت تحت تاثیر قرار گرفتن چشم ها و یا درد در ناحیه قفسه سینه در صورتیکه قلب و یا ریه ها تحت تاثیر قرار گرفته باشد. 

چه زمانی باید به دنبال توصیه های پزشکی باشیم؟ 

اگر گمان می کنید علائمی از آرتریت روماتوئید را دارید، بهتر است با پزشک خود مشورت کنید. 

برخی شرایط وجود دارد که می تواند سبب مشکلاتی مانند درد مفصل و گرفتگی شود، بنابراین تشخیص صحیح حائز اهمیت می باشد. 

تشخیص هرچه سریعتر آرتریت روماتوئید اهمیت ویژه ای دارد چرا كه درمان زودهنگام میتواند مانع از تشدید شرایط شده و خطر ایجاد مشکلات بیشتر مانند آسیب به مفصل را کاهش دهد. 

عوامل خطرساز احتمالی 

برخی عوامل میتواند خطر گسترش آرتریت روماتوئید را افزایش دهد که شامل موارد زیر است : 

شرایط ژنتیکی – برخی شواهد نشان می دهند که آرتریت روماتوئید می تواند ارثی باشد، با این حال خطر به ارث بردن این بیماری پایین است چرا که شرایط ژنتیکی تنها نقش کوچکی را در این زمینه بازی می کند. 

هورمون ها – آرتریت روماتوئید در زنان رایج تر از مردان است با این حال، این نکته به صورت قطعی تایید نشده است. 

سیگار کشیدن – برخی شواهد نشان می دهد که افراد سیگاری با خطر بیشتری از گسترش آرتریت روماتوئید مواجه هستند. 

تشخیص آرتریت روماتوئید 

تشخیص آرتریت روماتوئید می تواند دشوار باشد چرا که شرایط بسیاری وجود دارد که منجر به گرفتگی و التهاب مفصل می شود، ضمن اینکه آزمایش قطعی برای این بیماری وجود ندارد. اگر گمان می کنید علائمی از آرتریت روماتوئید را دارید، بهتر است با پزشک خود مشورت کنید، وی می تواند علت را شناسایی نماید. 

مراجعه به روماتولوژیست 

روماتولوژیست معاینه جسمانی را انجام میدهد. وی همچنین در مورد علائم از شما سوالاتی خواهد پرسید. 

بسیار مهم است که در مورد علائم خود و نه تنها مواردی که از نظر خودتان اهمیت دارد با پزشک خود صحبت کنید، این کار به پزشک کمک می کند تا تشخیص صحیحی داشته باشد. ممکن است پزشک آزمایشات خون را نیز برای کمک به تایید تشخیص خود درخواست کند. 

آزمایش خون 

هیچ آزمایش خونی نمی تواند به صورت قطعی وجود آرتریت روماتوئید را اثبات کرده و یا آن را رد کند اما برخی آزمایش ها می توانند شرایط احتمالی مربوط به این بیماری را نشان دهند. برخی از آزمایش های اصلی مورد استفاده در زیر آمده اند. 

سرعت رسوب گلبول های قرمز (ESR) [5]

پروتئین واکنشی سی (CRP) [6]

شمارش کامل سلول های خونی [7]

فاکتور روماتوئید و آنتی بادی ضد سیترولین[8]

تصویربرداری از مفصل 

شماری از دیگر ارزیابی ها نیز برای بررسی التهاب و آسیب به مفصل صورت می گیرد. این کار می تواند به تمايز انواع متفاوت آرتریت کمک کرده و برای نظارت بر نحوه پیشرفت بیماری شما در طول زمان مورد استفاده قرار گیرد.  بررسی هایی که برای تشخیص و نظارت بر آرتریت روماتوئید مورد استفاده قرار می گیرند شامل موارد زیر هستند : 

عکس برداری با اشعه ایکس 

تصویر برداری فراصوت 

تصویر سازی تشدید مغناطیسی (MRI) 

درمان آرتریت روماتوئید 

متوقف نمودن پیشرفت بیماری 

داروهایی وجود دارد که برای کمک به متوقف کردن آرتریت روماتوئید و پيشگیری از تشدید آن و کاهش خطر ایجاد مشکلات بیشتر مورد استفاده قرار می گیرند. 

این داروها به دو دسته تقسیم می شوند : داروهای ضد روماتیسمی اصلاح کننده بیماری (DMARDs)[9] و درمان بیولوژیک. 

داروهای ضد روماتیسمی اصلاح کننده بیماری (DMARDs) 

اگر تشخیص داده شود که شما مبتلا به آرتریت روماتوئید هستید، در این صورت ترکیبی از قرص های DMARD به عنوان بخشی از درمان اولیه برای شما تجویز خواهد شد، این داروها به صورتی ویژه در تسکین علائم بیماری و کاهش روند پیشرفت آن موثر هستند. 

DMARDs های بسیار متفاوتی وجود دارند که می توانند مورد استفاده باشند از جمله متروترکساید، لفلونوماید، هیدروکسی کلروکین و سولفاسالازین. 

درمان های بیولوژیک 

درمان های بیولوژیک شکل جدیدتری از درمان آرتریت روماتوئید هستند. و شامل اتانرسپت[10]، اینفلکسی مب[11]، آدالیمومب[12]، سرتولیزامب، گولیمومب، ریتوکسی مب، اباداسپت و توسیلیزاماب می شود. 

آن ها معمولا در ترکیب با متوتریکساید یا DMARD های دیگر استفاده می شوند و در حالت عادی تنها در صورتی استفاده می شوند که این داروها به صورت منفرد موثر واقع نشوند. 

تسکین درد 

علاوه بر داروهای مورد استفاده برای کنترل پیشرفت آرتریت روماتوئید، ممکن است نیاز به مصرف داروهایی برای تسکین درد نیز وجود داشته باشد. این داروها شامل : استامینوفن، ایبوپروفن ، پردنیزولون و .. هستند. 

درمان های پشتیبانی کننده 

فیزیوتراپی 

فیزیوتراپیست می تواند به بهبود تناسب اندام و قوای عضلات کمک کرده و مفصل های شما را منعطف تر کند.  او همچنین می تواند به تسکین درد با استفاده از کمپرس سرد یا گرم یا تحریک الکتریکی عصب از راه پوست (TENS) [13] نیز کمک کند. دستگاه TENS یک پالس الکتریکی کوچک را به مفصل درگیر ارسال می کند که پایانه های عصبی[14] را بی حس می کند و میتواند به کاهش درد آرتریت روماتوئید کمک کند. 

کار درمانی[15]

اگر آرتریت روماتوئید سبب ایجاد مشکلاتی در انجام کارهای روزمره شده باشد، کار درمانی می تواند کمک کننده باشد.  یک کاردرمانگر می تواند تمرین ها و توصیه هایی را به شما ارائه دهد که به محافظت از مفصل ها در اوقاتی که شما در خانه یا محل کار به سر می برید، کمک می کند. 

برخی انواع پشتیبانی ها از مفصل های شما، مانند آتل نیز توصیه می شود. علاوه بر این برخی توصیه های کمک کننده می تواند شامل كمك به باز کردن در ظروف شیشه ای ( مربا و .... ) و باز کردن شیر آب باشد. 

مراقبت از پاها

اگر شما دچار مشکلاتی در پاهای خود شده اید، پزشك ممکن است بتواند به شما کمک کند. در این زمینه برخی انواع پشتیبانی ها از مفصل ها یا استفاده از کفی کفش نیز می تواند، منجر به تسکین درد شود. 

جراحی 

گاهی اوقات علی رغم استفاده از داروها، آسیب به مفصل ها می تواند ایجاد شود. در چنین مواردی، شما ممکن است نیاز به جراحی برای کمک به بازیابی توانایی خود در استفاده از مفصل ها داشته باشید. 

همچنین برای کاهش درد یا اصلاح بدشکلی ها نیز جراحی توصیه می شود. 

درمان های مکمل و جایگزین 

افراد بسیاری که مبتلا به آرتریت روماتوید هستند درمان های مکمل مانند موارد زیر را امتحان می کنند : 

ماساژ 

طب سوزنی

کايروپراکتیک

در برخی موارد، هیچ نوع شواهدی در خصوص موثر بودن این روش ها در طولانی مدت وجود ندارد یا شواهد کمی وجود دارد ، با این حال برخی افراد ممکن است فواید کوتاه مدتی را از آن ها بدست آورند. 

مکمل های غذایی و تغییرات رژیم غذایی 

شواهد محکمی برای بیان این امر که تغییرات در رژیم غذایی می تواند منجر به بهبود آرتریت روماتوئید می شود، وجود ندارد. با این حال برخی افراد مبتلا به این بیماری احساس می کنند که علائمشان پس از مصرف غذاهای معینی، تشدید می شود. 

اگر گمان میکنید که این امر در مورد شما نیز صادق است، پرهیز از غذاهای مشکل ساز برای چند هفته برای مشاهده تاثیر آن بر علائم، مفید خواهد بود. با این حال، باید اطمینان یابید که رژیم کلی غذایی شما سالم بوده و متعادل می باشد. شواهد کمی در مورد استفاده از مکمل ها در آرتریت روماتوئید وجود دارد، با این حال برخی از این موارد در پیشگیری از عوارض جانبی داروهایی که شما احتمالا مصرف می کنید، مفید خواهد بود. برای مثال، مکمل های کلسیم و ویتامین دی می تواند به پیشگیری از پوکی استخوان کمک کند یا اگر شما مکمل های استروئید و فولیک اسید را دریافت کنید، از برخی عوارض جانبی متوتروکساید پیشگیری خواهد شد.

همچنين، برخی شواهد نشان می دهند که استفاده از مکمل های روغن ماهی می تواند به کاهش درد مفصل و گرفتگی ایجاد شده بر اثر آرتریت روماتوئید کمک کند. 

زندگی با آرتریت روماتوئید 

مدیریت فردی 

تحت کنترل در آوردن آرتریت روماتوئید در مقابله با آسیب های که بر روی شیوه زندگی شما وارد می شود، کمک کننده خواهد بود. دوره های آموزشی خودمراقبتی فردی برای آموزش تاکتیک هایی برای زندگی مثبت در کنار آرتریت وجود دارد. این تاکتیک ها شامل آرام سازی و تمرینات هوازی برای کمک به کنترل درد، تمرینات تعیین هدف و تفکر مثبت برای کمک به شما در جهت کنترل بیماری می باشد. 

احساسات و عواطف  شما 

مقابله با ماهیت غیر قابل پیش بینی آرتریت روماتوئید می تواند دشوار باشد. در بعضی روزها درد و گرفتگی بسیار شدیدتر از روزهای دیگر خواهد بود و هیچ راهی برای اطلاع از زمان عود بیماری وجود نخواهد داشت.

ماهیت دشوار این بیماری می تواند به این معنا باشد که برخی افراد دچار افسردگی یا اضطراب می شوند. گاهی این احساسات می تواند مربوط به کنترل ضعیف درد یا خستگی باشد. زندگی با هر نوع بیماری طولانی مدتی احتمالا منجر به ایجاد مجموعه ای از احساسات متفاوت مانند درماندگی، ترس، درد ، خشم و زودرنجی در شما خواهد شد. اگر دچار کشمکش عاطفی در مقابله با بیماری خود هستید، با تیم پزشکی خود مشورت کنید. آن ها می توانند مداخلات درمانی روانشناختی را برای کمک به شما ترتیب دهند. 

تشکیل خانواده و ازدواج کردن 

اگر شما برای آرتریت روماتوئید خود دارو مصرف می کنید، اجازه دهید که تیم پزشکی شما از تصمیم شما برای تشکیل خانواده و یا اقدام به بارداری ضمن مصرف دارو مطلع شوند. برخی داروها مانند متاتروکساید، لفلونوماید و درمان های بیولوژیکی نباید توسط مرد یا زن در زمان اقدام به بارداری مصرف شوند. پزشکان و پرستاران با شما کار خواهند کرد تا مطمئن شوند که در زمان اقدام شما برای بارداری، آرتریت روماتوئیدتان کنترل شده است. 

نوزادان و کودکان کم سن و سال از نظر جسمانی و ذهنی نیاز به والد خود دارند و در صورتیکه شما دچار آرتریت روماتوئید نیز باشید، همینطور است. اگر قبول چنین شرایطی برای شما چالش برانگیز است، صحبت با دیگر افرادی که در موقعیت مشابه شما قرار دارند، می تواند کمک کننده باشد. همچنین ممکن است بتوانید پشتیبانی بیشتری را نیز از سوی مراقب سلامت خود و یا کاردرمانگر خود در جهت کمک به مدیریت خانواده خود دریافت کنید. 

رابطه جنسی 

درد، ناراحتی و تغییرات در نوع احساسات شما می تواند بر زندگی جنسی شما نیز تاثیرگذار باشد. اعتماد به نفس یا اندیشیدن در خصوص چگونه به نظر رسیدن در دیدگاه طرف مقابل، می تواند بر عزت نفس شما تاثیر بگذارد.  اگرچه افراد بسیاری صحبت در مورد چنین مسائل شخصی را دشوار می یابند، اما منابعی وجود دارد که می تواند برای شما کمک کننده باشد. صحبت با شریک جنسی یا پزشک خانوادگی در خصوص تاثیر آرتریت روماتوئید بر تمایل و ارتباط جنسی می تواند کمک کننده باشد. 

عوارض آرتریت روماتوئید 

داشتن آرتریت روماتوئید می تواند شما را در معرض خطر بالاتر گسترش و ابتلا به دیگر بیماری ها به ویژه در صورت عدم کنترل مناسب این بیماری قرار دهد. برخی از این بیماری ها در زیر بیان می شوند. 

سندرم تونل کارپال[16]

سندرم تونل کارپال حالتی متداول در افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید است. 

این بیماری نتیجه وارد شدن فشار بر عصبی است که حس و حرکت در دست ها را کنترل می کند ( عصب میانی ) و می تواند منجر به علائمی مانند تیر کشیدن[17]، بی حسی و مور مور شدن[18] انگشت شست، انگشت اشاره و بخشی از انگشت ميانی و قسمتهايی از كف دست ها شود. 

علائم سندرم تونل کارپال را می توان در برخی موارد با استفاده از آتل برای مچ دست و یا تزریق کورتیکواستروئیدها[19] کنترل نمود، اما جراحی به منظور آزاد کردن فشار بر روی عصب میانی در موارد شدیدتر مورد نیاز خواهد بود. 

التهاب گسترده

از آنجا که آرتریت روماتوئید یک حالت التهابی است، می تواند منجر به گسترش التهاب در دیگر بخش های بدن مانند موارد زیر شود : 

ریه – التهاب ریه می تواند منجر به پلورزی فیبروز ریوی[20] شود که آن نیز سبب درد قفسه سینه، سرفه های مکرر و تنگی نفس می شود. 

قلب – التهاب بافت اطراف قلب می تواند منجر به پریکاردیت[21] شود که درد قفسه سینه را به همراه دارد. 

چشم – التهاب چشم میتواند منجر به التهاب صلبیه[22] یا سندرم شوگرن شود. التهاب صلبیه می تواند سبب قرمز شدن و درد چشم ها شود، سندرم شوگرن نیز منجر به خشکی چشم می شود. 

عروق خونی – التهاب عروق خونی با عنوان واسکولیت[23] شناخته می شود. واسکولیت می تواند سبب ضخیم شدن، ضعف، باریک شدن و ایجاد زخم در دیواره عروق خونی شود. در موارد شدید، جریان خون در ارگان ها و بافت های بدن آسیب می بیند و می تواند خطرناک باشد. 

با این حال، در صورت درمان زودهنگام، التهاب ناشی از آرتریت روماتوئید و درگیر شدن دیگر ارگان های بدن، کمتر اتفاق می افتد. 

آسیب مفصل ها 

اگر آرتریت روماتوئید درمان زودهنگام نشود و یا به خوبی کنترل نشود، التهاب مفصل ها سبب آسیب های جدی و دائمی خواهد شد. مشکلاتی که می تواند مفصل ها را درگیر کند شامل موارد زیر است: 

آسیب به استخوان هاو غضروف های اطراف ( یک بافت محکم و انعطاف پذیر که سطح مفصل را پوشش می دهد )

آسیب به تاندون های اطراف ( بافتی انعطاف پذیر که عضله را به استخوان پیوند می دهد ) که می تواند سبب پارگی آن ها شود. 

بدشکلی مفصل ها 

این مشکلات گاهی نیاز به جراحی به منظور پیشگیری از از دست رفتن کارکرد مفصل آسیب دیده دارند.

بیماری قلبی عروقی 

اگر شما دچارآرتریت روماتوئید باشید، خطر بالاتری از احتمال گسترش بیماری قلبی عروقی (CVD) در مقایسه با دیگر افراد در شما وجود دارد. 

CVD اصطلاحی عمومی است که توصیفی برای شرایط آسیب به قلب یا عروق خونی می باشد و شامل مشکلات خطرناکی مانند حملات قلبی یا سکته مغزی می باشد. دقیقا مشخص نیست که چرا افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید با خطر بالاتر این مشکلات مواجه هستند، اما شما می توانید خطر خود را با اطمینان از کنترل مناسب آرتریت و کاهش تاثیر دیگر عواملی که در CVD نقش دارند مانند متوقف نمودن سیگار کشیدن و تغذیه سالم و ورزش منظم کاهش دهید. 

میلوپاتی گردن[24]

اگر شما قبلا دچار آرتریت روماتوئید بوده اید، با خطر فزاینده گسترش میلوپاتی گردنی روبرو هستید و ممکن است نیاز به ارزیابی های ویژه ای از گردن قبل از اینکه هر نوع عمل جراحی صورت گیرد، داشته باشید.  این حالت به جهت جابجاشدگی مفصل های قسمت بالای ستون فقرات ایجاد می شود که سبب ایجاد فشار بر نخاع می شود. اگرچه این حالت چندان شايع نیست اما شرایطی جدی است که می تواند تا حد زیادی حرکت شما را تحت تاثیر قرار دهد و در صورت عدم درمان سریع با استفاده از جراحی منجر به آسیب دائمی به نخاع شود.

[1] occupational therapy 

[2] Throbbing 

[3] Osteoarthritis 

[4] rheumatoid nodules 

[5] Erythrocyte sedimentation rate (ESR) 

[6] C-reactive protein (CRP) 

[7] Full blood count 

[8] anti-CCP antibodies

[9] disease-modifying anti-rheumatic drugs (DMARDs)

[10] etanercept, 

[11] infliximab, 

[12] adalimumab, 

[13] transcutaneous electrical nerve stimulation 

[14] Nerve ending 

[15] Occupational therapy 

[16] Carpal tunnel syndrome 

[17] Aching 

[18] Tingling 

[19] corticosteroid injection 

[20] pleurisy pulmonary fibrosis 

[21] Pericarditis 

[22] scleritis    

[23] Vasculitis 

[24] Cervical myelopathy